Ταξιδεύοντας στην πατρίδα μου.

Άφησα τη γενέτειρα μου, τα Χανιά, στα 18 για να σπουδάσω στην…πρωτεύουσα.

Επιστρέφω στη γενέτειρα μου όταν το έχω ανάγκη, είναι κάτι σαν φάρμακο για μένα.

Κάθε φορά που επιστρέφω είμαι συναισθηματικά φορτισμένος ίσως επειδή ξαναβρίσκω την χαμένη μου παιδική ηλικία αναπολώντας την καθαρότητα εκείνων των χρόνων.

Άλλαξαν πολλά  απ’ όταν έφυγα, μερικά σε θετική κατεύθυνση και άλλα όχι. Δεν ψάχνω να βρω το ισοζύγιο. Αυτό που παραμένει είναι η φιλοξενία και η αυθεντικότητα των ανθρώπων και μάλιστα σε πολύ μεγάλο βαθμό.

Περιδιαβαίνοντας κάθε γωνιά, κάθε σοκάκι, ανακαλύπτω χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία όλα αυτά τα κομμάτια που συνδέουν το παρόν με το παρελθόν και αυτό είναι μαγικό.

Δεν θα έλεγα ότι είμαι πια έκπληκτος όταν επισκέπτομαι την πατρίδα μου, αλλά είμαι γεμάτος …. από το φως, τα χρώματα, τη θάλασσα, τις μυρωδιές και το παλιό ενετικό λιμάνι – το λιμάνι μου!

Νομίζω ότι μερικές φορές υπάρχει ανάγκη να θυμόμαστε και να καταγράφουμε τα συναισθήματά μας σε ένα κείμενο, σε ένα ποίημα … ή σε μια φωτογραφία. Ίσως γιατί, σε κάποιον να το οφείλουμε!


Κείμενο-Φωτογραφίες: Αντώνης Γιακουμάκης 

Ακολουθήστε το flashnews.gr στο Google News και την σελίδα μας στο Facebook