Ο Σύνδεσμος Φιλολόγων Νομού Χανίων, όπως απαιτούν οι περιστάσεις, ματαιώνει την εκδήλωση για την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης 2020 με καλεσμένους δύο νέους ποιητές, την Κρυστάλλη Γλυνιαδάκη και τον Γιάννη Δούκα.
Το ποιητικό έργο τους θα σχολίαζαν οι φιλόλογοι Άννα Λαμπαρδάκη και Μαρία Κρέτση. Η εκδήλωση είχε προγραμματιστεί για την Παρασκευή 20 Μαρτίου στη Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων, σε συνδιοργάνωση με τον Δήμο Χανίων, τη Δημοτική Βιβλιοθήκη Χανίων, τη Δημοτική Πινακοθήκη, τις εκδόσεις Πόλις και την ευγενική χορηγία του ξενοδοχείου ΄΄Κρήτη΄΄.
Επειδή, ωστόσο, στους δύσκολους καιρούς είναι που η Ποίηση ‘’κάνει –έστω για λίγο- να μη νιώθεται η πληγή’’, το Σάββατο 21 Μαρτίου σας καλούμε να γεμίσετε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ποίηση (αγαπημένα ποιήματα, στίχοι, απαγγελίες). Η ιδέα ανήκει στην εκπαιδευτικό Ρούλα Κονσολάκη.
Ακολουθούν δύο ποιήματα της Κρυστάλλης Γλυνιαδάκη και του Γιάννη Δούκα που επέλεξαν οι ίδιοι:
Λερά αποτυπώματα
Το κτήνος που είναι ο Άνθρωπος
Κάθεται και διαβάζει ποίηση
Σκεπτόμενος το τεθλασμένο φως
Και τον αυθάδη χρόνο.
Και την επομένη ανοίγει λάκκους
Κι οδηγεί μες τις κοιλιές τους
Εκατομμύρια μικρά πτηνά, γίδια
και βόδια, τα θάβει ζωντανά
μην τον κολλήσουν γρίπη.
Γυρνάει κατόπιν στο βιβλίο του ήσυχα
Και συλλογιέται τα λόγια του Ποιητή
Πως δεν μπορούσε ήλιο ν’ αντικρύσει
Πως δεν μπορούσε να αντικρύσει θάνατο.
Ποιος σου ’δωσε δικαίωμα να σκοτώνεις
Με τέτοιο τρόπο τα ζωντανά της Γης;
Να τα εκτρέφεις για να τα σφάζεις μόνο,
Να τα πληθαίνεις για να τα θάβεις ζωντανά;
Άκου, Άνθρωπε.
Είσαι μικρότερος και από κόκκο άμμου
Στο μικροσκόπιο της πλάσης. Κι όμως·
Χώνεις τα χέρια σου παντού
Σε κάθε κόγχη και μεμβράνη υγρή της φύσης
Θέλεις να δεις, να κυριεύσεις, να ορίσεις.
Βιάζοντας ό,τι αγγίξεις.
Σκοτώνεις ό,τι σ’ εμπιστεύεται
και ό,τι δε σου ανήκει.
Τη μάνα σου και το παιδί σου θάβεις,
αυτό που ήσουν κι αυτό που έρχεται.
(Κρυστάλλη Γλυνιαδάκη, αδημοσίευτο)
Ο κατάλογος των πλοίων
Ορχομενός και Λεύκτρα, Λιβαδειά
Αράχοβα, Χαιρώνεια και Θήβα
Οινόφυτα και Δίστομο. Μοτίβα:
Σαράντα παλικάρια φτερωτά
Οιδίποδας, Ες-Ες και μαύρο χιόνι
Χορεύει στον καθρέφτη η Αντιγόνη
(Πλαταιές, Τανάγρα) Δεν καταλαβαίνει
Στ’ αλήθεια Βοιωτία τι σημαίνει
Στη θάλασσα κλεισμένα τα νησιά
Γερόντισσες τυφλές και μαυροφόρες
Τους μίτους ξεδιαλέγουν και τις ώρες
Κερνώντας τσικουδιά και τσιμουδιά
Ποιος είναι; θα ρωτάς, θα λέει: Ποιος άλλος;
Αιώνες στην ακτή θα τρέχει ο Τάλως
Φωνές στην αγορά, σμίγουν και σπάνε
Σαν ίχνη, στο λιμάνι που σε πάνε
Θα έρθει άλλη μια Πρωταπριλιά
Στo San Serriffe θα φτάσουμε. Απόψε
Τον κόσμο σε μικρά κομμάτια κόψε
Και πάμε να κρυφτούμε στη σπηλιά
Ανάμεσα στου χρόνου τα δοκάρια
Τα φώτα αναβοσβήνουν. Βγάλ’ τα ζάρια
Να παίξουμε γραφή και φαντασία
Στην ένδον, την κρυφή, γεωγραφία
(Γιάννης Δούκας, Στα Μέσα Σύνορα, Πόλις 2011)
