Μεγάλη αναταραχή έχει προκαλέσει στους κόλπους της εγκύκλιας εκπαίδευσης η τροπολογία του της Παιδείας Υπουργείου για την ταυτόχρονη, Δια Ζώσης & Εξ Αποστάσεως Εκπαίδευση στα σχολεία.
Το θέμα δεν αφορά την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση ούτε και την Εκπαίδευση Ενηλίκων, καθώς εκεί εφαρμόζεται ήδη. Με δεδομένο πρώτο ότι η Εξ Αποστάσεως Εκπαίδευση θα γίνεται όλο και περισσότερο αναγκαία και δεύτερο ότι οι εκπαιδευτικοί έχουν ήδη στη διάθεση τους πολλά και διαφορετικά ψηφιακά εργαλεία για να κάνουν τη δουλειά τους πιο ενδιαφέρουσα και αποδοτική, θα παρουσιάσω την περίπτωση του οικογενειακού μας εκπαιδευτηρίου. Φυσικά, με την απαραίτητη διευκρίνιση ότι όλα αυτά τα ψηφιακά εργαλεία δεν είναι παρά εργαλεία, το πώς θα τα χρησιμοποιήσουμε εμείς είναι άλλη υπόθεση.
Η λεγόμενη ψηφιακή ή εικονική τάξη δεν είναι παρά η δυνατότητα να βρεθούν πολλά άτομα «μαζί», αν και βρίσκονται σε διαφορετικά μέρη, με μοναδικά εφόδια ένα υπολογιστή και μια σύνδεση στο διαδίκτυο (όπως για παράδειγμα τα γνωστά τηλεπαράθυρα όπου οι άνθρωποι εμφανίζονται ταυτόχρονα στις τηλεοπτικές μας οθόνες). Για να μην εμφανίζεται λοιπόν το φαινόμενο της οχλαγωγίας (όπως στην τηλεόραση), πρέπει να υπάρχουν κανόνες οι οποίοι εφαρμόζονται ευλαβικά.
Για παράδειγμα μικρόφωνα και κάμερες των μαθητών παραμένουν κλειστά, ανοιχτά είναι μόνο του διδάσκοντα. Αυτό γίνεται για πολλούς λόγους, τεχνικούς και εκπαιδευτικούς (για να έχουμε καλύτερες ταχύτητες μετάδοσης, να επικρατεί ησυχία κτλ). Εδώ να πούμε ότι δεν τίθεται θέμα παραβίασης «προσωπικών δεδομένων», καθώς πρόκειται για «κλειστή» συνομιλία (το εκπαιδευτήριο καλεί διδάσκοντα και μαθητές) σε κρυπτογραφημένο περιβάλλον (που σημαίνει ότι δεν μπορεί κάποιος να μπει στον λογαριασμό άλλου (hacking), κάτι που σε κάθε περίπτωση είναι παράνομο άρα δεν θα το κάνει κάποιος για «πλάκα»).
Στο μάθημα, ο διδάσκων καλεί για παράδειγμα τους συμμετάσχοντες να γράψουν μια απάντηση στο ειδικό σημείο της πλατφόρμας ή να ανοίξουν το μικρόφωνο τους για να μιλήσουν. Αυτό σημαίνει ότι η προσοχή όλων πρέπει να είναι διπλή, δεν μπορείς να παρακολουθήσεις διαφορετικά (αυτό γιατί μερικοί νομίζουν ότι ο μαθητής θα μπορεί εύκολα να «ξεστρίψει»). Το δυσκολότερο μέρος αφορά το υλικό και τον εκπαιδευτικό, το υλικό, βασικά τα βιβλία που πρέπει να είναι διαθέσιμα σε κατάλληλη ψηφιακή μορφή και τον εκπαιδευτικό που πρέπει να είναι καλά προετοιμασμένος.
Αυτό γιατί εκτός του βιβλίου πρέπει να έχει ετοιμάσει ψηφιακά όλο το επιπλέον υλικό (συμπεριλαμβανομένων των πιθανών αποριών), αυτό που διαφοροποιεί εκπαιδευτικό από εκπαιδευτικό και που στο Δια Ζώσης μάθημα είτε θα έγραφε στον πίνακα, θα υπαγόρευε ή συχνότερα θα έδινε σε φωτοτυπία.
Από την επόμενη εβδομάδα στο εκπαιδευτήριο μας η διαδικασία θα μπορεί να γίνει και με μερικούς μαθητές παρόντες στην τάξη, δεν θα αλλάξουν πολλά. Βέβαια τα στόματα των παρόντων θα πρέπει να μάθουν να μην… ανοίγουν χωρίς άδεια, αλλά αυτό είναι άλλης φύσης…