Όπως συνέβη στον ιδιωτικό τομέα έτσι και στον δημόσιο τομέα, τα μέτρα αντιμετώπισης της πανδημίας του κορωνοϊού επηρέασαν τη λειτουργία των υπηρεσιών.
Από την αρχή έγινε γνωστό ότι οι βάρδιες των υπαλλήλων θα αλλάξουν, θα τροποποιηθούν και σε κάθε περίπτωση θα απαγορευτεί η δια ζώσης (από κοντά) εξυπηρέτηση των πολιτών με τους υπαλλήλους. Οποιαδήποτε εξυπηρέτηση, πράξη και υπηρεσία θα παρεχόταν αυστηρά και μόνο κατόπιν τηλεφωνικής επικοινωνίας και ραντεβού που θα κλείνονταν τηλεφωνικά. Αυτό ίσχυε σε όλο το δημόσιο.
Το μέτρο αυτό της εξυπηρέτησης μόνο κατόπιν τηλεφωνικού ραντεβού, δεν ήταν… έμπνευση των υπαλλήλων του δημοσίου ή των προϊσταμένων τους, αλλά απόφαση του κεντρικού κράτους.
Τα μέτρα αυτά, ανακοινώθηκαν από την κυβέρνηση, από τις πρώτες ημέρες, σε όλο το διαδίκτυο, τις εφημερίδες, τις τηλεοράσεις, το ραδιόφωνο.
Κι όμως υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι επιμένουν να πηγαίνουν σε υπηρεσίες και κυρίως νευραλγικές όπως τα ΚΕΠ (που τα έχουν καταστήσει κέντρα παντός επιστητού καθώς το αντικείμενό τους πλέον εκτείνεται σε πληθώρα διεκπεραιώσων υποθέσεων των πολιτών από τις πιο απλές μέχρι τις πιο σύνθετες τις οποίες οι υπάλληλοι των ΚΕΠ φέρουν εις πέρας) και να διαμαρτύρονται που δεν εξυπηρετούνται αυθωρεί και παραχρήμα.
Πέρα από το γεγονός ότι το μέτρο αυτό των τηλεφωνικών ραντεβού που ελήφθη από το κράτος λόγω της πανδημίας και ισχύει όχι μόνο στα ΚΕΠ αλλά και σε όλο το δημόσιο, έχει ανακοινωθεί παντού από την πρώτη στιγμή, υπάρχει και τοιχοκολλημένο χαρτί εξωτερικά των ΚΕΠ που ενημερώνει σχετικά.
Είναι πραγματικά απορίας άξιο, με όλη αυτή τη διάχυση και τη συνεχή επανάληψη της πληροφορίας για τον τρόπο λειτουργίας του δημοσίου λόγω κορωνοϊού, πώς γίνεται να υπάρχουν ορισμένοι πολίτες που δηλώνουν ότι δεν γνωριζουν και ότι δεν έχουν ενημερωθεί.
Μήπως, έχουν ενημερωθεί αλλά είναι οι κλασικοί Έλληνες, που έχουν μάθει να γίνεται με τον δικό τους τρόπο αυτό που θέλουν και να το απαιτούν εδώ και τώρα παραβλέποντας τους κανόνες και όσα ορίζει ο νόμος; Γιατί έτσι θέλουν και έτσι τους βολεύει;
Μήπως είναι τόσο δύσκολο για τον Έλληνα να τηρήσει τον νόμο και στην προκειμένη περίπτωση έναν τόσο απλό νόμο που θα διευκολύνει και τον ίδιο και θα τον απαλλάξει από τον συγχρωτισμό και την αναμονή;
Μήπως είναι οι κλασικοί Έλληνες που το μόνο που ξέρουν να κάνουν είναι να εξαντλούν τη ρητορική τους σε παράπονα για το ότι φταίει πάντα κάποιος άλλος αντί να φροντίσουν να γίνουν συνειδητοί πολίτες που πέρα από τα δικαιώματά τους αναγνωρίζουν και τις ευθύνες τους με σεβασμό στον νόμο;
Αντικείμενο παραπόνου θα ήταν να πάρει τηλέφωνο ο πολίτης και να αρνηθούν να του κλείσουν ραντεβού. Αντικείμενο παραπόνου δεν είναι το ότι οι υπάλληλοι τον παραπέμπουν να κλείσει τηλεφωνικό ραντεβού όταν εμφανίζεται από το πουθενά και απαιτεί εξυπηρέτηση, αδικώντας εκείνη τη στιγμή όλους τους υπόλοιπους ευσυνείδητους πολίτες που έχουν κλείσει ραντεβού και περιμένουν τη σειρά τους. Εκτός και αν αυτοί οι πολίτες είναι κορόιδα που πρέπει να παραγκωνιστούν για χάρη των “έξυπνων”.
Να σημειωθεί ότι πάρα πολλές πράξεις πλέον μπορούν να γίνουν ηλεκτρονικά από τους ίδιους τους πολίτες στο σπίτι τους μπαίνοντας στη σελίδα www.gov.gr. Ακόμα και το γνήσιο υπογραφής μπορούν να το κάνουν μόνοι τους διαδικτυακά.
Ακόμα και έτσι όμως, γνωρίζουμε ότι υπάρχουν περιπτώσεις πολύ ηλικιωμένων που δεν έχουν εξοικείωση με το διαδίκτυο και δεν ήταν ενήμεροι για το τηλεφωνικό ραντεβού, οι οποίοι από κάποιους υπαλλήλους εξυπηρετήθηκαν κατά παρέκκλιση λόγω της ιδιαιτερότητας της κατάστασής τους.
Επίσης, αξίζει να σημειωθεί ότι τα τηλεφωνικά ραντεβού κλείνονται το ένα μετά το άλλο και όλη την ώρα οι υπάλληλοι εντός του ΚΕΠ φέρουν εις πέρας υποθέσεις πολιτών. Υπάρχουν μάλιστα λίστες με τα ονόματα και τα κλεισμένα ραντεβού κάθε μέρα. Η διαφορά είναι ότι γίνεται πλέον οργανωμένα βάσει της ώρας που κλείνονται τα ραντεβού και χωρίς να βρίσκονται όλοι οι πολίτες μέσα στον χώρο των ΚΕΠ περιμένοντας τη σειρά τους.
Τα παράπονα είναι η εύκολη οδός. Το δύσκολο είναι να κάνουμε αυτοκριτική για τη δική μας θέση και στάση. Το δύσκολο είναι να είσαι σωστός πολίτης.
Καλό λοιπόν θα ήταν οι πολίτες που έχουν παράπονο επειδή υπάλληλοι δεν παρανομούν για χάρη τους, να διοχετεύσουν την ορμή τους στο να γίνουν ευσυνείδητοι πολίτες που έχουν επίγνωση όχι μόνο των δικαιωμάτων αλλά και των υποχρεώσεών τους.
Και για να μην παρεξηγηθούμε, δε λέμε ότι στο δημόσιο τα πάντα κυλούν ρολόι, αλλά ότι η κριτική μας όπου αυτη ασκείται δεν πρέπει να είναι αυθαίρετη αλλά στοχευμένη και δίκαιη.
