Συχνά ακούμε το παράδοξο της υψηλής ανεργίας των νέων και της ταυτόχρονης αδυναμίας των επιχειρήσεων να βρουν εξειδικευμένο προσωπικό. Αυτό έγινε γιατί η χωρίς πυξίδα ανάπτυξη της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στην χώρα μας έφερε τη συντριπτική πλειοψηφία των νέων στα πανεπιστήμια μετατρέποντας τους σε επιστήμονες. Εδώ και χρόνια επτά στους δέκα αποφοίτους των Γενικών και Επαγγελματικών Λυκείων μας συνεχίζουν τις σπουδές τους για τον απλό λόγο ότι… μπορούν! Δυστυχώς το μπορούν περιορίζεται στην εισαγωγή τους, καθώς τα παιδιά αυτά αδυνατούν να περάσουν ακόμα και τα ευκολότερα μαθήματα. Αποτέλεσμα πρώτον, τα Πανεπιστημιακά Φροντιστήρια να αποτελούν το νέο success story της ελληνικής εκπαίδευσης και δεύτερον, το ποσοστό αποφοίτων επί των φοιτητών να είναι μικρότερο του 10% μόλις 9,41%.
Είναι πιστεύω σαφές ότι πλέον το πτυχίο δεν έχει την αξία που είχε κάποτε και φυσικά δεν αναφέρομαι τόσο στην ποιότητα των σπουδών (η οποία σε πολλά τμήματα είναι προβληματική), όσο στην ανταπόκριση που έχει στην αγορά εργασίας. Δυστυχώς η ακαδημαϊκή μας κοινότητα συχνά επέδειξε άκρως συντηρητικά χαρακτηριστικά, τα οποία βρήκαν την ακραία έκφραση τους στην περίοδο Γαβρόγλου, με την χύδην αναδιάταξη του ακαδημαϊκού χάρτη της χώρας. Προσθέτοντας στην προβληματική οπτική και τις πάντα παρούσες μικροπολιτικές σκοπιμότητες, φτάσαμε να μοιράσουμε πανεπιστημιακά ιδρύματα σε τέσσερις και πέντε περιοχές, σκορπίζοντας τις σχολές τους στα τέσσερα άκρα της ελληνικής επικράτειας! Χαρακτηριστικό παράδειγμα το Τμήμα Αεροδιαστημικής Επιστήμης και Τεχνολογίας που ιδρύθηκε στα Ψαχνά της Εύβοιας, το οποίο προφανώς εξυπηρετεί τις ανάγκες της… κραταιάς αεροδιαστημικής μας βιομηχανίας! Μπορεί βέβαια να έχει ανάγκη η NASA και να προγραμματίζουμε εξαγωγές…
Οι Αμερικάνοι, που όλα τα μετράνε, λένε ότι το πτυχίο έχει αξία τόση όσο ο πρώτος μισθός που θα σου προσφερθεί. Ακόμα και ελάχιστο δίκιο να έχουν (δίκιο έχουν και όσοι μιλούν για το αυταπόδεικτο της αξίας της εκπαίδευσης), τα πτυχία που χορηγούν τα ελληνικά πανεπιστήμια έχουν από μικρή έως μηδενική αξία, αφού τόσοι είναι οι μισθοί που εισπράττουν οι άνεργοι ή υποαπασχολούμενοι (συνήθως σε άσχετες δουλειές) απόφοιτοί τους. Επιμένουν, και συμφωνώ απολύτως, ότι η τριτοβάθμια εκπαίδευση σκοπό δεν έχει να σε ολοκληρώσει σαν οντότητα, να σου δώσει αυτά που σου χρειάζονται για να ζήσεις αντιλαμβανόμενος τα πράγματα γύρω σου, αυτά γίνονται ή πρέπει να γίνονται στο σχολείο, η τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι επένδυση ζωής και σαν τέτοια πρέπει να εκλαμβάνεται.
Αυτές τις μέρες τα παιδιά συμπληρώνουν τα μηχανογραφικά τους χωρίς να ξέρουν πόσο έγραψαν στις Πανελλήνιες εξετάσεις (τα αποτελέσματα θα βγουν μάλλον την Παρασκευή). Συνήθως για να «σιγουρέψουν» την επιτυχία (πιεζόμενα και από τους γονείς τους), το γεμίζουν με σχολές ακόμα κι αν το αντικείμενο δεν τους αρέσει καθόλου. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι αυτό είναι λάθος. Λάθος που το πληρώνει η οικογένεια, μα κυρίως το παιδί.
- Ο Κώστας Ν. Πολυχρονάκης είναι Director of Operations
