Επτά χρόνια πέρασαν από τη δολοφονία του από μέλη της Χρυσής Αυγής
Σαν σήμερα πριν από 7 χρόνια πέφτει νεκρός ο Παύλος Φύσσας από μέλη της Χρυσής Αυγής.
Σωματεία και συλλογικότητες προχώρησαν σήμερα σε συγκέντρωση στη Δημοτική Αγορά Χανίων και πορεία στο κέντρο της πόλης στη μνήμη του Φύσσα, σε μια κινητοποίηση που πραγματοποιήθηκε μάλιστα λίγο πριν την απόφαση του δικαστηρίου για τα κατηγορούμενα για τη δολοφονία, μέλη της Χρυσής Αυγής.
Στην πορεία οι διαδηλωτές φώναξαν συνθήματα κατά του φασισμού και του ναζισμού.
Έξω από το δημαρχείο ομάδα διαδηλωτών έγραψε συνθήματα στους τοίχους.
Όπως αναφέρεται σε ανακοίνωση από το Στέκι Μεταναστών:
“Θα μιλήσουν πάλι αυτοί που έχουν καεί”
18/09/2020, Πορεία στη μνήμη του Παύλου Φύσσα-
07/10, Καταδίκη του ναζισμού και του μίσους ενάντια στο διαφορετικό
Επτά χρόνια απ’ όταν ο Παύλος Φύσσας έπεσε νεκρός. Έπεσε αλλά στάθηκε και παρέμεινε πιο όρθιος από ποτέ. Δράστης δεν ήταν μόνο ο δολοφόνος Ρουπακιάς, ούτε μόνο οι εντολοδόχοι αλλά η ίδια η Χρυσή Αυγή που οργάνωσε την επίθεση και πολλές άλλες παρόμοιες. Συνένοχοι σ’ αυτό το έγκλημα είναι και όσοι/ες μιλούν-σιωπούν αναπαράγοντας το δηλητήριο του εθνικισμού, του μιλιταρισμού, του ρατσισμού, της πατριαρχίας…·τα θεσμικά όργανα, οι πολιτικοί, οι επιχειρηματίες, οι ‘ευυπόληπτοι’ πολίτες που είτε ερεθίζονται είτε βολεύονται πλάι στη δράση της εγκληματικής οργάνωσης.
Φέτος, η ημερομηνία της δολοφονίας συμπίπτει με μία καθοριστική απόφαση. Στις 07/10 καταλήγει η πολυετής δίκη για τις δολοφονικές ενέργειες της Χ.Α., μία δίκη που δεν αφορά μόνο 69 κατηγορούμενους αλλά το τέρας του ναζισμού, μια δίκη που το διακύβευμά της είναι κρίσιμο για όλους μας: συνολική καταδίκη μιας εγκληματικής οργάνωσης!
Το να κλειστούν οι ναζιστές στη φυλακή δεν είναι μόνο ένα νομικό ζήτημα. Πολύ παραπάνω είναι ζήτημα δημοκρατίας και κοινωνικής δικαιοσύνης που αντανακλά ένα κίνημα ενάντια στο μίσος για το διαφορετικό, για μια ζωή αλληλεγγύης προς κάθε κατατρεγμένο και ταλαιπωρημένο άνθρωπο. Είναι μία ελάχιστη δικαίωση για εκείνους που πόνεσαν και πάλεψαν, μια ενδυνάμωση για τους κοινωνικούς αγώνες που δε θα σταματήσουν να πολεμάνε το φίδι του φασισμού. Είναι μία δήλωση-πράξη για τον κόσμο που θέλουμε.
Η τελική απόφανση έχει ακόμα περισσότερη βαρύτητα μέσα στη συγκυρία που βιώνουμε καθημερινά: καλλιέργεια από την κυβέρνηση ενός ελληνοτουρκικού εθνικισμού, πρόσφυγες-μετανάστες στοιβαγμένοι στο κολαστήριο της Μόριας, πογκρόμ εις βάρος εργατών γης (πολλές φορές δίπλα μας, όπως πρόσφατα στο Τυμπάκι), κάψιμο της Libertatia από “μακεδονομάχους”, επιθέσεις στους αλληλέγγυους στην Μυτιλήνη, επιθέσεις στον χώρο και την πόλη μας, κοινωνικός κανιβαλισμός παντού.
“Βαρεθήκαμε έναν κόσμο που ποτέ του δε θα δει.
Τον εαυτό του στον καθρέφτη και στο φτηνό του σάλιο να πνιγεί.
Που κλείνει τα παντζούρια ερμητικά για να σωθεί.
Από τα φίδια εκείνα που ψάχνουν για τροφή.
Δεν πειράζει θα μιλήσουν πάλι αυτοί που έχουν καεί.
Θα βάλουνε τα φίδια στην τρύπα πίσω εκεί.
Και θα τα θάψουν με κάθε προτροπή.
Μαζί με έναν κόσμο που του έμελλε να ζει,
θαμμένος στην παντοτινή σιωπή.”
~ Ζωή Τάχα”
