Μεγάλη συζήτηση προκάλεσε η «διαγραφή» των ναζιστών από τον πολιτικό χάρτη της χώρας μετά την καταδίκη τους σαν εγκληματική οργάνωση, διαγραφή θα λέγαμε τυπική καθώς η ουσιαστική είχε γίνει από τον ελληνικό λαό στις τελευταίες εκλογές. Βασικό της θέμα το κατά πόσο «ξεμπερδέψαμε» με τέτοιου τύπου κομματικούς σχηματισμούς, καθώς όπως αποδείχτηκε το περί ο λόγος κόμμα «εργαλειοποιήθηκε», χρησιμοποιήθηκε δηλαδή από τα άλλα κόμματα κατά τα συμφέροντα τους. Η υπερπενταετής διάρκεια της δίκης πείθει για του λόγου το αληθές και τον μεγαλύτερο αγνωστικιστή. Επειδή όποιος έχει κάπως καθαρό βλέμμα εύκολα διαπιστώνει πως τα προβλήματα που εκτόξευσαν μια εγκληματική οργάνωση σε τρίτο της Βουλής των Ελλήνων κόμμα παραμένουν, χωρίς ελπίδα άμεσης επίλυσης, καλό είναι να γνωρίζουμε πως ανά πάσα στιγμή τέτοια κόμματα δημιουργούνται εύκολα, καθώς η «καύσιμος ύλη» υπάρχει, είναι εδώ. Κάθε αδίστακτος πολιτικάντης με τα παραπάνω υλικά και με βασικά εργαλεία την οικονομική κρίση, το μεταναστευτικό και πάνω απ όλα τον εθνικισμό μπορεί να ξαναβάλει φωτιά στο πολιτικό σκηνικό. Εύκολα.

Το όχημα βέβαια των παραπάνω είναι ο λαϊκισμός, ο οποίος δυστυχώς δεν έχει μονάδα μέτρησης. Δεν υπάρχει πολύ ή λίγο λαϊκιστής, κάποιος είναι λαϊκιστής ή δεν είναι. Για να το πούμε διαφορετικά, ο λαϊκισμός είναι το αντίθετο της υπευθυνότητας, κάποιος λοιπόν είναι είτε υπεύθυνος είτε λαϊκιστής. Υπεύθυνος και λαϊκιστής μαζί, δεν γίνεται…

Με τα παραπάνω δεν εννοώ φυσικά ότι σωστός πολιτικός είναι αυτός που προχωρά με «τον σταυρό στο χέρι», αυτό ούτε οι μητροπολίτες δεν το κάνουν, όλοι όταν δουν μια ευκαιρία θα την εκμεταλλευτούν, ανθρώπινο είναι. Η διαφορά έγκειται στην αξιοπρέπεια, στους ηθικούς φραγμούς, στα εσωτερικά «φρένα» κάποιου, αυτά είτε υπάρχουν είτε όχι. Γιατί χωρίς αμφιβολία, ο λαϊκισμός ηθικός δεν είναι. Επειδή μάλιστα τα (εύκολα) θύματα του συνήθως είναι οι πιο αδύναμοι, με τους λιγότερους πόρους, γνώσεις άρα και ευκαιρίες στη ζωή είναι το ακριβώς αντίθετο. Η ψευτιά, η ανηθικότητα και η αναξιοπρέπεια του λαϊκισμού μοιραία καταλήγει στην απογοήτευση των υποκειμένων της, οι οποίοι εγκαταλείπουν τον «προφήτη» αναζητώντας τον επόμενο…

Αν λοιπόν δεν θέλουμε να ξαναδούμε σκηνές σαν αυτές που ζήσαμε τα προηγούμενα χρόνια σε δρόμους, πλατείες, ακόμα και στη Βουλή των Ελλήνων, ένας και μόνον ένας τρόπος υπάρχει: Να μετράμε όλοι, μα κυρίως οι πολιτικοί μας, τα λόγια τους. Να κάνουν αντιπολίτευση, να χαράζουν πολιτική, να οργανώνουν εκστρατείες χωρίς να μηδενίζουν, να λαϊκίζουν, να διχάζουν. Να πολιτεύονται δίνοντας το παράδειγμα, έχοντας πάντα στο μυαλό την ισχύ της πατρίδας και την πρόοδο των πολιτών της. Το οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό περιβάλλον θα παραμείνει δύσκολο για τα επόμενα χρόνια, χωρίς να υπολογίζουμε την πανδημία. Αν πραγματικά θέλουμε να μην ξαναδούμε τις σκηνές που μόλις ξεπεράσαμε, καλό είναι να έχουμε στο μυαλό τα παραπάνω.

Κώστας Ν. Πολυχρονάκης

Director of Operations

Ακολουθήστε το flashnews.gr στο Google News και την σελίδα μας στο Facebook