του Γιώργου Καφφετζάκη
Όποιος συντηρεί πολιτικούς «κλόουν» να είναι έτοιμος να ζήσει και το «τσίρκο» τους.Δεν έπρεπε λοιπόν να μας προκαλούν τεράστια έκπληξη τα γεγονότα που συνέβησαν τις προηγούμενες μέρες στις Η.Π.Α., αλλά και όλοι οι «αστείοι» που διαχειρίζονται τις τύχες του κοινωνικού συνόλου (από την κεντρική εξουσία έως την προεδρεία του μικρότερουΚοινοτικού Συλλόγου) διαχρονικά, διαμέσου της μοναρχικής δημοκρατίας.
Εκείνο που όμως πρέπει έντονα να μας προβληματίσει είναι τα σχεδόν 75 εκατομμύριαΑμερικανών που μετά από μια τετραετία συγκεκριμένης διακυβέρνησης, έδωσαν το 47%!!! στον απερχόμενο Πρόεδρο. Όπως επίσης το ποσοστό που επανεκλέγει συνεχώς τονσουλτάνο γείτονά μας, την ρωσική πολιτική «αρκούδα», αλλά και όλους αυτούς που καιστον δικό μας μικρόκοσμο ορίζουν τις τύχες μας, σε κεντρικό και τοπικό επίπεδο. Φυσικά και υπάρχουν οι φωτεινές εξαιρέσεις, αλλά η συντριπτική πλειοψηφία κυμαίνεται σεεπίπεδα απίστευτης πολιτικής μετριότητας.
Διότι η εκπροσώπηση της εξουσίας γίνεται κατάκύριο λόγο, αφενός από όργανα απονευρωμένης πολιτικής αντίστασης ή μηδενικήςκομματικής διαφοροποίησης. Αφετέρου όσοι συνδέονται με αυτό τον τρόπο με την εξουσία δεν εκπροσωπούν τον πληθυσμό, αλλά την κατάσταση ή την ικανότητα (τόπο γέννησης, πλούτο, κουμπαριές, καφενειακή κοινωνικότητα κ.λπ.) που στηρίζουν την εξουσία τους πάνω σε αυτόν τον πληθυσμό.
Η πολιτική είναι συναρπαστική επειδή οι άνθρωποι μπορούν να διαφωνούν, ώστε τοπαραγόμενο αποτέλεσμα να οδηγεί πρωτίστως στην ευημερία της Κοινωνίας. Ετσι η πολιτική είναι αδιάρρηκτα συνδεδεμένη με τα φαινόμενα της σύγκρουσης αλλά και τηςσυνεργασίας.
Η πολιτική γεννιέται μέσα από την κοινωνικότητα που δημιουργείται από τηνοικογένεια, την γειτονιά, το σχολείο, την κοινότητα, τον Δήμο και καταλήγει στην ανώτερημορφή της στην κεντρική πολιτική σκηνή της χώρας. Είναι πάρα πολύ σημαντικό, για παράδειγμα οι δημοτικοί σύμβουλοι ή οι βουλευτές οι οποίοι εκπροσωπούν έναν κόσμο,να μπορούν να ξεχωρίσουν τον ορισμό από το νόημα της πολιτικής, χωρίς να λένε συνεχώς «ναι σε όλα» με σκυμμένο το κεφάλι και χωρίς να έχουν καταλάβει ποτέ στην ζωή τουςποιο είναι το νόημα της πολιτικής.
Το ίδιο φαινόμενο βλέπουμε και σε ΔημοτικάΣυμβούλια, όταν όλοι μαζί μένουν κοντά στην Δημοτική Κομματική «στάνη» του Δημάρχουή της αντιπολίτευσης, χωρίς ποτέ να έχουν αντίλογο. Αυτό οφείλεται στο ότι δεν έχουνγνώση όχι του πολιτικού ορισμού, αλλά του πολιτικού νοήματος. Εχουμε αναρωτηθεί ποτέ αυτή η πληθώρα πολιτικών και τοπικών αρχόντων τι άφησανπίσω τους; Γιατί συνεχίζει να έχει αυτή την εικόνα η χώρα μας και οι τοπικές κοινωνίες μας;
Προφανώς και η ιστορία ενός ηγέτη δεν γράφεται μέσα από μια σκληρή και απολύτωςελέγξιμη πολιτική πειθαρχία ολοκληρωτικής εξουσίας. Δομείται μέσα από μια συνθετική πολιτική μίξη απόψεων (ακόμα και διαφορετικών!! δεν είναι ούτε ντροπή ούτε ήττα) οι οποίες έχουν έναν και μόνο κοινό γνώμονα: την καλλιέργεια της έκφρασης και της γνώμης του κόσμου και την ποιότητα ζωής του συνόλου.
Διότι να ανέρχεσαι στο ανώτατο αξίωμα της πολιτικής σκηνής (κεντρικά ή τοπικά) και να καταφέρνεις να μένεις ανύπαρκτος στιςσυνειδήσεις του κόσμου είναι ότι χειρότερο για τον φέρελπι πολιτικό. Πόσοι είναι οι διαχειριστές του δημόσιου Βίου μας, με χρόνια θητείας στην πλάτη τους, που αναναρωτηθείς ποιο είναι το έργο που άφησαν πίσω τους, μένεις με το στόμα ανοιχτό από την παντελή έλλειψη σοβαρής και ουσιαστικής παρέμβασης στο κοινωνικό σύνολο, περάαπό τα μικρά κι εφήμερα τα οποία παρουσιάζουν βαρύγδουπα ως «Εργο επί των ημερώντους»!!
Δυστυχώς ο «τραμπισμός» καλλιεργήθηκε εδώ και χρόνια πριν έρθει στο προσκήνιο. Όι ολοκληρωτικές πολιτικές διαμόρφωσαν κοινωνικούς χαρακτήρες επίδοξων και νεοφυώνπολιτικών μέσα από το πρίσμα της πολιτικής μετριότητας και του βολεμένου κομματικούάτολμου «ιπποκόμου», με την φιλοδοξία της ανέλιξης στην κομματική πυραμίδα, βήμαβήμα, υπομονετικά.
Η παγκόσμια αυτή αλλαγή οδήγησε και στα φαινόμενα τοπικώνκοινωνιών δομημένων πάνω σε αυτό το επιτυχημένο μοντέλο. Του απόλυτου Δημοκρατικού Μονάρχη. Αν η Κοινωνία δεν αλλάξει αυτήν την διαμορφωμένη κατάσταση, αν δεν επιστρέψειστην φερεγγυότητα των πολιτικών σχηματισμών, μέσα από μια σοβαρή και ορθολογική σκέψη τις κρίσιμες ώρες της εκλογής των εκπρόσωπων της στα κοινά, τότε το πολιτικό«τσίρκο» που θα παρακολουθεί από τους «κλόουν» που επέλεξε είναι δεδομένο.
* Ο Γιώργος Καφφετζάκης είναι MSc Δ. Πολιτικός Μηχανικός Α.Π.Θ., πρ.Πρόεδρος της Ν.Ε. ΛασιθίουΤΕΕ/ΤΑΚ, πρ.Σύμβουλος Τ.Υ. της ΔΕΠΑΝΑΛ, Δημοτικός Σύμβουλος Αγίου Νικολάουκαι Μέλος ΣυμβουλίουΠολεοδομικών Θεμάτων και Αμφισβητήσεων Νομών Ηρακλείου & Λασιθίου