Γράφει η Ελένη Γερακάκη, Κοινωνική Επιστήμονας.
“..Μετά από την σειρά αποκαλύψεων που βλέπουν το φως της δημοσιότητας σήμερα για την κακοποίηση,την ασέλγεια και την σεξουαλική παρενόχληση που δέχτηκαν αρκετές γυναίκες του αθλητισμού νομίζω ότι στο ‘τραπέζι συζήτησης’ οφείλουμε να προσθέσουμε άλλον ένα παράγοντα που συμβάλει στην σιωπή και διαιωνίζει τι φαύλο κύκλο της κακοποίησης. Η Σοφία, η Μανία, η Ράμπεα, η Νίκη είναι γυναίκες γνωστές στο ευρύ κοινό, γυναίκες που ο λόγος τους αμέσως δημόσια γεννά-οπως και γέννησε- αναταραχές και ενέργειες. Κι όμως, ακόμη και σε αυτές τις περιπτώσεις υπάρχουν φωνές που παρουσιάζουν απόψεις όπως “τώρα το θυμήθηκε;”, “Ο λόγος του εναντίον του δικού του“, “μήπως του έκατσε για να καταφέρει να ανέβει;” κ.α παρόμοια.
- Μήπως ήρθε η ώρα να αναλογιστούμε τι συμβαίνει σε περίπτωση που η Σοφία είναι η Σοφία της γειτονιάς και ο λόγος της μπορεί να μην ακουστεί ούτε μέχρι το αστυνομικό τμήμα της περιοχής;
- Μήπως να σκεφτούμε τι συμβαίνει όταν η Μάνια είναι η Μανία του χωριού που δεν έχει καν τρόπο να καταγγείλει;
- Μήπως να αναρωτηθούμε τι συμβαίνει όταν η Ραμπεα είναι η Ραμπεα μετανάστρια στην πόλη μας και που αρκετοί κρίνουν αδικαιολόγητα εύλογο να θέλει να τους “κάτσει” ώστε να βγάλει τα προς το ζην της;
- Μήπως να απορησουμε τι συμβαίνει όταν η Νίκη που έχει ξεκινήσει τώρα την εργασία της και μάλιστα με καλή θέση σε αξιόλογη εταιρία της πόλης και δέχεται καθημερινά την παρενόχληση του συναδέλφου, του προϊσταμένου ή του αφεντικού;
- Μήπως να αναλογιστούμε τι συμβαίνει κάθε φορά που μια γυναίκα βρίσκεται αντιμέτωπη με την βίαιη συμπεριφορά κάποιου που είναι υπεράνω πάσης υποψίας; Κάποιου που η κοινωνική του ταυτότητα, η θέση και ο ρόλος του επουδενί δεν συνάδει με αυτό που πράττει στην προσωπική του ζωή;
Άραγε τι συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις; Που να μιλήσω και πως να γίνω αποδεκτή;
Που να απευθυνθώ και τι να πω όταν νιώθω ότι όλοι με κοιτούν καχύποπτα και με αμφισβητούν;
Πώς να πω όσα βίωσα όταν έχω μάθει-με έχουν μάθει-ακόμη και εγώ η ίδια να αμφιβάλλω για την αλήθεια του ίδιου μου του εαυτού;
Ποιος μιλά και κυρίως ποιος μπορεί να ακουστεί σε τέτοια περιστατικά; Ακόμη περισσότερο ποια μπορεί να γίνει πιστευτή όταν βλέπουμε σήμερα ακόμη και γυναίκες που έχουν μια ισχύ να γίνονται υποκείμενα αμφισβήτησης για ένα θέμα που δεν χωρούν αμφιβολίες και περιθώρια δυσπιστίας παρά μόνο παραδειγματικές ενέργειες, άμεση προστασία, καίριες και καθολικές λύσεις..
Για την κάθε γυναίκα που έχει δεχτεί ή δέχεται κακοποίηση, οι όροι είναι σαφής! Τα δικαιώματα αδιαμφισβήτητα και αναφαίρετα. Ας μεριμνήσουμε, ας αναλάβουμε το χρέος της ευθύνη που μας αναλογεί για να δημιουργήσουμε διαύλους επικοινωνίας για κάθε γυναίκα που δέχεται κακοποιητικές συμπεριφορές…γιατί δυστυχώς είναι πολλές και ΔΕΝ μπορεί να μην είναι πιστευτές!!! Οφείλουμε και πρέπει να καταδεικνυουμε με κάθε τρόπο ότι μπορούμε και θέλουμε να ακούσουμε κάθε γυναίκα.
- Όχι μόνο να την ακούσουμε αλλά να την πιστέψουμε..
- Όχι μόνο να την πιστέψουμε αλλά να την υποστηρίξουμε…
- Όχι μόνο να την στηρίξουμε αλλά να την ενδυναμώσουμε να κάνει το επόμενο βήμα με εμάς τους πιο ένθερμους υποστηριχτές της..
*Σε γυναίκα που εξομολογείται την κακοποίηση της οφείλουμε ένα μεγάλο μπράβο για την αρχή που έθεσε & ένα ακόμη μεγαλύτερο ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη που μας έδειξε και την τιμή που μας έκανε να μοιραστεί μαζί μας αυτήν την τόσο προσωπική και ιδιαιτέρως επίπονη ιστορία της. Εμείς το μόνο που ΠΡΈΠΕΙ ΚΑΙ ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ να κάνουμε είναι να την ακούσουμε…να την υποστηρίξουμε…Να επιλέξουμε την στάση που θα έχουμε κάθε φορά και σε κάθε τέτοια συμπεριφορά-ΕΜΠΡΑΚΤΑ & ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ-με την ελπίδα και την ευχή ότι κάποια στιγμή θα κατορθώσουμε να αντιμετωπίσουμε το φαινόμενο στην ρίζα του, στους κόλπους της κοινωνίας..εκεί όπου εμφανίζεται εκεί όπου συμβαίνει..
Γιατί για κάποια ζητούμενα δεν αρκεί να μιλάμε απλά, αντιθέτως επιτακτική προβάλει η ανάγκη να δρουμε! Να πράττουμε καθολικά έτσι ώστε αυτό να αποτελεί τον πιο ηχηρό λόγο μας!..
*Γιατί στη θέση αυτή εν δυνάμει μπορούμε να βρεθούμε όλες και όλοι. “
