Γράφει ο Κ. Ν. Πολυχρονάκης.
Σαν μία ακόμη απόδειξη του παλαιοκαραμανλικού «έξω πάμε καλά» ήρθε η είδηση για είσοδο της Άννας Διαμαντοπούλου στην τελική πεντάδα των υποψηφίων για το αξίωμα του Γ.Γ. του ΟΟΣΑ. Για να αντιληφθούμε το μέγεθος της επιτυχίας αναφέρω πως από την διαδικασία έχουν αποκλειστεί οι υποψήφιοι από πολλές μεγάλες χώρες, ακόμα και η ενεργεία Πρόεδρος της Εσθονίας ή ο μέχρι πριν λίγους μήνες υπουργός Οικονομικών του Καναδά. Δεν ξέρω αν η κ. Διαμαντοπούλου επιτύχει τελικά το στόχο της, ελπίζω πάντως τα σχέδια της να έχουν καλύτερη τύχη από το ομώνυμο νομοσχέδιο για την Παιδεία. Όπως για το συνταξιοδοτικό, που σήμερα μετανιώνουμε για όσα δεν κάναμε χθες, έτσι και στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, καθώς αν οι πρόνοιες εκείνου του νομοσχεδίου είχαν εφαρμοστεί, σήμερα θα είχε μια άλλη, αναμφίβολα καλύτερη μορφή.
Ρωτά πριν λίγες μέρες στη Βουλή των Ελλήνων, η της Παιδείας υπουργός κ. Κεραμέως τον πρώην πρωθυπουργό κ. Τσίπρα, αν «Εξακολουθεί να πιστεύει ότι πρέπει να εισάγονται στα ΑΕΙ της χώρας υποψήφιοι με βαθμολογία 1 ή 2 στα 20 στις Πανελλαδικές Εξετάσεις, όπως συνέβαινε στη βάση ρυθμίσεων που η κυβέρνησή του είχε νομοθετήσει;». Ανέλαβε να απαντήσει ο αιώνιος έφηβος κ. Φίλης, σαν πρώην ομόλογος, ο οποίος έδωσε… ρεσιτάλ: «Άκουσα τα περί λευκής κόλλας. Ως δημοσιογράφος, έχω υποστεί αυτή την banalité, την αργκό τη δημοσιογραφική: “Αίσχος, μπαίνουν με λευκή κόλλα”! Ακόμη κι έτσι να είναι, αυτό δεν αφορά τα πανεπιστήμια. Αφορά το επίπεδο της μέσης εκπαίδευσης». Έτσι ακριβώς…
Τα τελευταία χρόνια και ειδικά μετά την «μεταρρύθμιση» του ρέκτη Γαβρόγλου, στην Ελλάδα λειτουργούν περί τα 460 πανεπιστημιακά τμήματα, πολλά από τα οποία ακόμα και σε τοπικό επίπεδο επικαλύπτονται. Πολλά αποδίδουν στην κοινωνία επιστήμονες χωρίς επαγγελματικά δικαιώματα, ενώ σε άλλα οι διδάσκοντες αποτελούν είδος εν ανεπάρκεια. Παρόλα αυτά, με κινητήριο δύναμη την αδράνεια πολλά από αυτά συνεχίζουν τη λειτουργία τους, ακόμα και με ελάχιστους σπουδαστές. Με την καθιέρωση της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής είναι σαφές πως για τα τμήματα αυτά, τα πράγματα θα γίνουν δυσκολότερα. Το ζουμί της υπόθεσης φυσικά είναι η χρηματοδότηση, καθώς το 80% του ύψους της θα συναρτάτε με τον αριθμό των φοιτητών. Μοιραία, όπως έχει ήδη προειδοποιήσει ο πρόεδρος της Εθνικής Αρχής Ανώτατης Εκπαίδευσης κ. Μήτκας, τμήματα που δεν εκπληρώνουν την αποστολή τους θα κλείσουν ή θα μετεξελιχθούν.
Το πρώην ΤΕΙ Κρήτης και νυν Μεσογειακό Πανεπιστήμιο είναι από αυτά που κινδυνεύουν να δουν τμήματα του να κλείνουν, οπότε μοιραία η συζήτηση για συνένωση με το γειτονικό (στο Ηράκλειο), Πανεπιστήμιο Κρήτης θα ξαναβγεί στην επιφάνεια με μεγαλύτερη ένταση. Σε αυτή την περίπτωση, δεν τίθεται θέμα, η έδρα του νέου ιδρύματος θα είναι το Ηράκλειο. Αυτός θα είναι ο λόγος αλλαγής της έδρας και όχι μια – δυο υπηρεσίες που ιδρύθηκαν εκεί.