”Έμαθα δίπλα σου όλα αυτά που θα έπρεπε να διδάσκονται στα σχολεία και που δυστυχώς, αυτό δεν συμβαίνει”.
Ο σπουδαίος Αντώνης Καλογιάννης που έφυγε προχτές από τη ζωή έκανε πολλές και σημαντικές συνεργασίες, μέσα από τις οποίες ανέδειξε καλλιτέχνες, σε όλο το πλαίσιο της ελληνικής μουσικής.
Ένας από αυτούς που συνεργάστηκε και μάλιστα, επί μακρόν, ήταν ο Χανιώτης πιανίστας και μαέστρος, που δραστηριοποιείται στην Αθήνα, Ανδρέας Μπουτσικάκης, ο οποίος έχει συνεργαστεί και με άλλα μεγάλα ονόματα, όπως ο Μίμης Πλέσσας, ο Γιώργος Χατζηνάσιος κ.α.
Η ανάρτησή του σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης για τον Αντώνη Καλογιάννη, αν μη τι άλλο, συγκινεί και μας μεταφέρει σε μιαν άλλη, αγνή εποχή, σε μια άλλη Ελλάδα.
Η ανάρτηση του Χανιώτη καλλιτέχνη:
… με επέλεξες ανάμεσα σε κολοσσούς συναδέλφων, μεγαλύτερων εμπειρότερων και πιο ολοκληρωμένων, σε ηλικία 25 ετων να ηγηθώ των ορχηστρών σου και της επιμέλειάς των! Με έκανες να αγαπήσω και να σεβαστώ το γιγάντιαιο ρεπερτόριο του Μίκη Θεοδωράκη, κάνοντας παρέα πλειάδες συναυλίες και αφιερώματα μαζί σου με μικρές λαϊκές ορχήστρες, αλλά και μεγάλες.
Μου δίδαξες και μου έμαθες άλλους ατραπούς, άλλες μουσικές κατευθύνσεις και σύνθετες, που για μένα ήταν στη συνείδησή μου μακρυνοί, όμως φάνηκε στην πορεία ότι ήταν πολύ κοντινοί .Επίσης τη σημασία της εκφοράς του λόγου, μέσα στα τραγούδια με σημαντικά παραδείγματα άλλων σου συναδέλφων τραγουδιστών έπως του Γρηγόρη Μπιθικώτση.
Μου έμαθες την ευαίσθητη και κανταδόρικη μορφή του ρεμπέτικου, αλλά και των ρεμπέτικων του πολέμου και της κατοχές! Τον Τσιτσάνη τον Μάρκο, τον μπαρμπα Γιάννη τον Παπαϊωάννου. Έμαθα δίπλα σου όλα αυτά που θα έπρεπε να διδάσκονται στα σχολεία και που δυστυχώς, αυτό δεν συμβαίνει! Γνώρισα δίπλα σου τους πραγματικούς υπέροχους φίλους σου που έγιναν και δικοί μου, τον Λευτέρη, τον Ηλία, τον Μίμη τον καφετζή του καφενείου 107 στην Εθνικής Αντιστάσεως, καθώς και τα απερίγραπτα καλαμπούρια και τις πλάκες!
Αλλά και τους συνεργάτες μας που είναι και φίλοι, τον Θεόδουλο, τον Γιάννη τον Μπέκα, την Βάλια Βρεττου την Σοφία την Μιχαηλίδου, την Πένυ Ξενάκη, τον αείμνηστο Χρήστο Κωνσταντίνου (τον Κίτσο) , και, και, και…! Γνώρισα και συναναστράφηκα την υπέροχη οικογένειά σου!
Εν τελει… η ζωή η ίδια, μέσα σε πολλές ιδιάζουσες περιπτώσεις, δασκάλων και μεντόρων μου έστειλε έναν …”τσαγκάρη” να είναι αρωγός μου στην μουσική μου τέχνη, πατρικός φίλος, αλλά πάνω απ’ όλα ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ! ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ στους ουρανούς και στείλε χαιρετισμούς….!
