Ο Φρέντι Φίγκερς απέκτησε τον πρώτο του υπολογιστή στην ηλικία των 9 ετών.
Ήταν παλιός και δεν λειτουργούσε, αλλά ήταν η αρχή μιας ερωτικής σχέσης με την τεχνολογία που τον μετέτρεψε σε εφευρέτη, επιχειρηματία και εκατομμυριούχο στον τομέα των τηλεπικοινωνιών. Ένα μέλλον που λίγοι θα είχαν προβλέψει μετά το σκληρό ξεκίνημα που είχε στη ζωή του.
«Μην αφήσεις τις περιστάσεις να καθορίσουν ποιος είσαι». Αυτή είναι μια συμβουλή που ο 31χρονος επιχειρηματίας θα ήθελε να περάσει στους άλλους. Όταν ήταν 8 ετών, ρώτησε τον πατέρα του, Νέιθαν, για τις συνθήκες της γέννησής του και η απάντηση που πήρε του έχει μείνει αξέχαστη.
«Μου είπε: “Άκου, θα σ’το πω ευθέως, Φρεντ. Η βιολογική σου μητέρα σε παράτησε και εγώ και η Μπέτι Μάι δεν θέλαμε να σε στείλουμε σε ανάδοχη οικογένεια και σε υιοθετήσαμε, και είσαι ο γιος μου”», είπε ο Φρέντι μιλώντας στο BBC.
Ο Φρέντι βρέθηκε εγκαταλελειμμένος ως νεογέννητο μωρό δίπλα σε έναν κάδο απορριμμάτων σε αγροτική περιοχή της Φλόριντα. «Όταν μου το είπε αυτό, ήμουν σαν “εντάξει, είμαι ένα σκουπίδι” και ένιωσα ανεπιθύμητος. Αλλά με άρπαξε από τον ώμο και είπε: “Άκου, μην αφήσεις όλο αυτό να σε ενοχλεί και να αποτελεί εμπόδιο”».
Τα δύσκολα χρόνια και το σκληρό μπούλινγκ από τους συμμαθητές του
Ο Νέιθαν Φίγκερς ήταν εργαζόμενος συντήρησης και πολυτεχνίτης και η Μπέτι Μάι Φίγκερς εργάτρια σε αγροκτήματα. Ζούσαν στο Κουίνσι, μια αγροτική κοινότητα περίπου 8.000 ανθρώπων στη Βόρεια Φλόριντα, και ήταν στα 50 τους όταν γεννήθηκε ο Φρέντι το 1989.
Είχαν ήδη αναθρέψει πολλά παιδιά, αλλά αποφάσισαν να πάρουν τον Φρέντι όταν ήταν δύο ημερών και να τον υιοθετήσουν ως δικό τους γιο. Ο Φρέντι λέει ότι του έδωσαν όλη την αγάπη που θα μπορούσε να λάβει ποτέ -αλλά τα παιδιά στο Κουίνσι ήταν πολύ σκληρά.
«Τα παιδιά μού έκαναν μπούλινγκ και μου τηλεφωνούσαν λέγοντάς μου ότι κανείς δεν με θέλει, ότι είμαι βρώμικος και με αποκαλούσαν μωρό των σκουπιδιών. Θυμάμαι ότι έβγαινα από το σχολικό λεωφορείο μερικές φορές και τα παιδιά συνήθιζαν να με αρπάζουν και να με ρίχνουν σε κάδο απορριμμάτων και να με κοροϊδεύουν».
Έφτασε σε ένα σημείο που ο πατέρας του τον περίμενε στη στάση του λεωφορείου για να τον συνοδεύσει μέχρι το σπίτι, αλλά τα παιδιά κορόιδευαν και αυτόν. Για τον Φρέντι όμως, ο Νέιθαν και η Μάι ήταν ήρωες και σπουδαία πρότυπα. Μάλιστα για τον πατέρα του λέει πως «αυτός είναι ο άνθρωπος που θέλω να είμαι».
Πώς απέκτησε τον πρώτο του υπολογιστή και οι πρώτες ευκαιρίες να δείξει το ταλέντο του
Τα Σαββατοκύριακα, ο Φρέντι και ο Νέιθαν έψαχναν στα σκουπίδια χρήσιμα πράγματα που είχαν πετάξει οι ιδιοκτήτες τους. Ο Φρέντι ήθελε έναν υπολογιστή. «Είναι ένα παλιό ρητό, “Τα σκουπίδια ενός ανθρώπου είναι ο θησαυρός ενός άλλου”», λέει ο Φρέντι, «και πάντα με γοήτευαν οι υπολογιστές. Πάντα ήθελα έναν υπολογιστή, αλλά εκείνη την εποχή δεν μπορούσαμε να αγοράσουμε».
Τελικά, μια μέρα όταν ο Φρέντι ήταν 9 ετών, πήγαν σε ένα κατάστημα μεταχειρισμένων, όπου βρήκαν έναν σπασμένο υπολογιστή Macintosh. «Πείσαμε τον πωλητή και είπε “θα σας το δώσω για 24 δολάρια”, οπότε πήραμε τον υπολογιστή σπίτι και ήμουν κατενθουσιασμένος».
Ήταν ήδη λάτρης της τεχνολογίας και ασχολείτο με τη συλλογή ραδιοφώνων, ξυπνητηριών ή βίντεο που είχε συγκεντρώσει ο Νέιθαν, και ο σπασμένος Mac έγινε πλέον το επίκεντρο της προσοχής του. Μάλιστα, όταν ο υπολογιστής δεν δούλευε, τον μαστόρεψε και έπειτα από πολλές προσπάθειες, τελικά λειτούργησε. Τότε ήταν που κατάλαβε ότι ήθελε να ασχοληθεί με την τεχνολογία στο μέλλον.
«Εκείνος ο υπολογιστής πήρε μακριά όλο τον πόνο του εκφοβισμού», λέει ο Φρέντι, ο οποίος ανυπομονούσε να γυρίσει σπίτι από το σχολείο για να παίξει με τον υπολογιστή του.
Ήταν 12 ετών όταν οι ικανότητές του έγιναν αντιληπτές από άλλους. Σε μία λέσχη μετά το σχολείο, ενώ άλλα παιδιά έπαιζαν στην παιδική χαρά, ο Φρέντι ξεκίνησε να επισκευάζει σπασμένους υπολογιστές στο εργαστήριο υπολογιστών του σχολείου.
Ο διευθυντής του προγράμματος μετά το σχολείο ήταν ο δήμαρχος του Κουίνσι και όταν είδε ότι ο Φρέντι ξαναζωντάνευε τους σπασμένους υπολογιστές, του ζήτησε να πάει στο δημαρχείο με τους γονείς του. Εκεί του ανέθεσε να επισκευάσει δεκάδες υπολογιστές που βρίσκονταν εκεί. Από τότε και μετά, ο Φρέντι περνούσε χρόνο κάθε μέρα μετά το σχολείο επιδιορθώνοντας αυτό τον σωρό υπολογιστών, για 12 δολάρια την ώρα.
«Δεν ήταν θέμα χρημάτων», λέει ο Φρέντι. «Είχα την ευκαιρία να κάνω κάτι που μου άρεσε πολύ και ήταν πολύ διασκεδαστικό για μένα».
Μερικά χρόνια αργότερα, προέκυψε μια σημαντική ευκαιρία. Η πόλη Κουίνσι χρειαζόταν ένα σύστημα για να ελέγξει τους μετρητές πίεσης νερού της πόλης και μια εταιρεία είχε ζητήσει 600.000 δολάρια για να αναπτύξει ένα πρόγραμμα υπολογιστή. Τότε ο δήμαρχος σκέφτηκε ότι ο Φρέντι θα μπορούσε να βοηθήσει. Έτσι, έφτιαξε το πρόγραμμα ακριβώς με τις προδιαγραφές που χρειάζονταν, χωρίς να ζητήσει 600.000 δολάρια. Πήρε την κανονική επιταγή πληρωμής του και πήγε σπίτι.
Ήταν ένα κρίσιμο σημείο καμπής στη ζωή του Φρέντι. Ήταν μόλις 15 ετών, αλλά τότε αποφάσισε να εγκαταλείψει το σχολείο και να ξεκινήσει τη δική του επιχείρηση υπολογιστών, προς απογοήτευση των γονιών του, οι οποίοι ήθελαν να σπουδάσει. Μετά από λίγα χρόνια, ο πατέρας του άρχισε να δείχνει τα πρώτα σημάδια Αλτσχάιμερ και να φεύγει από το σπίτι, κάτι που τον σημάδεψε πολύ ψυχολογικά. Αυτός ήταν και ο λόγος που κατάφερε να δημιουργήσει μόνος του ένα αυτοσχέδιο σύστημα με τα παπούτσια του πατέρα του, που συνέδεε με το λάπτοπ του, για να μπορεί να τον εντοπίζει.
Όταν η κατάσταση του Νέιθαν επιδεινώθηκε περαιτέρω, ορισμένα μέλη της οικογένειας ήθελαν να πάει σε ένα γηροκομείο, αλλά ο Φρέντι αρνήθηκε. Αντ’ αυτού, έπαιρνε τον πατέρα του μαζί του σε επαγγελματικές συναντήσεις. «Δεν με εγκατέλειψε, οπότε δεν θα τον εγκαταλείψω», λέει ο Φρέντι. Ο Φρέντι ήταν 24 ετών όταν ο Νέιθαν πέθανε, σε ηλικία 81 ετών, τον Ιανουάριο του 2014.
Πώς οι τραυματικές εμπειρίες του, τον ενέπνευσαν να δημιουργήσει εφευρέσεις
Κατάφερε να πουλήσει την εφεύρεση του ιχνηλάτη παπουτσιών για 2,2 εκατομμύρια δολάρια. Ο Νέιθαν ήθελε πάντα να έχει ένα φορτηγό και ένα αλιευτικό σκάφος, αλλά τώρα που ο Φρέντι μπορούσε να τα αγοράσει, ήταν πολύ αργά. «Αυτό άνοιξε πραγματικά τα μάτια μου και μου δίδαξε ότι τα χρήματα δεν είναι παρά ένα εργαλείο, και θα κάνω ό,τι μπορώ για να προσπαθήσω να κάνω τον κόσμο ένα καλύτερο μέρος πριν τον αφήσω», λέει χαρακτηριστικά.
Σε αυτό το στάδιο, είχε εφεύρει μια άλλη έξυπνη συσκευή, εμπνευσμένη επίσης από μια προσωπική εμπειρία -αυτή τη φορά μια επίσκεψη στην Τζόρτζια όταν ήταν οκτώ ετών, για να επισκεφτεί τον θείο της μητέρας του. «Όταν φτάσαμε στο σπίτι του, η μητέρα και ο πατέρας μου χτυπούσαν την μπροστινή πόρτα και εκείνος δεν ερχόταν να ανοίξει», λέει ο Φρέντι. «Έτσι, ο πατέρας μου είπε “Φρεντ, μπορείς να ανέβεις από το παράθυρο και να ανοίξεις την μπροστινή πόρτα;”».
Ο Φρέντι μπήκε μέσα, ξεκλείδωσε την πόρτα. Έβλεπε τον συγγενή του να κάθεται σε μια καρέκλα δίπλα στο τζάκι και νόμιζε ότι όλα ήταν καλά. Εκείνος όμως ήταν νεκρός. Είχε πέσει σε διαβητικό κώμα και είχε πεθάνει.
«Όταν σκέφτεστε κάποιον με διαβήτη, όταν ελέγχουν το σάκχαρο στο αίμα τους, πρέπει να το γράψουν και να το καταγράψουν, και στην περίπτωση του θείου της μητέρας μου, ακόμη και αν το έγραψε, για την αγροτική περιοχή που έζησε, δεν υπήρχε κανένας να το καταλάβει», λέει ο Φρέντι.
Έτσι, σε ηλικία 22 ετών, δημιούργησε ένα έξυπνο γλυκόμετρο που μοιράζεται αμέσως το επίπεδο σακχάρου στο αίμα ενός ατόμου με τον πλησιέστερο συγγενή του και προσθέτει τις μετρήσεις στον ηλεκτρονικό φάκελο υγείας τους, τον οποίο ένας γιατρός μπορεί να δει. Εάν το επίπεδο σακχάρου στο αίμα ενός ατόμου είναι ανώμαλο, στέλνει μια πορτοκαλί ειδοποίηση ως προειδοποίηση.
Η επιτυχία στον χώρο των τηλεπικοινωνιών
Αλλά ο Φρέντι είχε επίσης αρχίσει να εργάζεται σε ένα μεγαλύτερο έργο. Γνώριζε ότι πολλά μέρη της αγροτικής Αμερικής δεν είχαν πρόσβαση στο δίκτυο 2G ή 3G, και στο Κουίνσι οι άνθρωποι εξακολουθούσαν να χρησιμοποιούν το Διαδίκτυο μέσω τηλεφώνου εκείνη την εποχή. Ήθελε να φέρει ενημερωμένες επικοινωνίες σε αυτές τις αγροτικές περιοχές και το 2008 υπέβαλε την πρώτη από πολλές αιτήσεις για άδεια FCC (Federal Communications Commission) για να ξεκινήσει τη δική του εταιρεία τηλεπικοινωνιών.
«Έπρεπε να υποβάλω αναφορά για να δείξω ότι οι μεγαλύτεροι πάροχοι τηλεπικοινωνιών δεν πρόκειται να εισέλθουν και να επενδύσουν την υποδομή τους σε μια αγροτική περιοχή με πληθυσμούς κάτω των 1.000 κατοίκων», λέει.
Δεν ήταν εύκολο. Στην πραγματικότητα, λέει, χρειάστηκαν 394 προσπάθειες και του κόστισε ένα τεράστιο χρηματικό ποσό. Όμως το 2011, σε ηλικία 21 ετών, ο Φρέντι έγινε ο νεότερος πάροχος τηλεπικοινωνιών στις ΗΠΑ. Σύμφωνα με το NBC News, η Figgers Communication παραμένει η μόνη εταιρεία τηλεπικοινωνιών στη χώρα της οποίας ιδιοκτήτης είναι ένας μαύρος άνδρας.
Τις πρώτες μέρες ο Φρέντι έκανε το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς μόνος του: από την τοποθέτηση του σκυροδέματος για τον πρώτο του πύργο για τα κινητά τηλέφωνα, έως την εγκατάσταση καλωδίων οπτικών ινών.
Ξεκίνησε να παρέχει υπηρεσίες σε αγροτικές περιοχές της Βόρειας Φλόριντα και της Νότιας Τζόρτζια, όχι μακριά από το Κουίνσι, και η εταιρεία αναπτυσσόταν σταθερά. Το 2014 κυκλοφόρησε ένα smartphone, το Figgers F1, με μια συσκευή που ανιχνεύει κίνηση και μεταβαίνει σε «ασφαλή λειτουργία» σε πάνω από 10 μίλια / ώρα, εμποδίζοντας τους ανθρώπους να στέλνουν μηνύματα κατά την οδήγηση. Το Figgers F3, το οποίο κυκλοφόρησε το 2019, περιέχει ένα τσιπ που έχει σχεδιαστεί για να επιτρέπει την ασύρματη φόρτιση κάθε φορά που το τηλέφωνο βρίσκεται σε απόσταση πέντε μέτρων από έναν «υπερ-βασικό φορτιστή» -μια συσκευή που αναμένει έγκριση από την FCC.
Το μάρκετινγκ του F3 προκάλεσε διαμάχη, με ορισμένους bloggers να υποστηρίζουν ότι δεν ήταν όλα τα χαρακτηριστικά του πρώτου μοντέλου τόσο ενημερωμένα όσο τους είχαν κάνει να πιστέψουν. Μιλώντας στο BBC, ο Φρέντι δήλωσε: «Στόχος μας είναι να παρέχουμε ειλικρίνεια και διαφάνεια, ενώ παρέχουμε ποιοτικά και προηγμένα προϊόντα σε προσιτή τιμή».
Η μητέρα του, που είναι σήμερα 83 ετών, άρχισε επίσης να αναπτύσσει Αλτσχάιμερ. Λέει ότι είναι πολύ περήφανη για αυτό που έχει επιτύχει και συνειδητοποιεί ότι το γλυκόμετρο, το οποίο θα μπορούσε να έχει σώσει τη ζωή του θείου της, είναι «κάτι ξεχωριστό».
Ο Φρέντι παντρεύτηκε τη Νάτλι Φίγκερς, η οποία είναι δικηγόρος, το 2015 και έχουν ένα μικρό κορίτσι. Εκτός από τις επιχειρήσεις του, διευθύνει ένα ίδρυμα που επενδύει σε προγράμματα εκπαίδευσης και υγειονομικής περίθαλψης και βοηθά τα μειονεκτούντα παιδιά και οικογένειες.
Ο Φρέντι λέει ότι η πιο σημαντική συμβουλή που θα έδινε στο κοριτσάκι του για τη ζωή θα ήταν να «μην τα παρατάς ποτέ, ανεξάρτητα από το πόσο κρύος μπορεί να φαίνεται ο κόσμος» και να προσπαθήσεις να κάνεις θετικό αντίκτυπο στη ζωή κάθε ατόμου που συναντάς. Είναι ένα μήνυμα με το οποίο ο πατέρας τού Φρέντι και ο νούμερο ένα υποστηρικτής του, ο Νέιθαν, θα είχε συμφωνήσει πλήρως.