Στη βορειοδυτική Σαουδική Αραβία στέκεται ένας βράχος που δεν μοιάζει με τους άλλους – σε τέτοιο βαθμό ώστε να έχει γεννήσει πολλαπλές θεωρίες συνωμοσίας.
Είναι γιγάντιος και βρίσκεται στην όαση Τάιμα.
Έχει ύψος που ξεπερνά τα εννιά μέτρα και πλάτος πάνω από 7,5 μέτρα, ενώ στην επιφάνειά του έχει χαραχτεί μια μορφή που θεωρείται ότι αναπαριστά έναν άνδρα καβάλα σε ένα άλογο.
Όμως αυτό που ενθουσιάζει τα πλήθη δεν είναι η μορφή, αλλά το γεγονός ότι ο βράχος είναι κυριολεκτικά κομμένος στα δύο, σε μια εντελώς ευθεία γραμμή – λες και το έχει κάνει κάποιος εξωγήινος με λέιζερ.
— Demosthenes Brown (@PMonro3) September 11, 2021
Και φυσικά, αυτές είναι πάνω-κάτω και οι θεωρίες που έχει προκαλέσει η ύπαρξή του.
Μια ομάδα πιστών του υπερφυσικού υποστηρίζουν μάλιστα ότι το σκίσιμο του βράχου ενδεχομένως προκλήθηκε όταν ένας εξωγήινος έκανε λάθος «με το λέιζερ του σε κάποιο τυχαίο πλανήτη που βρήκε το είδος του και κατά λάθος έκοψε τον βράχο στα δύο».
Όμως αυτό που ενθουσιάζει τα πλήθη δεν είναι η μορφή, αλλά το γεγονός ότι ο βράχος είναι κυριολεκτικά κομμένος στα δύο, σε μια εντελώς ευθεία γραμμή – λες και το έχει κάνει κάποιος εξωγήινος με λέιζερ.
Και φυσικά, αυτές είναι πάνω-κάτω και οι θεωρίες που έχει προκαλέσει η ύπαρξή του.
Μια ομάδα πιστών του υπερφυσικού υποστηρίζουν μάλιστα ότι το σκίσιμο του βράχου ενδεχομένως προκλήθηκε όταν ένας εξωγήινος έκανε λάθος «με το λέιζερ του σε κάποιο τυχαίο πλανήτη που βρήκε το είδος του και κατά λάθος έκοψε τον βράχο στα δύο».
Όμως, η γεωλόγος Τσέρι Λιούις τόνισε ότι το φαινόμενο είναι απολύτως φυσικό.
Συγκεκριμένα, η Λιούις είπε στη MailOnline:
«Θα μπορούσε να έχει προκληθεί από τη διάβρωση εναλλαγής ψύξης-απόψυξης, που συμβαίνει όταν νερό εγκλωβίζεται σε κάποια μικρή ρωγμή του βράχου.
Καθώς οι θερμοκρασίες πέφτουν, το νερό παγώνει και διαστέλλεται, πράγμα που κάνει τις ρωγμές να ανοίγουν και να μακραίνουν.
Στη συνέχεια, όταν ο πάγος λιώνει, το νερό κινείται όλο και βαθύτερα μέσα στη ρωγμή».
Όπως σημείωσε, η διαδικασία αυτή μπορεί να συνεχιστεί επί χιλιάδες ή και εκατομμύρια χρόνια, μέχρι ο βράχος τελικά να κοπεί στα δύο.
«Αυτή η διαδικασία, σε συνδυασμό με τη διάβρωση από τον άνεμο που είναι πιο έντονη σε περιβάλλον ερήμου, θα μπορούσε να εξηγήσει και τον τρόπο με τον οποίο στηρίζεται ο βράχος στο έδαφος», κατέληξε.