Σε συνέχεια της συζήτησης περί “ευεργετηθέντων” ο Σταύρος Αρναουτάκης αντιμετωπίζει τους υπόλοιπους νομούς Κρήτης – εκτός Ηρακλείου – με κάποια συγκαταβατικότητα.
Με μια στρεβλή θεώρηση του συγκρητισμού κατορθώνει να αποσπά την προτίμηση των Κρητικών στις εκλογές χωρίς ποτέ να έχει αποδείξει την δίκαιη κατανομή πόρων και επενδύσεων με όρους αναλογικότητας και αναγκών σε όλη την Κρήτη.
Ειδικά με το Περιφερειακό Ταμείο – ουσιαστικά αποτελεί το “πορτοφόλι” του Περιφερειάρχη – δεν έχει παρουσιαστεί δημοσίως πού πάνε οι επιχορηγήσεις και με ποια κριτήρια γίνεται αυτό είτε κοινωνικά είτε αναπτυξιακά. Λόγω της ιδιαίτερης επικοινωνιακής ικανότητάς του, έχει καταφέρει να έχει βοηθούς στη συγκεκριμένη διαχείριση, τους κατα τοπους χωρικούς αντιπεριφερειάρχες που τελικά έχουν ουσιαστικά ρόλο τοποτηρητών γιατί χρήματα δεν τους δίνει.
Ως παράδειγμα μπορούμε να αναδείξουμε το παράδειγμα των Χανίων όπου όταν ο προηγούμενος χωρικός αντιπεριφερειάρχης Αποστόλης Βουλγαράκης απαίτησε χρήματα για τα υποβαθμισμένα Χανιά παραγκωνίστηκε και απαξιώθηκε από τον Περιφερειάρχη παραχωρώντας τη θέση στον Νίκο Καλογερή που είναι ιδιαίτερα χαρούμενος για την κατάντια του νομού. Τουλάχιστον αυτός δε διαμαρτύρεται.
Οι Χανιώτες αν και τους τίμησαν δεόντως και τους δύο στις εκλογές φαίνεται ότι οι ελπίδες για συγκρητισμό διαψεύδονται. Οπότε για αλλή μία φορά αυτό που αναδεικνύεται στο τέλος της κουβέντας είναι: “Ουδείς ασφαλέστερος εχθρός του ευεργετηθέντος αχάριστου”.