Η οικογένεια βρήκε καταφύγιο σε ένα εγκαταλελειμμένο λυόμενο, που όμως άνηκε σε ιδιωτικό λυόμενο και αναγκάστηκαν να φύγουν. Παρά την έκκληση της μητέρας στο Δήμαρχο, τον Αντιδήμαρχο και τον Αντιπεριφερειάρχη ώστε να γίνει κάτι το θέμα έχει «παγώσει».
Ένα «κεραμίδι» για να στεγάσει τα δύο μικρά του παιδιά, ηλικίας 26 και 8,5 μηνών, ζητά ένα νεαρό ζευγάρι από τη Γαστούνη, το οποίο εδώ και περίπου ένα χρόνο φιλοξενείται από συγγενικά πρόσωπα. Το ζευγάρι ξενοίκιασε το σπίτι που έμενε επειδή δεν μπορούσε να ανταποκριθεί οικονομικά στα ενοίκια. Οι ανάγκες, τα έξοδα και τα χρέη τρέχουν, ενώ από την άλλη πλευρά, το μεροκάματο είναι ανύπαρκτο? Μοναδική ελπίδα για το νεαρό ζευγάρι, ένα λυόμενο. Ένα λυόμενο που το ζητούν συνεχώς τους τελευταίους μήνες, χωρίς ωστόσο μέχρι στιγμής να βλέπουν φως στην «άκρη του τούνελ».
Το νεαρό ζευγάρι, η 28χρονη Αντωνία Χατζηιωάννου και ο 25χρονος Θεοχάρης – Γιώργος Πέττας, κατάφεραν να βρουν ένα άδειο λυόμενο στον συνοικισμό της Καθολικής, η ιδιοκτήτρια του οποίου έχει πεθάνει εδώ και 2 χρόνια. Το λυόμενο όμως είναι τοποθετημένο σε ιδιόκτητο λυόμενο και η διαδικασία έχει «παγώσει».
«Δεν μπορώ να καταλάβω πως γίνεται να υπάρχουν τα λυόμενα και να παραμένουν κλειστά, τη στιγμή που εγώ δεν έχω ένα κεραμίδι να βάλω τα παιδιά μου από κάτω» είπε στην εφ. «Πατρίς» η 28χρονη Αντωνία και συνέχισα: «Πήγα στο δήμαρχο για να ζητήσω ένα λυόμενο, αυτός με παρέπεμψε στον αντιδήμαρχο κ. Βασιλείου. Ο αντιδήμαρχος μου είπε ότι δεν είναι αρμοδιότητα του δήμου και απευθύνθηκα στον αντιπεριφερειάρχη κ. Χαράλαμπο Καφύρα. Μου είπε ότι θα κάνει ότι μπορεί, αλλά από τότε, καμία ειδοποίηση».
Συνεχίζοντας, σύμφωνα με το δημοσίευμα στο patrisnews.com, η κα. Αντωνία Χατζηιωάννου συνέχισε: «Από τότε που ξενοικιάσαμε στο σπίτι μένω με τα παιδιά στο σπίτι της μητέρας μου, στη Γλύφα. Μαζί με εμάς είμαστε 9 άτομα στο ίδιο σπίτι. Δεν είχαμε χρήματα για ενοίκια, όπου υπάρχει Έλληνας, του χρωστάμε. Ακόμα και στον παιδίατρο χρωστάμε χρήματα. Παρόλα αυτά, δεν ζητάμε χρήματα ή άλλη βοήθεια από κανέναν. Ένα λυόμενο για να μείνουμε σαν άνθρωποι»