Ένας από τους προέδρους της Αμερικής, και μάλιστα από τους πιο αγαπητούς στο κοινό, ήταν αδειούχος μπάρμαν
Η ιστορία έχει αποδείξει ότι δεν υπάρχει ενιαία επαγγελματική πορεία προς τον Λευκό Οίκο. Για παράδειγμα, ο Ρόναλντ Ρήγκαν ήταν ηθοποιός του Χόλιγουντ, ο Γούντροου Ουίλσον ήταν καθηγητής, ο Χέρμπερτ Χούβερ ήταν μηχανικός ορυχείων, ο Τζορτζ Ουάσινγκτον ίδρυσε το μεγαλύτερο αποστακτήριο ουίσκι της χώρας, ο Τόμας Τζέφερσον έφτιαχνε τη δική του μπύρα.
Ένας από τους προέδρους της Αμερικής, και μάλιστα από τους πιο αγαπητούς στο κοινό, ήταν αδειούχος μπάρμαν και δεν ήταν άλλος από τον Αβραάμ Λίνκολν.
Όταν ο Λίνκολν επέστρεψε στο σπίτι αφού υπηρέτησε στον Πόλεμο των Μαύρων Γερακιών, είχε την ιδέα να γίνει σιδεράς, αλλά κάπως τα σχέδιά του άλλαξαν και ο 23χρονος Λίνκολν ξεκίνησε συνεργασία με τον 21χρονο Γουίλιαμ Μπέρι αγοράζοντας ένα εμπορικό κατάστημα με πίστωση στο Νιου Σάλεμ του Ιλινόις, όπου ο Λίνκολν έζησε από το 1831 έως το 1837.
Δεδομένου ότι ήταν παράνομο να πωλούνται ποτά μεμονωμένα για κατανάλωση στο κατάστημα χωρίς άδεια, το 1833 το κατάστημα των δύο συνεργατών μετατράπηκε και σε ταβέρνα. Ο Μπέρι κατάφερε να βγάλει άδεια για τον Λίνκολν και τον εαυτό του, και πλέον ως αδειούχοι μπάρμαν, τους επιτρεπόταν να πουλούν οινοπνευματώδη ποτά στους πελάτες τους. Σέρβιραν γαλλικό κονιάκ, κονιάκ μήλου, ολλανδικό και εγχώριο τζιν, κρασί, ρούμι, ουίσκι και μπίρα. Μπορούσαν, επίσης, να πουλήσουν τρόφιμα, συμπεριλαμβανομένων των γευμάτων σε πακέτο.
Ο Μπέρι, όμως, αποδείχθηκε αλκοολικός και όταν πήραν την άδεια άρχισε να πίνει πολύ. Μερικές φορές, μάλιστα, ήταν τόσο μεθυσμένος για να δουλέψει, με τον Λίνκολν, τελικά, να διευθύνει μόνος του το κατάστημα. Έπρεπε ακόμη και να κάνει άλλες δουλειές για να κερδίσει ένα επιπλέον εισόδημα. Τελικά, άρχισαν να περνούν περισσότερο χρόνο κλειστά παρά ανοιχτά και τους έπνιξαν τα χρέη.
Πώς τελείωσε η καριέρα του Αβραάμ Λίνκολν στο… bartending!
Όταν ο Μπέρι πέθανε, ο Λίνκολν ανέλαβε τα χρέη από την επιχείρηση, καταφέρνοντας να τα εξοφλήσει μόλις μπήκε στο Κογκρέσο το 1847. Το 1834, ο Λίνκολν έτρεξε ξανά στις εκλογές για το νομοθετικό σώμα της πολιτείας και αυτή τη φορά κέρδισε. Στη συνέχεια στράφηκε στην αυτοεκπαίδευση στη νομική -είναι μάλιστα ο πρόεδρος των ΗΠΑ που δεν έχει βγάλει το σχολείο– και εγκατέλειψε οριστικά το… bartending.
Το 1837 ο Λίνκολν μετακόμισε από το Νιου Σάλεμ στο Σπρίνγκφιλντ, όπου πίστευε ότι θα είχε περισσότερες πιθανότητες να εμπλακεί στην πολιτική. Το 1860 ο Λίνκολν έθεσε υποψηφιότητα για πρόεδρος, αλλά μόλις μπήκε στην πολιτική αρνήθηκε ότι πουλούσε αλκοόλ ως «bartender». Παρά το γεγονός ότι ο αντίπαλός του, Στίβεν Ντάγκλας, κατηγόρησε δημόσια τον Λίνκολν ότι λειτουργούσε κάποτε «μπακάλικο» πουλώντας αλκοόλ, ο Λίνκολν κατάφερε να κερδίσει τις εκλογές και να γίνει ένας από τους τρεις πρώτους Προέδρους των Ηνωμένων Πολιτειών.