Πολλές φορές τα άτομα με διατροφικές διαταραχές, ύστερα από μια κρίση πείνας που έχει ως κατάληξη ένα ακόμα υπερφαγικό επεισόδιο, υπόσχονται στον εαυτό τους πως θα ξεκινήσουν να τρώνε διαφορετικά. Όσο βλέπουν πως κάτι τέτοιο δε συμβαίνει και το ψέμα δε λειτουργεί πια, καταλαμβάνονται από πανικό και απόγνωση. Είναι πολύ σημαντικό το άτομο να αποδεχτεί προς στιγμή, ότι έχει ακόμα την ανάγκη για φαγητό.
Ως αντιστάθμισμα μπορεί να χαρεί κανείς την κρίση πείνας, να χαρεί το φαγητό και να μη φάει βιαστικά ως συνήθως. Ακόμα και αυτή η μικρή αλλαγή, φαίνεται να μειώνει τη λαιμαργία. Ας μην ξεχνάμε ότι το αποτέλεσμα έρχεται κάνοντας κανείς, μικρά και σταθερά βήματα.
Ελευθερία Πολυζώη
Ψυχολόγος- Κοινωνιολόγος