“Ήταν ένα όνειρο ζωής που έγινε πραγματικότητα”, μας λέει η 45χρονή πρώην ερασιτέχνης και πλέον επαγγελματίας ορειβάτισσα, Αναστασία Τζανάκη με καταγωγή από τα Χανιά.
“Ήθελα εδώ και πάρα πολλά χρόνια να κάνω ένα ταξίδι στο μυθικό Νεπάλ, να συναντήσω και να γνωρίσω τους ανθρώπους που γεννήθηκαν σε συνθήκες που συναντάς σε πολύ λίγα μέρη του κόσμου και να περπατήσω σε περιοχές που η φύση σχεδίασε με τον πλέον μοναδικό τρόπο”.
Ήταν λοιπόν η 21η Απριλίου του 2022, όπου η Χανιώτισσα ορειβάτισσα που έχει περπατήσει αρκετές δεκάδες φορές τις Κρητικές Μαδάρες και έχει “πατήσει” αρκετές κορυφές στην Ελλάδα, η μέρα που θα κάνει το όνειρό της πραγματικότητα, φτάνοντας στο Νεπάλ. Η μέρα που θα αφήσει πίσω της τις εμπειρίες από τον Όλυμπο, τον Σμόλικα, την Τύμφη, τον Ταΰγετο και τις άλλες ελληνικές κορυφές και θα ξεκινήσει την πορεία προς το όνειρο κάθε ορειβάτη: Να πατήσει μια από τις κορυφές των Ιμαλαϊών.
Ο πρώτος σταθμός της 20μελής ελληνικής αποστολής ήταν η πόλη του Κατμαντού, πρωτεύουσα του Νεπάλ, μια πόλη πολύχρωμη, πολύβουη, με πολύ καυσαέριο και απίστευτο κυκλοφοριακό κομφούζιο, με πάμπολλα οχήματα και μηχανάκια και παραδόξως χωρίς τροχαία. Μοιάζουν όλα αυτά τα οχήματα να κινούνται με μυστικούς κώδικες και κανόνες άγνωστους σε μας τους Δυτικούς.
Οι Νεπαλέζοι, σε αντίθεση με την πολύβουη και έντονη πόλη τους, εκπέμπουν μια ηρεμία και μια γαλήνη φορώντας πολύχρωμα ρούχα και έχοντας καθαρά βλέμματα. Παρόλα αυτά, η φτώχεια είναι εμφανής σχεδόν παντού.
Στο Κατμαντού η ελληνική ομάδα συναντά τους ντόπιους οδηγούς, τους περίφημους Sherpa, τους ανθρώπους που κουβαλάνε στην πλάτη τους όλα αυτά που χρειάζονται οι αποστολές από όλο τον πλανήτη που επισκέπτονται τα βουνά τους. Και όχι μόνο κουβαλάνε, αλλά απέδειξαν ότι είναι και περίφημοι ορειβάτες αφού μια ομάδα από αυτούς ανέβηκε για πρώτη φορά χειμώνα την διαβόητη και τρομακτική κορυφή Κ2 στο Πακιστάν, ενώ μια ακόμα όμαδα τους κατάφερε μέσα σε 7 μήνες να πατήσει και τις 14 κορυφές που υπάρχουν πάνω από τα 8.000μ. Η συνάντηση με τους Sherpa είναι για να συντονιστούν και να ενημερωθεί η ελληνική αποστολή για την διαδρομή.
Την επομένη μέρα χρησιμοποιώντας ένα μικρό αεροπλάνο η ομάδα προσγειώνεται στο ορεινό αεροδρόμιο Phaplu (2475m), και έπειτα, με χρήση τζιπ, και έξι ώρες πορείας σε χωματόδρομους, έφτασαν στο χωριό Khari Khola (2.220μ).
Μετά από μια βραδιά για ξεκούραση, με αφετηρία το χωριό Khari-Kola, η πεζοπορία ξεκινά σε μία διαδρομή ελαφρώς άγνωστη στους Δυτικούς, και ως εκ τούτου σαφώς πιο όμορφη και ανέγγιχτη.
Για να φτάσει η αποστολή στο High Camp του Mera Peak χρειάστηκαν περίπου δέκα ημέρες. Σε αυτές τις δέκα ημέρες, καλύφτηκαν 9.112 μέτρα θετικής υψομετρικής διαφοράς και απόσταση περίπου 112 χιλιόμετρων.
Το τοπίο άλλαζε. Δάση από ροδόδεντρα, αρχέγονες κοιλάδες των Ιμαλάιων, νερά και άφθονη βλάστηση, έδιναν σιγά -σιγά την θέση τους σε χιονοστιβάδες κορνίζες, σεράκ και κρεβας. Η τελευταία διανυκτέρευση έγινε στο High Mera Camp στα 5.900 μέτρα σε έτοιμες σκηνές με τα απολύτως απαραίτητα πριν το τελικό push της κορυφής.
Η ανάβαση για την κορυφή ξεκινά στις 02:00 την νύχτα, όπως άλλωστε συνηθίζεται στα μεγάλα βουνά. Στην τελική ανάβαση τα δίνεις όλα ώστε να γυρίσεις ασφαλής στο High Camp πριν σε κλείσει ο καιρός. Go fast or go home, λένε οι ντόπιοι οδηγοί της αποστολής, οι Sherpa. Έντεκα μέλη ξεκινήσαν για κορυφή από τα είκοσι σύνολο, καθώς οι υπόλοιποι εννιά εμφάνισαν νόσο υψομέτρου και παρέμειναν πίσω και μετέπειτα επιστροφή στο χωριό.
Η τελική πορεία για την κορυφή δεν είναι μια απλή υπόθεση, παρόλο που θεωρείται πεζοπορική και μη τεχνική κορυφή. Απαιτεί πολύ καλή σωματική κατάσταση, πνευματική συγκέντρωση, επιμονή και υπομονή. Το κρύο είναι έντονο, η κούραση πιο βαθιά και πιεστική λόγω υψομέτρου, κάθε βήμα δύσκολο. Όταν όμως ξημερώνει και η θέαση από τους Γίγαντες των Ιμαλάιων είναι δυνατή, τότε κάθε κόπος και κάθε κούραση χάνονται.
Μια μαγευτική κορυφή που περιτριγυρίζεται από διάσημους Γίγαντες , από πέντε οχτάρες (δηλαδή πάνω από 8000 μέτρα κορυφές) όπως το Everest (8.848μ.), το Lhotse (8.516μ.), το Cho Oyo (8.201μ.), το Makalu (8.463μ), Kanchenjunga (8.586μ), καθώς και πολλές άλλες εκπληκτικά όμορφες κορυφές των 6.000μ και 7.000μ, όπως το όρος Baruntse (7.162μ) και το Ama Dablam (6.812μ).
H θέαση σε πέντε από τα ψηλότερα σημεία το κόσμου είναι άπλα ανεπανάληπτη. Mια εμπειρία και μια ματιά στην καρδιά των Ιμαλάιων που σε κάθε ορειβάτη μένει αλησμόνητη και με εικόνες που τον συντροφεύουν για πολύ καιρό μετά.
“Η ανάβαση του Mera Peak ήταν αφιερωμένη στα Λευκά Όρη και τα ελληνικά βουνά καθώς και στον αγώνα ενάντια στην καταστροφή τους από τα αιολικά εργοστάσια“. Αυτή ήταν η τελευταία λέξη στην σύντομη περιγραφή της Αναστασίας Τζανάκη, για την εμπειρία της από τα Ιμαλάϊα.
