Οι φανατικοί φίλοι του χειμερινού θερέτρου το προτιμούν για τη φιλική, ανεπιτήδευτη ατμόσφαιρά του, τη μεγάλη ποικιλία σε πίστες σκι και τις συγκριτικά χαμηλές τιμές του.

Το όνομα Σερ Σεβαλιέ (Serre Chevalier ή Serre Che για τους ντόπιους) παραπέμπει σε 13 χωριουδάκια που αναπτύσσονται σε μήκος 15 χιλιομέτρων στην κοιλάδα Guisane, στις Ανω Αλπεις (Hautes Alpes). Η απόφαση για το ταξίδι ελήφθη στο παραπέντε, λίγο πριν από τα Χριστούγεννα, οπότε, όπως ήταν φυσικό, δυσκολευόμασταν να βρούμε κατάλυμα για τις ημέρες εκείνες.

Τελικά, ταξιδέψαμε την καινούργια χρονιά, την πρώτη εβδομάδα του Ιανουαρίου. Ευτυχώς, το κόστος του καταλύματος αυτή την περίοδο έπεφτε στο μισό έναντι εκείνου των εορτών, σταθερό παρέμενε, όμως, αυτό του αεροπλάνου. Επιλέξαμε να πετάξουμε με μια αεροπορική εταιρεία (Swiss) η οποία είχε και την καλύτερη τιμή, αλλά μας πρόσφερε και τη δυνατότητα δωρεάν μεταφοράς των σκι, κάτι πολύ βασικό στην εποχή των μετρημένων μέχρι… γραμμαρίου αποσκευών. Φτάσαμε στην πάντα γοητευτική, παγωμένη Γενεύη, της ομώνυμης λίμνης, των τραπεζών και των αριστοκρατικών παραλίμνιων κτισμάτων.

\"http://blog.discoverbriancon.com/wp-content/uploads/2011/11/Serre-Che2.jpg\"Εδώ μας περίμενε υπομονετικά το ολοκαίνουργιο (μόλις 400 χιλιομέτρων!) νοικιασμένο αυτοκίνητο. Φορτώσαμε τα συμπράγκαλά μας και ξεκινήσαμε την ανηφορική διαδρομή των 250 χλμ. με κατεύθυνση το Σερ Σεβαλιέ. Διασχίσαμε τα ελβετογαλλικά σύνορα, σχεδόν χωρίς να το καταλάβουμε. Μετά από περίπου 100 χιλιόμετρα αυτοκινητόδρομου φτάσαμε στην Γκρενόμπλ. Από εδώ ο δρόμος ανηφόριζε ακόμη περισσότερο, εν μέσω ενός γοητευτικού λευκού ορεινού τοπίου, με τη θέση του αυτοκινητόδρομου να παίρνει πλέον ένας απλός επαρχιακός δρόμος – μιας λωρίδας για κάθε κατεύθυνση.

Μας είχε πιάσει η νύχτα ενώ διανύαμε τα 150 χλμ. από την Γκρενόμπλ προς το Σερ Σεβαλιέ, με δυσκολότερο σημείο τον αυχένα του Λοταρέτ -κάτι σαν τη δική μας Κατάρα- που πρόσφερε απλόχερα… παχιά ομίχλη και πολλά μποφόρ. Περνώντας από συμπαθέστατα μικρά χωριουδάκια, αργά το βράδυ φτάσαμε στην κοιλάδα του Σερ Σεβαλιέ.

ΔIAMONH: H ΓAΛΛIKH KAINOTOMIΑ

Μόνο οι Γάλλοι, από τις άλλες τουλάχιστον αλπικές χώρες (διότι και στα χιονοδρομικά θέρετρα της Χιλής υπάρχει κάτι ανάλογο), έχουν στα ορεινά θέρετρά τους χτίσει συγκροτήματα (συνήθως από 3 έως 10 ορόφους), στα οποία οικογένειες, ζευγάρια ή παρέες μπορούν να νοικιάσουν αξιοπρεπέστατα διαμερίσματα. Το κόστος αυτών των διαμερισμάτων φτάνει περίπου στο μισό του κόστους ενοικίασης δωματίου σ\’ ένα σαλέ ή ξενοδοχείο. Συγκεκριμένα επιλέξαμε να μείνουμε σ\’ ένα διαμέρισμα 25 τ.μ. αντί 50 ευρώ την ημέρα, το οποίο ήταν εργονομικό και λειτουργικό για τα τρία άτομα της παρέας, με επίπλωση τύπου IKEA.

Διέθετε ένα χωριστό δωμάτιο, δύο κουκέτες στην άκρη της σαλονοκουζίνας, με τηλεόραση, ψυγείο, πλήρη γκάμα από σκεύη κ.λπ., χωριστό μπάνιο και χωριστό W.C. -σημαντικό για πολυμελή παρέα- και ένα μπαλκόνι με μοναδική θέα προς το βουνό και τις εξοχικές ξύλινες βίλες των Γάλλων. Με το κλειδί του διαμερίσματος ανοίγαμε και το σκι λόκερ, την αποθήκη του ισογείου δηλαδή, όπου κάθε ένοικος μπορεί να κλειδώνει σε ειδικό ερμάριο τον εξοπλισμό του. Ακριβώς μπροστά από το συγκρότημα υπήρχε δωρεάν πάρκινγκ.

\"http://cdn2.j2ski.com/ski_holidays/sh/o/Serre_Chevalier_Les_Residences_de_Serre_Chevalier_Villeneuve_HsrchSEVEenv01W.jpg\"

OI… ATEΛEIΩTEΣ ΠIΣTEΣ

Τα λιφτ ξεκινούσαν μόλις 100 μέτρα από το διαμέρισμά μας, που σημαίνει ότι κάθε πρωί κατεβαίναμε στο σκι λόκερ, φορούσαμε τα σκι και πηγαίναμε να εξερευνήσουμε τις πίστες της περιοχής. Στην κοιλάδα του Σερ Σεβαλιέ υπάρχουν 13 χωριουδάκια (μέναμε στο Βιλνέβ / Villeneuve). Από τα περισσότερα ξεκινά πυκνό δίκτυο αναβατήρων.

Μέσα σε μια περιοχή 25 χιλιομέτρων λειτουργούν 74 λιφτ, 104 πίστες (14 μαύρες – πολύ δύσκολες, 43 κόκκινες – αρκετά δύσκολες, 28 μπλε – σχετικά εύκολες και 19 πράσινες – αρχαρίων) με συνολικό μήκος 250 χιλιομέτρων! Υπήρχαν από συρόμενα πιατάκια μέχρι εναέριοι αναβατήρες (ακόμη και οκταθέσιοι!) και κλειστές καμπίνες (τελεφερίκ), με εντυπωσιακή ταχύτητα μεταφοράς. Σε ό,τι αφορά τις πίστες, λειτουργούσε περίπου το 80% του συνόλου, αφού είχε να χιονίσει αρκετές ημέρες, στη δε εβδομάδα που μείναμε εκεί επικρατούσε συνεχής ηλιοφάνεια. Με τέτοιο πλήθος πιστών, αγχωθήκαμε για να προλάβουμε την κάθε πίστα, κάτι που φυσικά αποδείχτηκε… όνειρο χειμερινής νυκτός!

Η ποιότητα του χιονιού στις πίστες ήταν συνήθως πολύ καλή, χάρη στο σάρωμα που γινόταν το προηγούμενο βράδυ από τα ειδικά ερπυστριοφόρα οχήματα, τα ρατράκ. Ολες οι πίστες είχαν τη σχετική σήμανση του βαθμού δυσκολίας τους, η οποία εντεινόταν στα σημεία που μια πίστα διασταυρωνόταν με μια άλλη, έτσι ώστε να μην μπερδεύονται οι σκιέρ.

Συστήματα ασφαλείας και συνεργεία διάσωσης αποδείκνυαν μια πολύ καλά οργανωμένη τουριστική βιομηχανία, με εξαίρεση τους δρόμους, οι οποίοι δεν μας ενθουσίασαν (όπως και η οδήγηση αρκετών Γάλλων και Ιταλών). Καφέ, μπαρ και εστιατόρια βρίσκονταν διάσπαρτα στην κορυφή ή τη βάση σε κάποιες πίστες, αποτελώντας σταθμούς ανάκτησης δυνάμεων (με τιμές, βέβαια, πιο αλμυρές από ό,τι μέσα στα χωριά). Σε ό,τι αφορά το κόστος, τώρα, της κάρτας των λιφτ, αυτό για φέτος διαμορφώνεται στα 40,5 ευρώ την ημέρα για ολόκληρη την περιοχή ή στα 222,5 ευρώ για μία εβδομάδα (δηλαδή περίπου 32 ευρώ την ημέρα). Αν αναλογιστεί κανείς ότι στην Ελλάδα πληρώνουμε 15 – 30 ευρώ την ημέρα για πολύ λιγότερα λιφτ και πίστες, θεωρούμε πως το ποσό είναι λογικό, ειδικά αν μιλάμε για την εβδομαδιαία κάρτα.

APRES-SKI ΔPAΣTHPIOTHTEΣ

Ακόμη και σκι να μην κάνει κάποιος, είναι σίγουρο ότι δεν πρόκειται ποτέ να πλήξει στην κοιλάδα Guisane. Η κοιλάδα του μεγαλύτερου χειμερινού θερέτρου των Ανω Αλπεων έχει την τύχη να προστατεύεται ολόγυρα από βουνά που της χαρίζουν ένα εξαιρετικό μικροκλίμα, απολαμβάνοντας 300 (!) μέρες ηλιοφάνειας το χρόνο. Δεκατρία χωριουδάκια, άλλα παλαιότερα και άλλα με πιο πρόσφατη δόμηση λόγω της ανάπτυξης ορεινού και καλοκαιρινού τουρισμού, προσφέρουν πίστες οδήγησης μοτοσικλέτας και αυτοκινήτου σε πάγο, θερμαινόμενες εσωτερικές και εξωτερικές πισίνες, σπα, εναλλακτικές θεραπείες, βόλτα με ελικόπτερο, υπαίθρια λαϊκή αγορά με ντελικατέσεν – φρεσκότατα προϊόντα των Αλπεων (τυριά, μαρμελάδες, βατόμουρα, κρασιά).

Τελικά, δεν αποφύγαμε τον πειρασμό και αφιερώσαμε δύο μέρες στην εξερεύνηση της ευρύτερης περιοχής. Τα χωριά Villeneuve και Chantemerle εμφανίζονται σαφώς πιο μοντέρνα, αποτελώντας αφενός την κύρια βάση πρόσβασης στα λιφτ και στις πίστες και αφετέρου το κέντρο των après-ski δραστηριοτήτων, αθλητικών και… μη (καφέ, εστιατόρια). Ωραίες βόλτες κάναμε στο χωριό Monetier-les-Bains, το οποίο χρωστάει το όνομά του σε ένα μοναστήρι και στις ζεστές πηγές του, οι οποίες ήταν γνωστές ήδη από την εποχή των Ρωμαίων και αναβλύζουν σε πολλά σημεία του οικισμού. Το χωριό διατηρεί την παραδοσιακή αρχιτεκτονική του και μαζί με αυτή μια ήρεμη, χαλαρή ατμόσφαιρα. Στο χωριό St-Chaffrey την προσοχή μας τράβηξε η γέφυρα (η οποία σηκώνεται σε περιόδους που το ποτάμι υπερχειλίζει) και το παρεκκλήσι του St-Arnoult του 11ου αιώνα, το οποίο «κρύβεται» πίσω από την εκκλησία του χωριού, με εντυπωσιακές τοιχογραφίες.

Κινηθήκαμε, όμως, και λίγο πιο πέρα από τα διοικητικά όρια του Σερ Σεβαλιέ, επισκεπτόμενοι εξίσου γραφικά χωριουδάκια και περπατώντας σε δασικές διαδρομές που υπάγονται στα όρια του εθνικού πάρκου Ecrins. Βρεθήκαμε, όμως, και στην Ιταλία, αφού τα σύνορα ήταν μόλις 15 χιλιόμετρα μακριά, επισκεπτόμενοι το κάπως αδιάφορο Ουλξ και την πιο γραφική κωμόπολη Μπαρντονέκια, μία από τις έξι πόλεις που φιλοξένησαν τους χειμερινούς Ολυμπιακούς αγώνες του Τορίνο, στις αρχές του 2006. Αποχαιρετώντας την κοιλάδα του Σερ Σεβαλιέ, καταλήξαμε ομόφωνα στο συμπέρασμα: Αυτό το θέρετρο απευθύνεται κυρίως στους επισκέπτες που αναζητούν ουσία και όχι γκλαμουράτες καταστάσεις, για τις χειμερινές -και όχι μόνο- διακοπές τους.


ΠΩΣ ΝΑ ΠΑΤΕ



Υπάρχουν πολλά αεροδρόμια σε ακτίνα 100 – 250 χιλιομέτρων. Ανάλογα με τη διαθέσιμη πτήση που θα επιλέξετε, μπορείτε να προσγειωθείτε στο Τορίνο (110 χλμ.), το Μιλάνο (240 χλμ.) και στη Γενεύη (250 χλμ.). Από εκεί θα συνεχίσετε είτε με λεωφορείο είτε με νοικιασμένο αυτοκίνητο.


ΠΟΥ ΝΑ ΜΕΙΝΕΤΕ

Στην πολύ καλή και πολύγλωσση ιστοσελίδα του γραφείου τουρισμού του Σερ Σεβαλιέ (www.serre-chevalier.com) θα βρείτε κάθε είδους κατάλυμα και ευκαιρίες για ενοικίαση στούντιο ή διαμερισμάτων. Οι τιμές ξεκινούν από 40 έως 60 ευρώ για δίκλινα ή τετράκλινα στούντιο και φτάνουν σε τριψήφια νούμερα για πολυτελή ξενοδοχεία. Ενδεικτικά, μπορείτε να ξεκινήσετε την αναζήτησή σας πληκτρολογώντας τις ακόλουθες διευθύνσεις ξενοδοχείων και σαλέ: www.clubmed.com, www.predesors.com, www.maeva.com, www.chalet-marmottes.com

ΠΟΥ ΝΑ ΦATE

Restaurant La Maison Alliey
Monetier Les Bains, τηλ. 0033.492.244.002
Μια γκουρμέ επιλογή. Ο σεφ Romain Desrues πήρε τη σκυτάλη από τον βραβευμένο με αστέρι Michelin Stephane Froidevaux, αλλά έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη των ντόπιων. Χρησιμοποιεί εποχιακά ντόπια υλικά, με υψηλό σέρβις, άψογη παρουσίαση των πιάτων και μεγάλη λίστα κρασιών (50 – 80 ευρώ το άτομο).

Triptyque
Chantemerle, τηλ. 0033.492.241494
Ενα κεφάτο μπαράκι-εστιατόριο, πιθανόν το δημοφιλέστερο στο χωριό αυτό. Στα μικρά τραπεζάκια και στο μπαρ σερβίρονται ντόπια και μεσογειακά πιάτα (30 – 35 ευρώ το άτομο).

Le Bivouac de la Casse
στην κατάληξη του λιφτ Casse de Boeuf, τηλ. 0033.492.248.772
Οταν η γκουρμέ κουζίνα σκαρφαλώνει στις πίστες! Στα τραπέζια του θα συναντήσετε από αργεντίνικα στέικ μέχρι αστακούς! Το διπλανό Tatou σερβίρει σαφώς πιο… τυπικά γαλλικά πιάτα τωνΑλπεων, ζυμαρικά και μπέργκερ. (Υπολογίστε γύρω στα 16 ευρώ για το κύριο πιάτο στο Bivouac και 9 ευρώ στο Tatou.)

Peyra-Juana
Monetier, 0033.681.114.026
Μικρό ορειβατικό καταφύγιο στην πίστα που καταλήγει στο χωριό Monetier. Θα σερβιριστείτε απλά αλλά εύγευστα πιάτα (10 ευρώ το κυρίως πιάτο), είτε στην υπαίθρια εξέδρα είτε εντός, δίπλα στη φωτιά.

(ΔΑΝΟΣ ΔΑΝΙΗΛΙΔΗΣ – kathimerini)

Ακολουθήστε το flashnews.gr στο Google News και την σελίδα μας στο Facebook