Ελληνικό καλοκαίρι. Ταυτισμένο με τη μεσογειακή μας φύση. Μπουκωμένο από παιδικές αναμνήσεις, ραστώνη, παφλασμούς, τζιτζίκια, βρεγμένα μαγιό, αλατισμένα μαλλιά και καρπούζι. Στην ενηλικίωση δεν αλλάζουν πολλά. Μπορεί να μην μετρά κανείς παγωτά, μπάνια και βουτιές, αλλά οι παρέες, οι διακοπές, οι έρωτες, οι περιπέτειες, οι απογοητεύσεις, το κατάστρωμα και η άμμος εξακολουθούν να κυριαρχούν.
Άμμος παντού. Σαν να έχει τη μαγική ικανότητα να πολλαπλασιάζεται. Ξεχειλίζει από μαγιό, σαγιονάρες, ενοικιαζόμενα αυτοκίνητα, ακόμα και από τους πόρους της κεφαλής. «Όμορφη, Θε μου, που ‘ναι η πλάση. Μύρια ποτήρια του νερού φρεσκοπλυμένα και σκουπισμένα στο περιγιάλι αστράφτουνε κι απ’ όλα πίνεις το γαλάζιο κι ακόμα να μεθύσεις», έγραψε ο Οδυσσέας Ελύτης.
Ελλάδα και καλοκαίρι είναι σχεδόν ταυτόσημες έννοιες. Έλληνας και καλοκαίρι πάνε μαζί. Δεν λειτουργεί ο ένας χωρίς το άλλο. Για πολλούς, όμως, αποτελεί μία πρωτόγνωρη εμπειρία. Για όλους εκείνους που έρχονται από μακριά: ταξιδιώτες, τουρίστες, ονειροπόλους, Βόρειους και σύγχρονους Ροβινσώνες. Συλλέξαμε καλοκαιρινές ιστορίες εκείνων που επιχείρησαν να μυηθούν στο μεγάλο και ένδοξο καλοκαίρι της ζωής μας.
Βρετανοί Τζορτζ και Έλεν. 22 και 24 ετών, Σητεία, Κρήτη
Το νεαρό ζευγάρι δεν είχε δυσκολευτεί να αποφασίσει ποιoς θα ήταν ο καλοκαιρινός τους προορισμός. Ελλάδα και μάλιστα Κρήτη. Έφτασαν Αθήνα. Στη συνέχεια πήραν το αεροπλάνο για την Κρήτη. Η Έλεν είχε διαβάσει μυθολογία. Γνώριζε τα πάντα για τον βασιλιά Μίνωα και τον Μινώταυρο. Επιθυμούσαν να κάνουν το γύρο του νησιού με γουρούνα, αλλά οι γονείς τους επέμεναν: αυτοκίνητο.
Εκείνοι ήταν που τους είχαν τσοντάρει και βρέθηκαν με ένα μικρό, αλλά χαριτωμένο αυτοκίνητο, χάρτη και όπου τους βγάλει το ταξίδι. Κανένας προγραμματισμός, καμία κράτηση σε δωμάτιο ή ξενοδοχείο. Δεν δυσκολεύθηκαν να βρουν δωμάτια. Έμειναν ακόμα και σε σπίτια, όπου η οικογένεια τους παραχώρησε δωμάτιο για ένα συμβολικό ποσό. Τους προσέφερε ένα λουκούλλειο πρωινό και πλυντήριο για να έχουν καθαρά ρούχα.
Η Σητεία ήταν ακόμα μία στάση στο 10ημέρο ρόουντ τριπ, αλλά αποδείχθηκε πολλά περισσότερα. Από τύχη βρέθηκαν σε ένα εργαστήριο βαφής υφασμάτων με φυτά. Εκεί έμαθαν να χρησιμοποιούν τις διάφορες τεχνικές, όπως είναι για παράδειγμα οι βαφές από κρεμμύδι, αβοκάντο και φύλλα δέντρων. Τα φυτά που χρησιμοποιούνται στο εργαστήριο, είτε συλλέγονται, είτε αγοράζονται από ντόπιους αγρότες και το ύφασμα που χρησιμοποιείται είναι ανακυκλωμένο ή βιολογικό. Κατά την επιστροφή τους όλα είχαν αλλάξει για την Έλεν που αποφάσισε να εγκαταλείψει την σχολή της και να ασχοληθεί με τον σχεδιασμό ρούχων και το ευφάνταστο βάψιμό τους.
Γαμπριέλ Γκοντέ. Γαλλίδα. Ετών 19
Στο Παρίσι όλοι έκαναν καλοκαιρινά σχέδια πριν το κλείσιμο του πανεπιστημίου. Κάποιοι με το έτερον ήμισυ, άλλοι με παρέες. Οι περισσότεροι θα παρέμεναν στη Γαλλία, στο Νότο. Η Γκαμπριέλ ήταν αποφασισμένη να αφήσει πίσω μαθήματα, οικογένεια και σύντροφο για την καλοκαιρινή της περιπέτεια. Κάπως έτσι βρέθηκε στη Ρόδο.
Μέσω των σόσιαλ μίντια βρήκε μία δουλειά στο νησί της Ρόδου. Ένα ζευγάρι Ολλανδών νοίκιαζε κάτι δωμάτια και είχε μία σχολή με αθλήματα του νερού σε μία από τις πιο γνωστές παραλίες. Ο μισθός καλός. Ακόμα καλύτερα τα ελεύθερα απογεύματα. Τα πράγματα αποδείχθηκαν ολίγον τί διαφορετικά. Το ωράριο καταργήθηκε τη δευτερη ημέρα και δεν υπήρχε χρόνος για εξερεύνηση στο νησί. Μετά βίας μία βουτιά την εβδομάδα.
Όταν έκλεισε ένα μήνα και ζήτησε τα χρήματά της για να επιστρέψει στη Γαλλία δέχθηκε επίθεση και δεν πήρε ούτε ένα ευρώ από τα συμφωνηθέντα. Δεν υπήρχε κανένα συμβόλαιο, τίποτα που να την διασφαλίζει. Το ελληνικό καλοκαίρι αποδείχθηκε ένας μικρός εφιάλτης και επέστρεψε στη Γαλλία με κατεβασμένη την ουρά στα σκέλια. Ακόμα, όμως, θυμάται τα υπέροχα νερά και τις χαρούμενες παιδικές φωνές. «Ίσως η Ελλάδα αξίζει μία ακόμα ευκαιρία…»
Ανώνυμη Βελγίδα, ετών 23
Μια Βελγίδα τουρίστρια είχε μία άλλη εμπειρία. Βρέθηκε στο Άργος και όχι σε κάποιο ελληνικό νησί. «Πήγα στην Πελοπόννησο, το οποίο ήταν όνειρο ζωής να επισκεφτώ το αρχαιότατο κομμάτι της ελληνικής γης. Χάθηκα και βρέθηκα σε ένα χωριό κοντά στο Άργος. Είδα έναν κήπο και μπήκα μέσα να ζητήσω ρεύμα για να φορτίσω το κινητό μου. Μια γιαγιά με είδε κουρασμένη με το σακίδιο μου να γέρνει και γρήγορα με έβαλε να κάτσω. Μου έφερε αμυγδαλωτό και κρύο νερό.
Δεν μιλούσε Αγγλικά. Μέσα σε λίγες ώρες γνώρισα όλη την οικογένεια. Μου έφεραν κρέας και λαχανικά που ήταν δικιά τους παραγωγή. Είπα ευγενικά ότι είμαι χορτοφάγα και μου έδωσαν μόνο λαχανικά και φρούτα. Επέμειναν να μείνω στο σπίτι τους. Η γιαγιά έφτιαξε το κρεβάτι μου και με σκέπασε μες στην νύχτα όταν κατέβηκε η θερμοκρασία. Στο τέλος έκατσα πέντε μέρες. Με πήγαν στους αγρούς, στο καφενείο και στην εκκλησία. Φεύγοντας πήγα να προσφέρω λίγα χρήματα, αλλά δεν δέχτηκαν ούτε ευρώ. Δεν ξέρω ακριβώς τι έζησα, αλλά η Ελλάδα μου άφησε την πιο όμορφη γεύση».
Ιταλός Μαρίνο Ρόσσι. Ετών 37. Άγιο Όρος
Ο Μαρίνο είχε χάσει τη μητέρα του τρείς μήνες νωρίτερα. Το τελευταίο πράγμα που είχε στο μυαλό του ήταν να πάει διακοπές και να διασκεδάσει. Το μόνο που τον παρηγορούσε ήταν το γεγονός ότι λόγω του καλοκαιριού θα έχει τη δυναντότητα να περάσει τρεις εβδομάδες στο πατρικό του στο Τορίνο, κοντά στον αδελφό και στον πατέρα του. Μετά από μία εβδομάδα, όμως, είχε αρχίσει να πλήττει. Όλα του θύμιζαν την μητέρα του, ενώ ο αδελφός του πέρναγε όλο τον ελεύθερο χρόνο με τους φίλους του, σε μία προσπάθεια να αποδράσει από τον πόνο της απώλειας. Τότε ήταν που ένας παιδικός του φίλος του πρότεινε ένα διαφορετικό τύπου ταξίδι: στην Ελλάδα και στο Άγιο Όρος. Την πρώτη μέρα εκεί, απλά ρουφούσε την «μαγική» ενέργεια και την ομορφιά του τοπίου.
Με ένα σακίδιο στην πλάτη κατευθύνθηκαν προς το «Γραφείο Προσκυνητών» για να παραλάβουν το διαμονητήριό τους. Βρέθηκαν μέσα σε ένα θαλάσσιο «λεωφορείο», με προορισμό τη Σκήτη της Αγίας Άννας. Δεν χόρταινε τον περιβάλλοντα χώρο: το απέραντο πράσινο, τις απόκρημνες πλαγιές, τα επιβλητικά μοναστήρια. Μετά από 1.800 σκαλιά βρέθηκε στη Σκήτη της Αγίας Άννας, έναν μικρό οικισμό αποτελούμενος από 52 «καλύβια».
Δεν υπάρχουν, όπως λέει, λόγια για να περιγράψει την εμπειρία που του άλλαξε τη ζωή. Ο Μαρίνο μετά από δύο εβδομάδες αποφάσισε να βαφτιστεί ορθόδοξος και η ζωή από εδώ και στο εξής να αλλάξει. «Η απώλεια έφερε μία πνευματικότητα που για εμένα ήταν δώρο της Ελλάδας και του καλοκαιριού της».
Γιάντα Μάλι. Ιταλίδα. Ετών 27
Η Γιάντα δεν είχε αρκετά χρήματα για διακοπές. Μία φίλη της, όμως, είχε περάσει το περασμένο καλοκαίρι ως au pair σε μία οικογένεια στη Μάλαγα της Ισπανίας. Αυτό σημαίνει ότι θα έμενε σε μια οικογένεια και θα εκτελούσε χρέη νταντάς, σε αντάλλαγμα στέγης, τροφής και ενός εβδομαδιαίου χαρτζιλικιού. Η Γιάντα επέλεξε την Ελλάδα. Χρησιμοποίησε ένα γραφείο.
Της απάντησε μία χαριτωμένη οικογένεια με δύο παιδιά και έτσι βρέθηκε να προσέχει τα μικρά και να είναι μέρος της οικογένειας στην Άνδρο που πέρναγε το καλοκαίρι της. Λάτρεψε το νησί, λάτρεψε την οικογένεια και όταν έληξε η συνεργασία τους, εκείνη αποφάσισε να μείνει εκεί. Είχε κάνει φίλους αρκετούς ντόπιους και είχε εξασφαλίσει εργασία για τον επερχόμενο χειμώνα σε έναν φούρνο. Την περιμένει ένας χειμώνας στο Αιγαίο…