Τι είναι η νόσος
Λειτουργική διαταραχή του θυρεοειδούς κατά την οποία ο αδένας εργάζεται δυσανάλογα περισσότερο σε σχέση με τις ανάγκες του ατόμου. Είναι η παθολογική κατάσταση κατά την οποία έχουμε παραγωγή περίσσειας θυρεοειδικών ορμονών η οποία έχει ως επακόλουθο την αύξηση του ρυθμού μεταβολισμού του ανθρώπινου οργανισμού.
Επιδημιολογικά στοιχεία
Πρόκειται για πάθηση που δείχνει «προτίμηση» στο γυναικείο φύλο, ηλικίας 20-50 ετών, καθώς παρουσιάζει δεκαπλάσια συχνότητα στις γυναίκες σε σύγκριση με τους άνδρες. Περίπου 3 στις 4 περιπτώσεις υπερθυρεοειδισμού οφείλονται στην νόσο Graves (εξώφθαλμος βρογχοκήλη), μια αυτοάνοση πάθηση με τη δημιουργία αντισωμάτων, τα οποία διεγείρουν το θυρεοειδή αδένα να παράγει μεγάλη ποσότητα θυρεοειδικών ορμονών. Σε σπάνιες περιπτώσεις ο υπερθυρεοειδισμός μπορεί να συνδεθεί με άλλες αυτοάνοσες παθήσεις όπως η λεύκη και η κακοήθης αναιμία.
Όχι σπάνια ο υπερθυρεοειδισμός μπορεί για μεγάλο χρονικό διάστημα να υποεκτιμάται, χωρίς να προκαλεί κανένα σύμπτωμα ή να προκαλεί ελαφρά συμπτώματα τα οποία τις περισσότερες φορές δεν γίνονται εύκολα αντιληπτά όχι μόνο από τον ασθενή αλλά και από το γιατρό.
Πως εκδηλώνεται η νόσος – Συμπτώματα
Στα κύρια συμπτώματα της πάθησης περιλαμβάνονται:
• Tαχυκαρδίες και αύξηση πίεσης.
• Aπώλεια βάρους, αφού αυξάνεται ο μεταβολικός ρυθμός και γίνονται περισσότερες καύσεις.
• Οστεοπενία, απώλεια οστικής μάζας.
• Eκνευρισμός, υπερένταση και άγχος.
• Eφίδρωση.
• Εξάψεις.
• Διαταραχές στα μάτια (κοκκινίζουν, είναι ξηρά, «τρέχουν» ή «κόβουν» τον ασθενή, υπάρχει φωτοφοβία ή ακόμα και σύσπαση του άνω βλεφάρου που δημιουργεί ένα «γουρλωτό», αγριωπό βλέμμα κλπ.).
Συνυπάρχει τρόμος των χεριών και ιδιαίτερα των δακτύλων που γίνεται πιο εμφανής όταν τα δάκτυλα βρίσκονται σε υπερέκταση (τεντωμένα) ενώ οι παλάμες τους συνήθως είναι ζεστές και μόνιμα ιδρωμένες.
Σε αρκετες περιπτώσεις υπάρχουν πόνοι στις αρθρωσεις, μυαλγίες και προπέτεια των οφθαλμών (ο γνωστός εξόφθαλμος).
Διάγνωση της νόσου – Εξετάσεις
Η διάγνωση του υπερθυρεοειδισμού είναι τις περισσότερες φορές σχετικά εύκολη και γίνεται με ειδικές εξετάσεις αίματος όπου προσδιορίζονται οι θυρεοειδικές ορμόνες οι οποίες και μας δίνουν πληροφορίες για τη λειτουργική κατάσταση του θυρεοειδούς αδένα. Ο Εργαστηριακός έλεγχος εδω είναι συχνότερος, δηλαδή ανα 1-2 μήνες ιδίως τον 1ο χρόνο.
Παράλληλα το υπερηχογράφημα και το σπινθηρογράφημα του θυρεοειδούς μας παρέχουν πολλές πληροφορίες για την ανατομική κατάσταση του αδένα.
Θεραπεία – Μέθοδοι αντιμετώπισης
Θεραπευτική αντιμετώπιση του υπερθυρεοειδισμού.
Mε την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή μπορεί να υπάρξει ύφεση της νόσου και επαναφορά στη φυσιολογική λειτουργία του θυρεοειδούς . Aν μέσα σε 6-12 μήνες δεν μπορέσει να ελεγχθεί ο υπερθυρεοειδισμός, τότε θα πρέπει να προχωρήσετε σε κάποια ριζική λύση (λήψη ραδιενεργού ιωδίου ή χειρουργική αφαίρεση θυρεοειδούς).
Η εμφάνιση θυρεοειδικής οφθαλμοπάθειας χρήζει έγκαιρης διάγνωσης και θεραπείας. Η λήψη ασβεστίου και βιταμίνης D θεωρείται δεδομένη για τις μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες, πολύ περισσότερο αν πάσχουν απο υπερθυρεοειδισμό.
Mπορεί να υπάρχουν διαταραχές του θυρεοειδούς καί χωρίς συμπτώματα.
Aυτό συμβαίνει στην περίπτωση του υποκλινικού υπερθυρεοειδισμού και του υποκλινικού υποθυρεοειδισμού. O μόνος τρόπος να διαγνωστούν αυτές οι μορφές παθήσεων είναι να μας κινητοποιήσουν ορισμένα άτυπα συμπτώματα, όπως π.χ. το να πάρουμε ή να χάσουμε ξαφνικά κιλά, να έχουμε δυσκοιλιότητα, καταβολή, ταχυκαρδία ή βραδυκαρδία, τριχόπτωση, υπερλιπιδαιμία, εφίδρωση, νευρικότητα, διαταραχές ύπνου, διαταραχές γεννητικού συστήματος κ.ά. (αν και δεν ευθύνεται πάντα ο θυρεοειδής για κάθε «ύποπτο» σύμπτωμα).
Πώς να προφυλαχτείτε από τη νόσο – Πρόγνωση
Ο έλεγχος του θυρεοειδούς ισως θα όφειλε να αποτελεί ετήσια προληπτική εξέταση ρουτίνας, καθώς πέραν των αλλων περιβαλλοντικών αλλαγών η επίπτωση στόν αδένα απο τη διαφυγή ραδιενέργειας (ας θυμηθούμε το Τσερνόμπιλ), ισχύει για πολλές δεκαετίες.
iatropedia.gr