Ο παρακάτω πίνακας δημοσιεύθηκε τον Νοέμβριο του 2011 από την UBS, η οποία είναι μια από τις μεγαλύτερες τράπεζες παγκοσμίως. Παρουσιάζει τις 19 χώρες οι οποίες είναι πιο πιθανόν να πτωχεύσουν. Στον πίνακα αναφέρεται όχι μόνο η αναλογία του Δημόσιου χρέους προς το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν (ΑΕΠ), αλλά η πίστωση προς το ΑΕΠ ή αλλιώς το σωρευτικό πιστωτικό υπόλοιπο ενός κράτους και η αναλογία δανείων προς τραπεζικές καταθέσεις συν το δημόσιο χρέος για να διαμορφωθεί ένας δείκτης πιστωτικού κινδύνου.  Όπως δείχνει η κατάταξη με βάση τον δείκτη πιστωτικού κινδύνου,  η Ιρλανδία, η Πορτογαλία και η Ισπανία έχουν πολύ μεγαλύτερη πιθανότητα να πτωχεύσουν.

Η Ελλάδα βρίσκεται στην τέταρτη θέση με δείκτη 6.1. Ακόμα και η Αγγλία είναι σχεδόν κοντά μας και ελάχιστα πιο κάτω η Δανία και η Γαλλία. Μόνο εμείς όμως δεχθήκαμε τόσο λυσσαλέα επίθεση και εξευτελισμό, από τον διεθνή μέσα μαζικής ενημέρωσης με σκοπό την ταπείνωση και την παραδειγματική τιμωρία της Ελλάδας και την επίρριψη της ευθύνης της παγκόσμιας  και της Ευρωπαϊκής οικονομικής κρίσης. Μέχρι που ήρθε η αλήθεια των αριθμών να μας δείξει την πραγματική κατάσταση.

Χωρίς ίχνος σεβασμού και ηθικής μας μείωσαν, μας εξευτέλισαν και μας χτύπησαν άνανδρα και αδυσώπητα. Μας χτύπησαν αυτοί που εκπροσωπούσαν τις διεφθαρμένες πολυεθνικές εταιρίες (Siemens, Man, Benz κλπ  ) οι ποίες εκβίαζαν και χρημάτιζαν ανίκανους, ανεπαρκείς, διεφθαρμένους πολιτικούς και κρατικούς λειτουργούς, για να πωλούν σε υπέρογκες τιμές τα προϊόντα τους, δίδοντας μας παράλληλα υψηλότοκα δάνεια και υποδουλώνοντας για πάνα τον Ελληνικό λαό κάτω από την «στρατιωτική μπότα» του χρέους.

Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία του ΔΝΤ, εξετάζοντας τις 5 περιπτώσεις πιο επιτυχημένων δραστικών μειώσεων δημοσιονομικών ελλειμμάτων των τελευταίων 40 ετών προκύπτει ότι ο μέσος όρος μείωσης ανέρχεται στο 8,92% του ΑΕΠ και το μέσω διάστημα επίτευξης της μείωσης στα 8,2 έτη. Εμάς μας τιμώρησαν επιβάλλοντας να μειώσουμε το πρωτογενές έλλειμμα του δημοσίου κατά 11% του ΑΕΠ σε διάστημα 3.5 ετών και σε περίοδο ύφεσης Δεν είναι η Ελλάδα ο αποδιοπομπαίος τράγος της Ευρώπης. Πολύ περισσότερο δεν είναι ο Ελληνικός λαός. Τελευταία, ολοένα και περισσότεροι Ευρωπαίοι αρχίζουν και αντιλαμβάνονται πόσο άδικη ήταν η υπερβολική επίθεση κατά της Ελλάδας.
Ως ένα έθνος με την πιο μακρά και φωτεινή ιστορία στον πλανήτη, οι ¨Έλληνες δικαιούμαστε να είμαστε περήφανοι για το παρελθόν μας. Αρκεί να το γνωρίζουμε και να διδασκόμαστε από αυτό.

Οι ανθρώπινες αξίες με πυρήνα τον άνθρωπο, που γεννήθηκαν στην αρχαία Ελλάδα, μεταλαμπαδευτήκαν από τον Βαρλαάμ Καλαβρό, τον Χρυσολωρά, τον Νικηφόρο Γρηγορά και άλλους από το Βυζάντιο στην Δύση, πυροδοτώντας την εποχή της Αναγέννησης και του Διαφωτισμού στην Ευρώπη. Δημιούργησαν πολιτισμικά πρότυπα τα οποία κυριάρχησαν στην Δύση και σε όλο τον πλανήτη τα τελευταία 2.500 χρόνια.

Δεν είναι τυχαίο ότι ο τέως πρόεδρος της Γαλλίας Valery Giscard d’Estaing δήλωσε ότι η «Ευρώπη χωρίς Ελλάδα είναι παιδί χωρίς πιστοποιητικό γέννησης». Μία άποψη που όλοι οι πνευματικοί άνθρωποι σε όλο τον κόσμο την ασπάζονται. Γι’ αυτό  πρέπει να είμαστε περήφανοι που γεννηθήκαμε Έλληνες.

Είμαστε μια πλούσια, πολλαπλά προικισμένη χώρα και σε ιστορικά γεωγραφική στρατηγική θέση με ένα ιστορικά υπερήφανο λαό.  Είμαστε όσο κανένα άλλος λαός, εξοπλισμένοι με ένα πολιτισμό βαθειά ριζωμένο μέσα μας, παγκόσμια αναγνωρισμένο, που οι αρχές του, οδηγούν την ανθρωπότητα στην πρόοδο πάνω από 2.500 χρόνια, ο οποίος  πολιτισμός, μας δίνει ανεξάντλητη δύναμη για να αλλάξουμε, για να πετύχουμε το άριστο –όπως ακριβώς έκαναν και οι αρχαίοι Έλληνες πρόγονοι μας. Έχουμε την δύναμη να οραματιστούμε. Και ήρθε η  ώρα να οραματιστούμε το μέλλον της Ελλάδας.

Φυσικά τα παραπάνω δεν μας απαλλάσσουν από την υποχρέωση να αλλάξουμε το χρεοκοπημένο πολιτικό μας σύστημα, τα  διεφθαρμένα κομματικά στελέχη-υπαλλήλους των διαφόρων οικονομικών συμφερόντων, οι οποίοι τόσα ανεύθυνα διακυβέρνησαν με κομματικά και συντεχνιακά συμφέροντα, υπερχρέωσαν την χώρα, και την διέσυραν διεθνώς. Δεν μας απαλλάσσουν από την ευθύνη να αναδιοργανώσουμε τον δημόσιο τομέα ώστε να τον καταστήσουμε παραγωγικότερο, δικαιότερο και επί τέλους να λειτουργεί η κρατική μηχανή ανεξάρτητα από τα ποια κόμματα θα κυβερνούν.

Πρώτα από όλα πρέπει να οραματιστούμε την δική μας ατομική αλλαγή. Πρέπει να αλλάξουμε τις επιλογές  μας ξεκινώντας από την επερχόμενες  εκλογές. Πρέπει να καταψηφίσουμε τις ηγεσίες που αδιαφορούν για τα συμφέροντα του συνόλου του ελληνικού λαού. Να καταψηφίσουμε αυτούς που ενδιαφέρονται μόνο για τα συμφέροντα των κομμάτων τους, να καταψηφίσουμε αυτούς που ενδιαφέρονται για τα συμφέροντα των επαγγελματικών συντεχνιών τους εις βάρος του κοινωνικού συνόλου, να καταψηφίσουμε αυτούς που ενδιαφέρονται για τα συνδικαλιστικά τους συμφέροντα εις βάρος της κοινωνίας, να καταψηφίσουμε αυτούς που υπηρετούν τα διεφθαρμένα οικονομικά συμφέροντα σε βάρος του λαού.

 Πρέπει να επιλέξουμε αδιάφθορες ηγεσίες και στελέχη που να έχουν την ικανότητα να σχεδιάσουν στρατηγικές  τουλάχιστον εικοσαετίας, για να μπορέσουν να ξαναδημιουργήσουν την Ελλάδα μέσα από μια διαδικασία  κάθαρσης για την αποβολή: των πελατειακών σχέσεων, του κομματισμού, της αναξιοκρατίας, της επαγγελματικής ανεπάρκειας, της έλλειψης ευθύνης, της ατιμωρησίας, της διαφθοράς, της αναποτελεσματικότητας, της κρατικής αδικίας και της φοροδιαφυγής.

Η ηθική υποχρέωση μας απέναντι στην λαμπρή ιστορία μας, στις επερχόμενες γενιές, στην κοινωνία μας και στον πολιτισμό μας απαιτούν αυτές οι ηγετικές ομάδες να καταστρώσουν στρατηγικά σχέδια που θα υλοποιήσουν τα  παρακάτω:

Α) Ο Δημόσιος τομέας. Ο δημόσιος τομέας θα πρέπει να γίνει παραγωγικός, κοινωνικά δίκαιος και να υπηρετεί τον πολίτη και όχι τα κόμματα. Αυτό θα μπορέσει να γίνει με την κατάστρωση ενός στρατηγικού προγράμματος που θα αποτελεί το όραμα όλων, για το πού θέλουμε να φθάσει η Ελλάδα τα επόμενα είκοσι χρόνια σε όλους τους τομείς (δικαιοσύνη, παιδεία, οικονομική ανάπτυξη, τουρισμός, ναυτιλία, γεωργία, βιομηχανία-βιοτεχνία, χωροταξικό, άμυνα, αθλητισμός κλπ.).

Το πρόγραμμα αυτό θα εξειδικευτεί κατά υπουργείο  σε βραχυπρόθεσμους, μεσοπρόθεσμους και μακροπρόθεσμους επί μέρους στόχους. Όπου χρειαστεί θα πρέπει να ζητηθεί τεχνογνωσία από άλλες χώρες υιοθετώντας μεθόδους που ήδη έχουν δοκιμαστεί με επιτυχία σε άλλες χώρες. Η υλοποίηση του προγράμματος θα είναι  διαχρονική ανεξάρτητα από πια κόμματα θα βρίσκονται στην κυβέρνηση. Είναι σημαντικό οι αλλαγές στο δημόσιο να  υποστηριχτούν από την ευρεία χρήση έξυπνης πληροφορικής, διασυνδεδεμένης μεταξύ των υπουργείων. Παράλληλα οι δημόσιοι υπάλληλοι  θα εκπαιδεύονται συνεχώς και θα αξιολογούνται. Μόνο μετά από εκπαίδευση και  αξιολόγηση θα αποφασίζεται η εξέλιξη τους. Πρέπει να σταματήσει η ίση μεταχείριση των άνισων.

Β) Το κρατικό έλλειμμα. Την άμεση αντιμετώπιση του πρωτόγεννες ελλείμματος, ώστε να σταματήσουμε πλέον να δανειζόμαστε για να καλύπτονται τα ελλείμματα και να αυξάνεται το συνολικό χρέος. Δεν μπορεί το κράτος να ξοδεύει περισσότερο από ότι εισπράττει. Η μείωση του ελλείμματος δεν θα πρέπει να γίνει με περαιτέρω αύξηση των φόρων, αλλά να γίνει  με την μείωση των δαπανών και κυρίως της σπατάλης που εξακολουθεί να είναι σε υψηλά επίπεδα, (κυρίως στα υπουργεία υγείας και αμύνης). Επί πλέον θα πρέπει να υπάρξει μέριμνα για την στήριξη ευπαθών κοινωνικών ομάδων ώστε να κρατήσουμε τουλάχιστον την έννοια της ανθρωπιάς σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο.

Γ) Η διαχείριση του χρέους. Ανάπτυξη στρατηγικών διαχείρισης του χρέους και η σκληρή διαπραγμάτευση τους. Μετά την επικείμενη διαγραφή του δημοσίου χρέους κατά περίπου 100 δις ευρώ το συνολικό χρέος θα κατέλθει στο επίπεδο των 260 δις ευρώ, περίπου 120% του ΑΕΠ το οποίο και πάλι δεν θα μπορεί να είναι βιώσιμο. Απαιτείται περαιτέρω διαγραφή χρέους είτε εθελοντικά είτε αναγκαστικά, τουλάχιστον επιπλέον 100 δις ευρώ ώστε το δημόσιο χρέος να ανέλθει στα επίπεδα του 2002 (160 δις). Με τον τρόπο αυτό αφενός επιτυγχάνεται η συμμετοχή στις ζημιές αυτών που κατέχουν  τον παγκόσμιο πλούτο, αφού η δική τους κερδοσκοπική απληστία έχει την ευθύνη της χρηματοοικονομικής κρίσης. Και αφετέρου ικανοποιείται το κοινό λαϊκό αίσθημα του να πληρώσουν αυτοί που δημιούργησαν την κρίση, και παράλληλα να σταματήσει ο εξευτελισμός της ανθρώπινης αξιοπρέπειας με την συνεχή περικοπή μισθών και συντάξεων. 

Απαιτείται περίοδος χάριτος για την αποπληρωμή των δανείων τουλάχιστον πέντε ετών. Και η χρονικός ορίζοντας αποπληρωμής να επεκταθεί στα επόμενα 30-40 έτη. Το χρέος και οι τόκοι θα πρέπει να   πληρώνονται μόνο όταν η οικονομία θα είναι σε ανάπτυξη και όχι κατά τα έτη ύφεσης, (κάτι παρόμοιο έγινε και για την Γερμανία για να αναπτυχτεί μετά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο). Μόνο με μια δεύτερη διαγραφή χρέους θα μπορούσαμε να συζητήσουμε μερικό συμψηφισμό με τις γερμανικές αποζημιώσεις των κατοχικών δανείων.
Θα πρέπει να επιτραπεί από τους Ευρωπαϊκούς εταίρους μας η χρηματοδότηση κατευθείαν των κρατών από την Ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα (ΕΚΤ) με επιτόκιο 1-1,5% με παράλληλο έλεγχο της αξιοποίησης αυτών των κεφαλαίων.

Σήμερα η ΕΚΤ δανείζει μόνο τις τράπεζες με επιτόκιο 1,25% οι οποίες στην συνέχεια δανείζουν τα κράτη με επιτόκια ακόμα και 5%.  Την διαφορά επιτοκίου 3-4% την καρπώνονται οι τράπεζες-μεσάζοντες. Τα κράτη τόσο προκλητικά απαιτούν να πληρώνουν οι λαοί αυτή την διαφορά επιτοκίου ως αθέμιτα κέρδη των τραπεζών, μέσω της βαριάς φορολογίας και της εξευτελιστικής μείωσης των μισθών και της αξιοπρέπειας των λαών.

Δ) Η ανάπτυξη. Η εισροή πλούτου στη Ελλάδα μπορεί να προέλθει είτε από την αύξηση των εξαγωγών και την μείωση των εισαγωγών, είτε από την αύξηση του τουρισμού. Για να αυξηθούν οι εξαγωγές απαιτούνται είτε προϊόντα που ενσωματώνουν μοναδική τεχνολογία ή τεχνογνωσία, οπότε λόγω συγκριτικού πλεονεκτήματος, μπορούν να πωληθούν σε υψηλή τιμή, είτε  προϊόντα χαμηλής τιμής σε σχέση με τους ανταγωνιστές. Η εσωτερική υποτίμηση της μείωσης του κόστους παραγωγής η οποία επιχειρήθηκε να γίνει με την μείωση των μισθών δεν έχει φέρει τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Περαιτέρω μείωση του κόστους πρέπει να προέλθει από δημοσιονομική προσαρμογή. Δηλαδή από την μείωση του φόρου εισοδήματος και των εισφορών προς τα ασφαλιστικά ταμεία των εργαζομένων, των επιχειρήσεων και των επαγγελματιών ( το λεγόμενο μη μισθολογικό κόστος). Αυτή η μείωση θα βοηθήσει τις εξαγωγές καθώς πολλά προϊόντα θα είναι πλέον ανταγωνιστικά και καθόσον οι εξαγωγές δεν επιβαρύνονται με ΦΠΑ.
Η απώλεια εσόδων που θα έχει το κράτος  από τις μειώσεις των φόρων και των εισφορών, θα αναπληρωθούν από τους φόρους επί των ακινήτων (ακινήτων που δεν χρησιμοποιούνται στην παραγωγική διαδικασία), και από το ΦΠΑ.
Η αναδιοργάνωση του κράτους θα οδηγήσει από μόνη της σε μεγάλο βαθμό στην ανάπτυξη καθώς το κράτος θα λειτουργεί πλέον ορθολογικά και δεν θα εμποδίζει την επιχειρηματικότητα. Επίσης υλοποιώντας έργα υποδομής θα συμβάλει στην περαιτέρω ανάπτυξη.

Ε) Ορυκτός πλούτος. Η άμεση αξιοποίηση των αποθεμάτων ορυκτού πλούτου, κυρίως πετρελαίου και φυσικού αερίου, παρακάμπτοντας τα συμφέροντα εκείνα που παρεμποδίζουν την εκμετάλλευση τους. Μόνο τα αποθέματα φυσικού αερίου νότια της Κρήτης έχουν πολλαπλάσια αξία του συνολικού χρέους του κράτους.  Η αξιοποίηση της ηλιακής και άλλων ήπιων μορφών ενέργειας θα εξοικονομήσει εκροές χρημάτων καθώς θα υποκαταστήσει εισαγωγές καυσίμων.

ΣΤ) Ιδιωτικοποιήσεις. Αναβολή του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων για αρκετά χρόνια, καθόσον οι αποτιμήσεις των επιχειρήσεων και άλλων περιουσιακών στοιχειών του κράτους είναι εξαιρετικά χαμηλές. Εν τω μεταξύ  οι δημόσιες επιχειρήσεις θα πρέπει να αναδιοργανωθούν ώστε να λειτουργούν αποτελεσματικά.

 Σύμμαχος σε όλα τα παραπάνω είναι η απόφαση των ευρωπαίων ηγετών της 9ης Δεκεμβρίου 2011. Η Ευρώπη είχε δυο επιλογές. Ή να προχωρήσει στο μέλλον  με λιγότερο κράτη ή να προχωρήσουν όλα μαζί τα κράτη, αλλά περισσότερο ενωμένα. Κυριάρχησε η σοφή απόφαση να προχωρήσει η Ευρώπη με όλα τα κράτη και να γίνει περισσότερο ενωμένη για να αντιμετωπίσει τις ανακατατάξεις από τις αλλαγές στην παγκόσμια οικονομία και κυρίως στην απασχόληση.

Σήμερα εκτός από τις ραγδαία αναπτυσσόμενες οικονομίες της  Κίνας, της Ινδίας, της Βραζιλίας και της Ρωσίας εμφανίζονται νέες δυναμικά αναπτυσσόμενες χώρες όπως η Ινδονησία, το Μεξικό και η Τουρκία. Οι περισσότερες επενδύσεις και θέσεις εργασίας παγκοσμίως δημιουργούνται και θα δημιουργούνται σε αυτές τις χώρες και σε βάρος τη Ευρώπης, ΗΠΑ κλπ. Οπότε ορθά η Ευρώπη απεφάσισε να αντιμετωπίσει αυτές τις αρνητικές εξελίξεις περισσότερο ενωμένη.  Επί πλέον μόνο ενωμένη η Ευρώπη θα μπορέσει να αντιμετωπίσει και να ελέγξει  τις πανίσχυρες χρηματοοικονομικές αγορές. Και εμείς, περισσότερο ενωμένοι με την Ευρωπαϊκή οικογένεια θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις του μέλλοντος.
Η μη άμεση αλλαγή κατεύθυνσης για την επίτευξη των παραπάνω από την πλευρά μας, θα φέρει πολύ σύντομα στο προσκήνιο απρόσμενες εξελίξεις, όπως η καταναγκαστική έκδοση λαϊκών ομολόγων μηδενικού επιτοκίου με θύμα τις εναπομείναντες τραπεζικές καταθέσεις του λαού, για την χρηματοδότηση των ελλειμμάτων ενός σπάταλου κρατικού τομέα μέχρι έως ότου αυτός χρεοκοπήσει άτακτα και οριστικά, με απρόβλεπτες συνέπειες για όλους μας, για την ιστορία μας, και για τα παιδιά μας.

Οι Έλληνες που εργαστήκαν σε άλλες χώρες με άλλα συστήματα οργάνωσης του κράτους, πέτυχαν και μεγαλούργησαν στην ζωή τους. Λαμπρό παράδειγμα η Ελλάδα της διασποράς που θα μπορούσε να βοηθήσει με τεχνογνωσία οργάνωσης και διοίκησης. Αλλάζοντας το σύστημα μας θα πετύχουμε και εμείς.
Θα περάσουμε μια μικρή αλλά καθοριστική στιγμή σε σχέση με τη μακρά και ένδοξη ιστορία της Ελλάδας. Το μέλλον είναι στα χέρια μας, ας αλλάξουμε τώρα. Ίσως το κράτος να χρεοκοπήσει, δεν είμαστε όμως χρεοκοπημένο Έθνος, είμαστε Έλληνες με μια μακροχρόνια και ιστορικά ατσάλινη ανεξάντλητη θέληση, με την οποία έχουμε πολλές φορές στο παρελθόν αποδείξει ότι, κυρίως ενωμένοι, έχουμε κατορθώσει απίστευτα επιτεύγματα.

Οραματιστήκαμε την Δημοκρατία, την Ακρόπολη, τους ολυμπιακούς αγώνες, θεμελιώσαμε τις περισσότερες επιστήμες, αναπτύξαμε το θέατρο τη γλυπτική και τις λοιπές τέχνες, γράψαμε ιστορία, δημιουργήσαμε πολιτισμό παγκόσμιας ακτινοβολίας, δημιουργήσαμε αυτοκρατορίες, κάναμε επαναστάσεις, κάναμε απελευθερωτικούς πόλεμους, δείξαμε ότι οι ήρωες πολεμάνε σαν τους ¨Έλληνες και τόσα άλλα για τα οποία είμαστε περήφανοι.  Τώρα είναι η ώρα να γίνομαι υπεύθυνοι και να κερδίσουμε ξανά το σεβασμό που μας αξίζει. Τώρα είναι ώρα να οραματιστούμε το μέλλον μας. Πρέπει όλοι μαζί (ακόμα και όλα τα κόμματα μαζί) να σχεδιάσουμε, και να δουλέψουμε ενωμένοι για να επιτύχουμε το νέο μας όραμα.

Δρ.  Γιώργος Σ. Ατσαλάκης   
Διδάσκων Πολυτεχνείου Κρήτης            

Ιωάννα Γ. Ατσαλάκη
Πανεπιστήμιο Δυτικής Ελλάδος