Το πρόγραμμα των δρώμενων του φεστιβάλ έχει ως εξής:
Παρασκευή 01/09
18:00 “Οι yar aman συναντούν την μπάντα των ζώων”
“Κανείς δεν είναι πολύ μικρός ή πολύ μεγάλος για να ακολουθήσει το όνειρό του. Ένας γέρος
γάιδαρος, που θέλει να γίνει μουσικός, ξεκινάει το ταξίδι προς το όνειρο και στον δρόμο του
συναντά τον σκύλο, την γάτα και τον κόκορα. Το ίδιο όνειρο ενώνει τα ζώα και τους κάνει μια
μουσική παρέα, η οποία κατατροπώνει την συμμορία που κλέβει τα όνειρα των ανθρώπων και των
ζώων. Τα ζώα ενώνουν τις δυνάμεις τους και κάνουν απλά αυτό που ξέρουν καλύτερα…. μουσική!
Όλα τα ζώα, άλλωστε, είναι μουσικοί και η μουσική για εμάς αποτελεί την αφορμή να
συναντήσουμε την μπάντα των ζώων.
Βασισμένη στο κλασικό παραμύθι των Γκριμ “Οι μουσικοί της Βρέμης” η μουσική
συλλογικότητα yar aman ακολουθεί το ταξίδι των ζώων και χαρτογραφεί μουσικά τον ελλαδικό
χώρο αλλά και τις γειτονικές χώρες, υπερπηδώντας τα γεωγραφικά και πολιτικά σύνορα,
δημιουργώντας διαδρομές από τον Νότο προς τον Βορρά, φτάνοντας λιγάκι ακόμη πιο βόρεια,
συνεχίζοντας προς τη Δύση και αφήνοντας το ταξίδι να χαθεί τελικά στο παραμύθι. Ένα
διαδραστικό μουσικό παραμύθι με πολλές αλήθειες για την ζωή και πολλές ευκαιρίες να
ονειρευτείς!”, Μουσική Συλλογικότητα Yar aman
Σάββατο 01/10
18:00 Παράσταση Τσίρκο με ακροβατικά
19:00 Οι φορεσιές του κόσμου: Εργαστήρι κατασκευής χάρτινης κούκλας
“Από τις γλώσσες που μιλάμε μέχρι τα ρούχα που φοράμε, ο κόσμος μας φαντάζει σαν ένα ουράνιο
τόξο από αμέτρητα χρώματα. Καλούμε τους μικρούς και τους μεγάλους μας φίλους να μάθουμε για
τις παραδοσιακές φορεσιές από όλο τον κόσμο, να φτιάξουμε όλοι μαζί χάρτινες κούκλες και να τις
ντύσουμε με χαρτόνια, τούλια, κουμπιά…”
18:00 Capoeira Workshop
“Η Capoeira είναι μια αφρο-βραζιλιάνικη τέχνη που συνδυάζει την αεροβική άσκηση του χορού,
την πειθαρχία των πολεμικών τεχνών, τη συναισθηματική αποφόρτιση του τραγουδιού και την
ψυχαγωγία. Αποτελεί μια ολιστική πρακτική/παιχνίδι και απευθύνεται σε όλους τους ανθρώπους.
Το workshop που θα γίνει στα πλαίσια του Φεστιβάλ θα είναι μια εισαγωγή στο παιχνίδι της
capoeira. Θα πάρουμε τα πρώτα στοιχεία (κλωτσιές, άμυνες, τραγούδι, ακόμα και ακροβατικά) που
θα μας επιτρέψουν να δημιουργήσουμε την πρώτη μας επικοινωνία με τους συμπαίκτες μας. Στο
τέλος θα γίνει η Roda De Capoeira, ο κύκλος δηλαδή που θα παίξουμε όλοι μαζί υπό τον ήχο της
μουσικής της capoeira που θα παίζουμε ζωντανά με τους capoeiristas από όλη την Κρήτη!
Δημιουργήθηκε τον 16ο αιώνα από Αφρικανούς (Κονγκό, Αγκόλα, Γκάνα, Μοζαμβίκη,
κ.α.) που μεταφέρθηκαν, κατά χιλιάδες, ως σκλάβοι από τους αποικιοκράτες Πορτογάλους και
Ολλανδούς στις φυτείες της Βραζιλίας. Η πραγματικότητα τους στη νέα γη ήταν δύσκολη.
Εξοντωτικές εργασίες, βαρβαρότητες , κακομεταχείριση αλλά και ο διαχωρισμός από τους
ομόγλωσσους τους, οδήγησαν αρκετούς στη φυγή ή ακόμα και στην αυτοκτονία. Εκείνοι που
κατάφερναν να αποδράσουν δημιούργησαν οργανωμένες κοινότητες (Quilombos) σε στρατηγικά
σημεία στα τροπικά δάση. Τόσο στα Quilombos όσο και πίσω στις φυτείες, οι Αφρικανοί έβρισκαν
ως κοινή «γλώσσα» επικοινωνίας την ζωντανή παράδοση (ήθη, έθιμα, θρησκεία, χοροί,
διατροφικές συνήθειες) που μετέφεραν μαζί τους. Έτσι, θέλοντας να αναπτύξουν ικανότητες
αυτοάμυνας, «ζύμωσαν» τους μιμητισμούς των κινήσεων των άγριων ζώων με τους παραδοσιακούς
χορούς τους, συνοδευόμενους πάντα από μουσική. Αυτή θεωρείται πως είναι η αρχή της Capoeira.
Συνέχισε να αποτελεί εργαλείο απελευθέρωσης μέχρι και το 1889 όπου καταργήθηκε,
επίσημα, η δουλεία. Οι πρώην σκλάβοι κατευθύνθηκαν στις πόλεις, όπου αφενός λόγω της
ανεργίας και αφετέρου λόγω των φυλετικών διακρίσεων, περιθωριοποιήθηκαν. Εκεί ταυτίστηκε με
εγκληματικές ενέργειες και εξεγέρσεις μαύρων, πίσω από τις οποίες, όμως, δεν έλειπαν πολιτικοί
δάκτυλοι και σκοπιμότητες. Στα 1900 περίπου η κατάσταση είχε εκτροχιαστεί με αποτέλεσμα οι
αρχές των πόλεων Rio de Janeiro, Salvador και Recife να εγκρίνουν σχετική νομοθεσία που
καταδίκαζε οποιονδήποτε ασκούσε την τέχνη της Capoeira.
Χρειάστηκαν αρκετές μεταβολές στην πολιτική σκηνή της χώρας αλλά και της κοινωνίας
γενικότερα για να καταφέρει ένας από τους πιο διάσημους δασκάλους της Capoeira, ο Μestre
Bimba, να παρουσιάσει το 1953 στον τότε πρόεδρο της Βραζιλίας την τέχνη της Capoeira μέσα από
συγκεκριμένη κινησιολογία και να επισημοποιήσει την νομιμοποίηση της. Έτσι, η Capoeira,
εμφωλεύοντας αρκετά στοιχεία και από τις δυτικές πολεμικές τέχνες, μπήκε σε σχολές, στα σχολεία
και ακόμα στον στρατό σαν επίσημη βραζιλιάνικη πολεμική τέχνη. Αποτέλεσε, με αυτόν τον
τρόπο, μοναδική διέξοδος για πολλούς capoeiristas από την φτώχεια, είτε διδάσκοντας, είτε με την
ένταξη τους στις κοινότητες της Capoeira.
Με αυτόν τον τρόπο άρχισε να παίρνει την σημερινή της μορφή, τόσο κινησιολογκά όσο
και σε ό,τι αφορά την δομή της. Όντας, πλέον, μια παγκόσμια κοινότητα δανείζει και δανείζεται
στοιχεία τόσο από άλλες πολεμικές τέχνες, τον σύγχρονο χορό, το χιπ χοπ, την σάμπα καθώς και
κοινωνικές ιδιότητες. Εξελισσόμενη συνεχώς, στις περισσότερες περιπτώσεις, διατηρεί τους
συμβολισμούς των μαχών για ελευθερία, αξιοπρέπεια και ειρήνη. Διατηρεί το κομμάτι της
πολεμικής τέχνης στο να μάχεται στις κοινωνικές βιαιότητες της εποχής, αναδεικνύοντας και
διατηρώντας αξίες όπως η αλληλεγγύη, η κοινωνικότητα, ο σεβασμός, η συμπερίληψη και το
παιχνίδι !!! Σας περιμένουμε!”
21:00 Θεατρικό δρώμενο, “Σώπα μη μιλάς …”,
Θεατρική ομάδα ΕΠΑ.Λ Ελ Βενιζέλου.
Φως στην βία που απειλεί την ύπαρξή μας.
Και τις δύο μέρες
~ Παιχνίδια του κόσμου, οργανώνεται από το Πρόγραμμα Προαγωγής Αυτοβοήθειας Χανίων Η ιδέα των «Παιχνιδιών του Κόσμου» μας έρχεται από την Γαλλία, από την ομάδα Kaloumba, που σκοπό έχει την διαφύλαξη και διάδοση αρχαίων, παραδοσιακών, επιτραπέζιων παιχνιδιών απ’ όλο τον κόσμο, χρησιμοποιώντας παλιά άχρηστη ξυλεία. Πρόκειται για παιχνίδια στρατηγικής, μνήμης, κινητικά, τύχης και δεξιοτήτων και απευθύνονται σε μικρούς και μεγάλους. Στόχος είναι η προώθηση της επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων και τη διάδοση του παιχνιδιού ως μέσο εκπαίδευσης, κοινωνικής και πολιτιστικής ανάπτυξης.
Το Πρόγραμμα Προαγωγής Αυτοβοήθειας* συνεργάστηκε για την κατασκευή τους με τη οργάνωση Kaloumba, και αξιοποιεί τα «Παιχνίδια του Κόσμου» σε δράσεις που υλοποιεί στην τοπική κοινότητα σε συνεργασία με σχολεία, φορείς ή άλλες συλλογικότητες. Το παιχνίδι αποτελεί ένα πραγματικό μέσο εκπαίδευσης, κοινωνικής συνοχής και πρόληψης των ψυχοκοινωνικών προβλημάτων. Διεγείροντας τη φαντασία και κεντρίζοντας την περιέργεια σ’
ένα πρώτο επίπεδο, το παιχνίδι συμβάλλει στην ψυχική και διανοητική ανάπτυξη του ανθρώπου. Για τα παιδιά το παιχνίδι έχει έναν πολυδιάστατο ρόλο. Με το παιχνίδι το παιδί ανακαλύπτει τον
πραγματικό κόσμο και να προσαρμόζεται σε αυτόν. Λαμβάνει ερεθίσματα, εξασκεί την εφευρετικότητα και εκφράζει τη δημιουργικότητά του. Κοινωνικοποιείται και μαθαίνει να συνεργάζεται. Συνεπώς, δημιουργώντας χώρους παιχνιδιού συμβάλλουμε στη διαπροσωπική επικοινωνία και αλληλεπίδραση μεταξύ διαφόρων γενεών και πολιτισμών. Το παιχνίδι φέρνει κοντά τους ανθρώπους μέσα σ’ ένα ευχάριστο κλίμα συνύπαρξης
και ανταλλαγής, όπου η ιδιότητα του παίκτη παραμερίζει όλες τις υπόλοιπες και ενώνει τους συμμετέχοντες γύρω από την κοινή τους διάθεση για παιχνίδι.
*Το Πρόγραμμα Προαγωγής Αυτοβοήθειας είναι ένα πρόγραμμα του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Υποστηρίζει ανθρώπους με προβλήματα εξάρτησης (από αλκοόλ, παράνομες ουσίες, τυχερά παιχνίδια, διαδίκτυο κα) και τους/τις συγγενείς τους. Χρηματοδοτείται από το Υπουργείο Υγείας σε συνεργασία με τον Ο.ΚΑ.ΝΑ. και οι υπηρεσίες που παρέχει είναι δωρεάν.
~ “Ματωμένα Πορτρέτα”,
Επιλεγμένα σχέδια από την έκθεση του Δημήτρη Αστερίου
“Τα «Ματωμένα Πορτρέτα» είναι προσωπογραφίες ανθρώπων που έδωσαν μάχη, βασανίστηκαν ή
έχασαν τη ζωή τους εξαιτίας του φύλου, της καταγωγής, της ιδεολογίας ή της σεξουαλικής τους
ταυτότητας και αποτελούν την άμεση αντίδραση του ζωγράφου Δημήτρη Αστερίου στη ρατσιστική
βία και τον φασισμό που κατακλύζουν καθημερινά τη ζωή μας. Παύλος Φύσσας, Ζακ
Κωστόπουλος, Ελένη Τοπαλούδη, Κατερίνα Γκουλιώνη, Μιχάλης Καλτεζάς, Καρολάιν Κράουτς,
Νίκος Τεμπονέρας, Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος, Γαρυφαλλιά Ψαρράκου, Σαχζάτ Λουκμάν,
Βασίλης Μάγγος, Ζωή Δαλακλίδου, Άλεξ Μεσχισβίλι, Βαγγέλης Γιακουμάκης, Τζορτζ Φλόιντ,
Κλοντιάν Ράσα, Ερατώ Μανωλακέλλη, Πναρ Γκιουλτεκίν, Νεκταρία Μαράκη, Νίκος Σαμπάνης,
Άλκης Καμπανός και τόσοι/ες άλλοι/ες. Σχέδια σε άσπρο-μαύρο με τη χαρακτηριστική κόκκινη
«ματωμένη» πινελιά, σύμβολο της απώλειας, τα οποία επιχειρούν να μας ευαισθητοποιήσουν ώστε
να κρατήσουμε όλοι ζωντανούς στη μνήμη μας αυτούς τους ανθρώπους, συναισθανόμενοι την
ευθύνη μας να υπερασπιστούμε το δικαίωμα κάθε πολίτη να ζει και να εκφράζεται ελεύθερα.”
[περιγραφή από το οπισθόφυλλο του ομώνυμου βιβλίου]
~ “Πρόσφυγας δεν γεννιέσαι… γίνεσαι”,
Εγκατάσταση του Γιώργου Γελαλή με θέμα το Προσφυγικό
“1922 – 1940 – 1945 – 2020
Οι ίδιες εικόνες… στις ίδιες θάλασσες…
Και είναι αυτή η ομοιότητα των προσφυγικών κρίσεων, ανεξαρτήτως εποχών, προέλευσης και
προορισμού των θυμάτων… Αυτό που διαφέρει μόνο είναι ‘’οι ρόλοι’’. Εκείνοι που ήταν τότε
οικοδεσπότες, τώρα είναι τα θύματα.
Μια βάρκα ήταν πάντα η γέφυρα προς τη σωτηρία…
Mόνο που η βάρκα σήμερα, πηγαίνει προς την αντίθετη κατεύθυνση…
Τουλάχιστον 3 φορές οι Έλληνες κατέφυγαν πρόσφυγες στη Συρία, για να σωθούν από πολέμους
και διωγμούς. Η πιο πρόσφατη εμπειρία, έχει να κάνει με τη γερμανική κατοχή, όταν τουλάχιστον
30.000 Έλληνες νησιώτες διέφυγαν στο Χαλέπι, κι από κει σε άλλες περιοχές της Μ. Ανατολής.
Η ιστορία μας δείχνει πόσο εύθραυστες είναι οι συνθήκες ζωής μας και πόσο απρόβλεπτα μπορούν
να ανατραπούν! Μέσα σε ελάχιστο χρόνο, μπορείς να βρεθείς κι εσύ αντιμέτωπος με την επιβίωση!
Ανά πάσα στιγμή, μπορεί να είσαι εσύ το θύμα…”