Μεγάλη συζήτηση έχει ανοίξει το τελευταίο διάστημα με την επένδυση της οικογένειας Τσατσαρωνάκη στην πανέμορφή παραλία στα Φαλάσαρνα.
Συζήτηση που έφερε μεγάλη αντιπαράθεση στην τοπική και όχι μόνο κοινωνία, αφού ο θόρυβος και κυρίως οι παρεμβάσεις, έφτασαν στα Χανιά και την Αθήνα.
Σαφώς ο περισσότερος κόσμος είναι θετικός στην επένδυση, ωστόσο οι προϋποθέσεις πρέπει να υπάρχουν και να είναι πολύ αυστηρές, τόσο για την προστασία του περιβάλλοντος, όσο και για την διατήρηση του δημόσιου χαρακτήρα της παραλίας στην περιοχή. Ενώ σίγουρα δεν θα πρέπει να υπάρξει καμία οικοδομική δραστηριότητα επάνω σε αυτή.
Έχουμε δει σε πολλές περιπτώσεις να καταπατούνται οι περιβαλλοντικοί όροι, ενώ από την άλλη να δημιουργούνται άτυπα ιδιωτικές παραλίες μπροστά από τα μεγάλα ξενοδοχειακά συγκροτήματα, με αποτέλεσμα να μην είναι εφικτή η ελεύθερη πρόσβαση από τους πολίτες.
Η συζήτηση ωστόσο ανοίγει σιγά – σιγά και για το Ελαφονήσι, όπου όμως εκεί είναι μία τελείως διαφορετική περίπτωση. Να θυμίσουμε ότι η ίδια οικογένεια των επενδυτών, αγόρασε πρόσφατα μια μεγάλη έκταση 610 στρεμμάτων ακριβώς πάνω από την παραλία, με σκοπό τι άλλο, να χτίσει και εκεί ξενοδοχείο και να εκμεταλλευτεί την επισκεψιμότητα της παραλίας, που επισκέπτονται μερικές χιλιάδες ανθρώπων καθημερινά κατά την τουριστική περίοδο.
Και είναι διαφορετική γιατί ακόμα (ευτυχώς) δεν έχει γίνει καμία παρέμβαση στην περιοχή, δεν υπάρχει κανένα ξενοδοχείο, παρά μόνο οι απαραίτητες καντίνες, για την εξυπηρέτηση των επισκεπτών και το απέραντο γαλάζιο και η ομορφιά του τοπίου.
Η περιοχή είναι ακόμα παρθένα και για όσους δεν γνωρίζουν, το Ελαφονήσι είναι μέσα στις 10 καλύτερες παραλίες του πλανήτη!!
Για να το κρατήσουμε αυτό, θα πρέπει η παραλία και η περιοχή αυτή να μείνει εκτός από οποιαδήποτε οικοδομική δραστηριότητα, είτε λέγεται βίλα, είτε λέγεται ξενοδοχείο. Πρέπει να μείνει εκτός από οποιαδήποτε ιδιωτική πρωτοβουλία που θα θέσει μόνο κανόνες με σκοπό το κέρδος του επενδυτή, που αυτό σχεδόν πάντα έρχεται σε σύγκρουση με το δημόσιο συμφέρον.
Πως θα ήταν η περιοχή, αν δεξιά και αριστερά του δρόμου που κατεβαίνει προς την παραλία υπήρχε μια ξενοδοχειακή μονάδα; Αυτό από μόνο του θα ήταν αποτρεπτικό για τον επισκέπτη, ενώ κάλλιστα ο επενδυτής θα μπορεί να τον κλείσει, αφού ο δρόμος είναι ιδιωτικός.
Θα πρέπει η περιοχή να μείνει ως έχει, ώστε να συνεχίζει να αποτελεί πόλο έλξης επισκεπτών από όλα τα μέρη του κόσμου.
Ο τρόπος για να γίνει αυτό είναι ένας: Να περάσει σε δημόσια χέρια, να περάσει στα χέρια της τοπικής κοινωνίας, να περάσει στην ιδιοκτησία των δύο δήμων που ανήκει η περιοχή.
Η προστασία της περιοχής εξασφαλίζεται μόνο μέσα από την απαλλοτρίωση του ακινήτου που πουλήθηκε πρόσφατα από την «ΕΛΑΦΟΝΗΣΟ ΑΕ», θυγατρική της ΑΕΓΕΚ, έναντι του ευτελούς ποσού των 1,75 εκατομμυρίων ευρώ, στην οικογένεια Τσατσαρωνάκη. Μάλιστα, εφόσον υπάρχει ήδη τίμημα αγοράς, η απαλλοτρίωση θα γίνει στο ίδιο ποσό, χρήματα τα οποία είναι εύκολα να βρεθούν από τους δήμους της περιοχής.
Να αγοραστεί λοιπόν από τους Δήμους Κισάμου και Καντάνου – Σελίνου και να παραμείνει ως έχει, χωρίς να δημιουργηθεί κανένας κτιριακός όγκος, καμία πισίνα και κανένα prive beach bar ώστε να χαλάει την ομορφιά του τοπίου. Γιατί πέρα από την θάλασσα και την αμμουδιά, ο επισκέπτης ονειρεύεται το μέρος μέσα από την φωτογραφία.
Για σκεφτείτε πως θα είναι όταν μέσα σε αυτήν την φωτογραφία υπάρχει ένα ξενοδοχείο;
Γ. Ξ.
Photo by Dimitris Kiriakakis on Unsplash
