Ο 73χρονος Ισέι Σαγκάουα, γνωστός και ως ιάπωνας κανίβαλος, πέθανε από πνευμονία στις 24 Νοεμβρίου σε ηλικία 73 ετών. Η κηδεία του έγινε παρουσία στενών συγγενών του σύμφωνα με ανακοίνωση που δόθηκε στη δημοσιότητα από τον εκδότη μιας αυτοβιογραφίας του αδελφού του Τζουν, που εκδόθηκε το 2019.
Το έγκλημά του το 1981 είχε προκαλέσει φρίκη σε όλο τον κόσμο. Στις 11 Ιουνίου 1981, ενώ σπούδαζε στο πανεπιστήμιο της Σορβόννης προσκάλεσε σε δείπνο στο διαμέρισμά του μια ολλανδή συμφοιτήτριά του, την Ρενέ Χάρτεφελτ. Εκεί την σκότωσε πυροβολώντας την με καραμπίνα στον αυχένα και τη βίασε, πριν τη διαμελίσει και φάει διάφορα τμήματα του πτώματός της σε διάστημα τριών ημερών. «Το να φάω αυτό το κορίτσι, ήταν μια έκφραση αγάπης. Ήθελα να αισθανθώ μέσα μου την ύπαρξη ενός προσώπου που αγαπώ», είχε πει μετά τη σύλληψή του.
Καθώς ειδικοί είχαν διαγνώσει ψυχική ασθένεια, δεν είχε καταδικαστεί και είχε τεθεί υπό περιορισμό στη Γαλλία και μετά στην Ιαπωνία, πριν ανακτήσει την ελευθερία του τον Αύγουστο του 1985.
Έγινε σταρ από τα μέσα ενημέρωσης και υποδεχόταν πολυάριθμους δημοσιογράφους στο διαμέρισμά του σε προάστιο του Τόκιο. Μερικές φορές είχε εμφανιστεί στην ιαπωνική τηλεόραση και είχε εκδώσει μπεστ σέλερ, όπως το «Κανίβαλος» ή το «Θα ήθελα να φαγωθώ», ενώ είχε επίσης σκιτσάρει ένα μάνγκα στο οποίο αφηγούνταν το έγκλημά του.
Ο ιάπωνας συγγραφέας Τζούρο Κάρα κέρδισε το 1982 το λογοτεχνικό βραβείο Ακουταγκάουα για το μυθιστόρημα «Η επιστολή του Σαγκάουα», που ήταν αφιερωμένο στο έγκλημά του. Δύο ανθρωπολόγοι γύρισαν το 2018 ένα ντοκιμαντέρ γι’ αυτόν με τίτλο «Caniba», στο οποίο ο Ισέι Σαγκάουα υποστήριζε πως δεν είναι σε θέση να «εξηγήσει» την πράξη του. «Είναι απλώς η φαντασίωσή μου. Δεν μπορώ να πω τίποτα πιο συγκεκριμένο. Οι άνθρωποι πρέπει να πιστεύουν πως είμαι τρελός» είχε πει. Έλεγε πως του ήταν «αδύνατο να συγκρατήσει» την «εμμονή» του, προσθέτοντας: «ήθελα να φάω γλουτούς, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στον κόσμο».
Οι δημιουργοί του ντοκιμαντέρ Βερένα Παραβέλ και Λουσιάν Καστέιν-Τέιλορ είχαν πει ως είχαν πλήθος από «εξαιρετικά αντικρουόμενα αισθήματα» τους μήνες που πέρασαν κοντά στον Ισέι Σαγκάουα και τον αδελφό του, τον Τζουν, θιασώτη του αυτοακρωτηριασμού.
«Ήμασταν αηδιασμένοι, γοητευμένοι, θέλαμε να καταλάβουμε…», διευκρίνιζε η Βερένα Παραβέλ, προσθέτοντας πως πρόκειται παρόλα αυτά για μια «ταινία για την αδελφοσύνη, για την αγάπη».
