ΜυρτώΠιπεράκη
Στις οχτώ Μαρτίου έχει καθιερωθεί ο εορτασμός της Παγκόσμιας Ημέρας της γυναίκας, μια ημέρα αφιερωμένη σε όλες τις γυναίκες μια ημέρα που εορτάζεται η ιδιαιτερότητα η ευαισθησία και η λεπτότητα της γυναικεία φύσης. Την σημερινή ημέρα τονίζονται οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει πολλές φορές μια γυναίκα η οποία καλείται ταυτόχρονα να λειτουργεί ως μητέρα, σύζυγος και επαγγελματίας. Μάλιστα πλέον οι σύγχρονες γυναίκες καλούνται να διεκπερεώσουν όλους τους παραπάνω ρόλους ταυτόχρονα και να διαπρέψουν παράλληλα σε θέσεις καθήκοντος και ευθύνης. Καθημερινά στην πρώτη γραμμή σε απαιτητικά και αρκετές φορές δύσκολα επαγγέλματα όπως η πυροσβεστική υπηρεσία και η αστυνομία βρίσκονται πλέον και γυναίκες.
Για τους διαφορετικούς ρόλους που κατέχουν στην σύγχρονη κοινωνία, για την εργασία τους ως μάχιμες γυναίκες στην πυροσβεστική υπηρεσία, τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν στο επάγγελμα τους αλλά και τι τις οδήγησε να κάνουν αυτή την επιλογή μίλησαν στο Flashnews.gr δυο γυναίκες που εργάζονται στην Πυροσβεστική Υπηρεσία Χανίων η Αθηνά Συντζανάκη και η Ευσταθία Καρβέλη. Και οι δυο βρίσκονται στο σώμα περίπου δέκα χρόνια και υποστηρίζουν ότι ήταν μια δύσκολη επιλογή που όμως δεν μετανιώνουν.
1) Πως φτάσατε στην επιλογή του συγκεκριμένου επαγγέλματος; Ήταν μια εύκολη επιλογή για εσάς; Ο στενός κύκλος σας (οικογένεια, φίλοι) σας στήριξαν στην επιλογή αυτή;
Αθηνά Συντζανάκη: «Όταν ήμουν έφηβη δεν είχε περάσει από το μυαλό μου ότι θα ακολουθούσα το επάγγελμα του πυροσβέστη. Αποφοίτησα από το Πολυτεχνείο Κρήτης και στη συνέχεια εργάστηκα στο φορέα του δρυμού της Σαμαριάς. Εκεί είχα την τύχη να συνεργαστώ με κάποιους ανθρώπους από την πολιτική προστασία και την πυροσβεστική όποτε γνωρίζοντας τους κλάδους αυτούς μου κέντρισαν το ενδιαφέρον και άρχισα να το σκέφτομαι ως μια επαγγελματική επιλογή. Έτσι πήρα την αποφάσισα να συμμετάσχω στον διαγωνισμό της πυροσβεστικής.
Ευτυχώς στην επιλογή μου αυτή είχα στο πλάι μου την οικογένεια μου και τον άντρα μου καθώς η νέα αυτή επαγγελματική επιλογή απαιτούσε πολλές μετακινήσεις στην Αθήνα.
Η εισαγωγή στο πυροσβεστικό σώμα ήταν ένα αρκετά δύσκολο εγχείρημα καθώς πέρα από τα τυπικά προσόντα για τις θέσεις περάσαμε και από αρκετά δύσκολες αθλητικές δοκιμασίες με κοινά όρια με τους άντρες. Μάλιστα την χρονιά που μπήκα εγώ στο σώμα από τους 725 επιτυχόντες οι 6 μόνο ήταν γυναίκες».
Ευσταθία Καρβέλη: «Ούτε για μένα η πυροσβεστική δεν ήταν η αρχική μου επιλογή αλλά ήρθε σε μια περίοδο της ζωής μου στην οποία ήμουν ήδη σύζυγος και μητέρα. Η αλήθεια είναι ότι αν και είχα την αμέριστη στήριξη του συζύγου μου και την ώθηση του, ήμουν λίγο διστακτική καθώς δεν είχα την στήριξη των γονιών μου. Λόγω της επικινδυνότητας του επαγγέλματος οι γονείς μου θα προτιμούσαν να ασχοληθώ με το επάγγελμα που προέρχεται από το πρώτο πτυχίο μου ως φιλόλογος.
Όμως η απόφαση αυτή για την μεγάλη αλλαγή ήρθε σε μια περίοδο στην οποία «ζυγίσαμε» τα πράγματα με τον σύζυγο μου και θεωρήσαμε ότι ήταν μια πιο ασφαλής επαγγελματική επιλογή καθώς ήταν ένα επάγγελμα που προσέφερε περισσότερη οικονομική ασφάλεια σε σχέση με άλλα επαγγέλματα. Εκ των υστέρων η απόφαση αυτή με δικαίωσε και μάλιστα μπόρεσα μέσα από την πυροσβεστική υπηρεσία να αναδείξω και το πρώτο μου πτυχίο καθώς το σώμα σε όσους έχουμε κάποιο πρώτο πτυχίο έχει την οξύτητα της σκέψης και αξιοποιεί όλες τις δυνατότητες μας και εργαζόμαστε σε θέσεις που αξιώνουν τις γνώσεις μας».
2) Εργάζεστε πάνω σε ένα πολύ δύσκολο επάγγελμα που απαιτεί πολύ κόπο και προσπάθεια (σωματική και ψυχική) και τα ωράρια της εργασίας είναι πολύ απαιτητικά τα παραπάνω έχουν δυσκολέψει τους υπόλοιπους ρόλους σας στην κοινωνία ως μητέρα και σύζυγο; Είναι εύκολος ο συνδυασμός της προσωπικής και επαγγελματικής σας ζωή;
Αθηνά Συντζανάκη: «Είμαι μητέρα δυο ανήλικων παιδιών και σίγουρα ο συνδυασμός επαγγελματικής και προσωπικής ζωής είναι εξαιρετικά περίπλοκος καθώς δεν εργάζομαι σε μια τυπική δουλειά με σταθερό ωράριο αλλά σε μια εργασία λειτούργημα που καλούμαστε να ανταποκριθούμε σε έκτακτες ανάγκες. Για να υπάρχει μια ισορροπία ανάμεσα στην επαγγελματική και προσωπική μας ζωή καταβάλουμε τεράστια προσπάθεια και πιστεύω τα καταφέρνουμε εξίσου καλά και στους δυο τομείς.
Ειδικά την περίοδο που εργαζόμουν με ωράρια βάρδιας, δηλαδή 24ωρη απασχόληση οι απαιτήσεις ήταν πάρα πολλές για να υπάρχει ισορροπία σε όλους τους τομείς της ζωής μου».
Ευσταθία Καρβέλη: « Ο ρόλος μας δεν είναι μονάχα διπλός αλλά πολλαπλός καθώς η σύγχρονη γυναίκα καλείτε να ανταποκριθεί σε απαιτήσεις όχι μόνο επαγγελματικές, όχι μόνο συζυγικές και μητρικές αλλά πολλές από εμάς συνεχίζουμε τις σπουδές μας ακόμα και μετά που έχουμε μπει στο σώμα της πυροσβεστικής. Στην πραγματικότητα έχουμε πολλούς ρόλους που έχουμε καταφέρει να συγκεράσουμε ακριβώς γιατί μια γυναίκα από τη φύση της έχει την ικανότητα να ανταποκριθεί σε πολλά πεδία ταυτόχρονα.
Βέβαια πρέπει να παραδεχτούμε ότι η εργασία αυτή πολλές φορές μπορεί να δυσκολέψει κάποιον από τους άλλους ρόλους μας. Η εργασία στη πυροσβεστική απαιτεί να είσαι ανά πάσα ώρα και στιγμή διαθέσιμη, την περίοδο του καλοκαιριού που τα σχολεία είναι κλειστά μπορούμε να πάρουμε ελάχιστη άδεια λόγω της αντιπυρικής περίοδο, υπάρχουν φορές που βρισκόμαστε σε γενική επιφυλακή, όλα τα παραπάνω φυσικά και έχουν αντίκτυπο στο ρόλο μας ως μητέρες και κατ’ επέκταση στο ρόλο μας ως σύζυγοι. Οι δυσκολίες υπάρχουν, τις ξέραμε από την αρχή και είχαμε αποφασίσει ότι θα τις παλέψουμε».
3) Στην κοινή συνείδηση το επάγγελμα του πυροσβέστη είναι ένα ανδροκρατούμενο επάγγελμα. Έχετε αντιμετωπίσει δυσκολίες στον εργασιακό σας χώρο; Έχετε αντιμετωπίσει διαφορετική μεταχείριση επειδή είστε γυναίκα; Υπάρχει καλή συνεργασία;
Αθηνά Συντζανάκη: «Στο πυροσβεστικό σώμα υπάρχει αλληλοσεβασμός και αλληλεγγύη με τους άντρες συναδέλφους μας. Δεν έχω παρατηρήσει κάποιο φαινόμενο ρατσισμού που να σχετίζεται με το φύλο. Υπάρχει συνεργασία για την επίτευξη του κοινού μας καθήκοντος, την προστασία της ανθρώπινης ζωής, της περιουσίας και του φυσικού πλούτου. Οι συνάδελφοι μας σέβονται, αναγνωρίζουν το έργο της γυναίκας και τον ρόλο της».
Ευσταθία Καρβέλη: «Το γεγονός ότι το πυροσβεστικό σώμα είναι ένα ανδροκρατούμενο σώμα είναι γνωστό, το βλέπουμε παντού. Κυρίως το βλέπουμε στην έκπληξη των ανθρώπων που μας καλούν σε συμβάντα όταν ξαφνικά ανοίγει η πόρτα του οχήματος και βλέπουν μια γυναίκα να κατεβαίνει. Μάλιστα υπάρχει και μια δυσπιστία στο βλέμμα τους καθώς δεν είναι σίγουροι για αυτό που πρόκειται να συμβεί και για την βοήθεια που θα τους προσφέρουμε.
Όμως το πρώτο πράγμα που μαθαίνουμε στην σχολή, άντρες γυναίκες, είναι να λειτουργούμε σαν ομάδα γιατί σε αντίθετη περίπτωση δεν είναι δυνατόν να επιτευκτεί κανένας στόχος στο δικό μας το επάγγελμα. Πλέον το 2023 νομίζω δεν τίθεται καν θέμα συζήτησης διεμφυλικού ρατσισμού στο πυροσβεστικό σώμα. Το καλό της υπόθεσης είναι ότι και εμείς και οι άντρες του σώματος αναγνωρίζουμε σε ποια σημεία είμαστε εμείς πιο δυνατές και σε ποια εκείνοι και έτσι υπάρχει μια σχέση αλληλοσυμπλήρωσης. Μια ομάδα που αλληλοσυμπληρώνεται δεν μπορεί παρά να πετύχει τον στόχο της. Γενικότερα οι σχέσεις μας είναι πολύ καλές και σε περίπτωση που διαταραχτούν ή υπάρξει κάποια διαφωνία δεν γίνεται να μην την λύσουμε.
4) Πόσα χρόνια εργάζεστε στο σώμα; Μπορείτε να μοιραστείτε μια ιστορία που σας έχει μείνει ανεξίτηλη στην μνήμη; Κάτι που να νιώσατε ότι επιβεβαιώνει την επιλογή που κάνατε;
Αθηνά Συντζανάκη: «Φέτος κλείνω εννέα χρόνια στην υπηρεσία. Η αλήθεια είναι ότι όλα αυτά τα χρόνια έχω κληθεί σε αρκετά δύσκολα συμβάντα στο νομό Χανίων και έχω αντιμετωπίσει αρκετά δύσκολες καταστάσεις. Στην μνήμη μου θα μείνουν για πάντα στιγμές από τα έντονα πλημμυρικά φαινόμενα του 2015 και του 2017, η μεγάλη πυρκαγιά στο πολεμικό μουσείο το 2018 και η πυρκαγιά στο Αποκόρωνα το 2018 στα οποία η πυροσβεστική ανταποκρίθηκε με υπεράνθρωπες προσπάθειες.
Ευσταθία Καρβέλη: «Εγώ βρίσκομαι στο σώμα έντεκα χρόνια. Η πιο δυνατή στιγμή που βίωσα στο πυροσβεστικό σώμα και σίγουρα δεν θα την ξεχάσω πότε ήταν τις πρώτες μέρες που είχα έρθει στην Κρήτη με μετάθεση και κληθήκαμε σε ένα συμβάν με ένα παιδάκι που είχε πέσει σε ένα πηγάδι.
Το παιδάκι έπαιζε με τους φίλους του και στην αυλή του σπιτιού υπήρχε ένα πηγάδι το οποίο είχε καλυφθεί με τσιμέντο. Το τσιμέντο υποχώρησε κα το παιδάκι έπεσε μέσα στο πηγάδι. Φτάσαμε στο σημείο σε κλάσματα δευτερολέπτου. Θυμάμαι τον κάθε συνάδελφο πόσο δοτικός ήταν σε αυτό το συμβάν, πόσο γρήγορα αντιμετωπίσαμε όλη την κατάσταση και μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ότι η είδηση για το συγκεκριμένο συμβάν έγινε γνωστή πολύ γρήγορα και ήρθαν να βοηθήσουν ακόμα και συνάδελφοι που δεν είχαν υπηρεσία εκείνη τη στιγμή. Και αυτό ακριβώς είναι που βγάζει η πυροσβεστική προς τα έξω το φιλότιμο και την αλληλεγγύη για να βοηθήσουμε τον συνάνθρωπο σε οποιαδήποτε δύσκολη κατάσταση.
Ευτυχώς το παιδάκι βγήκε σώο από το πηγάδι και εμείς σίγουρα θα το θυμόμαστε για πάντα και θα είμαστε περήφανοι που καταφέραμε και το σώσαμε».
