Άλλοι την προφέρουν Αερόπολη, αλλά είναι η πόλη του θεού Αρη , η γενέτηρα μεγάλων πολεμιστών.
Κάθε χρόνο στις 17 του Μάρτη , όλοι μαζί οι Μανιάτες , με όποιο τρόπο μπορεί να συμβάλει ο κάθε ένας ,στους εορτασμούς της κήρυξης της επανάστασης του 1821, δημιουργούν ενα κλήμα δέους και υπερηφάνειας, και τιμούν με τον καλύτερο τρόπο και όπως αρμόζει, αυτούς που ξεκίνησαν την επανάσταση κατά των Τούρκων κατακτητών.
Έτσι όλοι μικροί , μεγάλοι , ντυμένοι με τις παραδοσιακές φορεσιές συμβάλουν απο την υποδοχή των επισκεπτών, στην αναπαράσταση των γεγονότων , στην παρέλαση , έως το τελευταίο λεπτό , ώστε αυτοί που θα βρεθούν εκεί να καταλάβουν και να εμπεδώσουν την σημασία της ημέρας εκείνης.
Ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης στις 17 Μαρτίου 1821 έκανε κάλεσμα των αρχηγών της περιοχής και πήραν απόφαση ότι , παρόλο που στα μέρη τους ο κατακτητής δεν τους ενοχλεί, δεν μπορεί η υπόλοιπη Ελλάδα να ζει υπο τον ζυγό των αλλόθρησκων Τούρκων.
Εκεί ορκίστηκαν στο θεό και φώναξαν \’\’Νίκη ή Θάνατος\’\’
Τότε δόθηκε η σπίθα για να ανάψει η φλόγα της επανάστασης η οποία εξαπλώθηκε σε όλη την χώρα.
Έτσι λοιπόν οι εορτασμοί στη Μάνη κρατάνε τρις μέρες με εκδηλώσεις σε διάφορα μέρη της περιοχής με κατάληξη στις 17 Μαρτίου στην Αρεόπολη.
Η μέρα ξεκινάει με επιμνημόσυνη δέηση και δοξολογία στον ιερό ναό της πόλης , περνώντας στην συνέχεια σε αναφορές σχετικά με τα γεγονότα , ομιλίες , αναπαραστάσεις , ποιήματα απο παιδιά με πάθος , έξω απο την εκκλησία όπου και έγινε η μάζωξη των οπλαρχηγών.
Στην συνέχεια ακολουθεί επιμνημόσυνη δέηση στην πλατεία της πόλης , στον ανδριάντα του Μαυρομιχάλη, κατάθεση στεφάνων, παρέλαση σχολείων, συλλόγων , αθλητών , ομάδας ιππέων με τα περήφανα άλογά τους,και ντυμένοι με τις παραδοσιακές φορεσιές τους και φυσικά παρέλαση κάνουν και όλοι οι Μανιάτες και Μανιάτισες με την ενδυμασία της επανάστασης και με πλήρη οπλισμό.
Όλοι περπατούν περήφανα και χαίρονται για τους προγόνους τους.
Στο ίδιο μοτίβο και με τα ίδια μυαλά λειτουργούσαν και στην Κρήτη. Κάθε τρις και λίγο έκαναν μια εξέγερση κατά των κατακτητών.
Μάχες στην Κρήτη δίνονταν στατιστικά κάθε 3 με 4 χρόνια περίπου, σε όλη την διάρκεια του 1700 μέχρι και την ημέρα που έφυγαν μια για πάντα από το νησί οι Τούρκοι.
Κάθε τρία με τέσσερα χρόνια έβγαινε η νέα γενιά πολεμιστών , τα παιδιά γίνονταν άντρες και μπορούσαν να πάρουν μέρος στις μάχες.
Για άλλη μια φορά φέτος, στους εορτασμούς στην Αρεόπολη, παρευρεθήκαμε μια μεγάλη \’\’ παρέα\’\’ από τα Σφακιά και από την Αση Γωνιά, όπως όμορφα και σωστά αναφερθήκατε σε δημοσίευμα της έγκριτης ηλεκτρονικής εφημερίδας σας. ( https://flashnews.gr/page.ashx?pid=3&aid=65690&cid=312 )
Κάθε χρόνο τέτοια μέρα είμαστε καλεσμένοι απο τα αδέρφια μας στη Μάνη και λαμβάνουμε ενεργά μέρος στην όλη διαδικασία των εορτασμών έχοντας μαζί μας και μουσικούς , λυράρηδες, λαουτιέρηδες και ριζίτες οι οποίοι συνόδευαν κάθε βήμα μας.
Οι Κρήτες συνέβαλαν στην εκδήλωση με παραδοσιακά ριζίτικα και τραγούδια της Κρήτης με αναφορά και στη Μάνη. Αργότερα παρέλασαν περήφανα με την σημαία για να τιμήσουν και αυτούς που μας κάλεσαν αλλά και αυτούς που σκοτώθηκαν διαχρονικά για μια ελεύθερη Ελλάδα. Καταλήξαμε με χορούς και τραγούδια στην πλατεία, τα οποία κράτησαν τον κόσμο σε όρεξη και κέφι έως αργά.
Και οι Μανιάτες με την σειρά τους έρχονται κάθε χρόνο στην Κρήτη, στους εορτασμούς για την απελευθέρωση της μεγαλονήσου, και σε ενα μνημόσυνο το οποίο γίνετε στην Αση Γωνιά , πάνω σε ένα ύψωμα όπου βρέθηκαν οστά απο Μανιάτες πολεμιστές.
Έτσι μπορούμε να πούμε οτι κάνουμε μια \’\’ανταλλαγή τιμών\’\’ εναλλάξ , ώστε αυτή η φιλία να μη χαθεί , ούτε και η ιστορίες να σβηστούν στο πέρασμα των χρόνων.
Οι δυο αυτοί τόποι συνέβαλαν ενεργά σε όλες τις επαναστάσεις του έθνους , από την Κρήτη έως την Αλβανία αφήνοντας χιλιάδες άψυχα κορμιά ηρωικών παλικαριών θαμμένα εκεί , αλλά συγχρόνως και εκατοντάδες χιλιάδες σωρούς από νεκρούς στρατιώτες κατακτητές.
Εύχομαι , λοιπόν , η αδερφική αυτή σχέση να μην σβηστεί ποτέ, έτσι ώστε να μεταφέρετε η ιστορία απο γενιά σε γενιά , και σιγά σιγά ο τρόπος των εορτασμών αυτών να μεταλαμπαδευτεί σε όλη την Ελλάδα, ώστε να τιμώνται σωστά και όπως τους αρμόζει όλοι αυτοί που έδωσαν το αίμα τους για την πατρίδα.
Ενα μεγάλο \’\’ΜΠΡΑΒΟ\’\’ και ακόμα ένα ποιο μεγάλο \’\’ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ\’\’ για την αξέχαστη φιλοξενία στον καλό μου φίλο και Δήμαρχο Μάνης , Πέτρο Ανδρεάκο , στον Δημήτρη και Νίκο Μαυροϊδόγκονα , στον Αντώνη Κουμεντάκο , στον Σταύρο Κυριακουλάκο, στην Ελένη Δρακουλάκου , στον Γιάννη Παναγιωταράκο, στον Γιάννη Γκλεζάκο τους Παπαδάκιδες και φυσικά τα αδέρφια μου Βασίλη , Γιάννη , Κώστα , Ντίνα και Αννα Αλέπη που έδωσαν και την ψυχή τους για να μην μας λείψει τίποτα έως και το τελευταίο λεπτό.
Άξια τέκνα της ένδοξης Μάνης ακόμα μια φορά σας \’\’ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ\’\’.
Καλή αντάμωση και πάλι.
Γιάννης Μανούσακας (Βλαντάς)