Τα οικονομικά βήματα της Ιρλανδίας φαίνεται να ακολουθεί η Ισπανία σύμφωνα με άρθρο που δημοσιεύεται σήμερα στον αμερικανικό τύπο. Αναπόφευκτη χαρακτηρίζεται η ένταξη της Ισπανίας στο μηχανισμό στήριξης καθώς οι ομοιότητες των οικονομικών δυσχερειών μεταξύ των δυο χωρών είναι εμφανείς.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα η οικονομική κρίση που αντιμετωπίζει σήμερα η Ισπανία παρουσιάζει πολλά κοινά στοιχεία με την οικονομική κρίση με την οποία ήρθε αντιμέτωπη η Ιρλανδία πριν από περίπου δυο χρόνια. Το άρθρο επικεντρώνεται στη δημοσιονομική πολιτική των δυο χωρών, στην αύξηση του ποσοστού της ανεργίας, στη λήψη μέτρων λιτότητας και στην αναξιοπιστία των τραπεζών. Μπορεί οι δυο χώρες να φαίνεται ότι έχουν μια κοινή οικονομική πορεία ωστόσο η μεγαλύτερη διαφορά τους είναι ότι η οικονομική καταστροφή της Ισπανίας θα έχει πολύ μεγαλύτερες επιπτώσεις στην ευρωπαϊκή και παγκόσμια οικονομία από ό,τι εκείνη της Ιρλανδίας.
Όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στο δημοσίευμα τόσο η Ιρλανδία όσο και η Ισπανία στήριξαν την οικονομία τους στη «φούσκα των ακινήτων» με αποτέλεσμα να επιβαρύνουν τις τράπεζες με μεγαλύτερο «φόρτο εργασίας» από εκείνο που μπορούσαν να διαχειριστούν και κατ επέκταση είδαν μια αλόγιστη αύξηση στον κατασκευαστικό κλάδο.
Όταν λοιπόν η φούσκα αυτή έσπασε, οι τράπεζες και στις χώρες, ήρθαν αντιμέτωπες με τεράστιες οικονομικές απώλειες και σε ορισμένες περιπτώσεις, ωθήθηκαν στην πτώχευση. Στην πραγματική οικονομία το ποσοστό ανεργίας άρχισε να αυξάνεται και τα κρατικά έσοδα άρχισαν να μειώνονται. Όπως η Ιρλανδία το 2010, έτσι και η Ισπανία, είδε τον Φεβρουάριο το ποσοστό ανεργίας να εκτινάσσεται στο 23.6%, με το ποσοστό ανεργία στους νέους να αγγίζει το 50%. Όπως είναι φυσικό η πρώτη αντίδραση κάθε χώρας που βρίσκεται σε δεινή οικονομική θέση είναι η λήψη μέτρων λιτότητας για να αυξηθούν τα κρατικά έσοδα. Αυτό όμως προκαλεί περισσότερα προβλήματα, από εκείνα που υποτίθεται ότι λύνει γιατί μπορεί η δημοσιονομική προσαρμογή να είναι απαραίτητη, η ανάπτυξη όμως της χώρας αρχίζει σιγά-σιγά μειώνεται με αποτέλεσμα κάποια δεδομένη στιγμή να σταματήσει.
Σύμφωνα με το άρθρό το μεγαλύτερο πρόβλημα εντοπίζεται στην αξιοπιστία των τραπεζών καθώς όσο η αξιοπιστία των τραπεζών παραμένει μετέωρη, τόσο οι επενδυτές θα αποφεύγουν τα ισπανικά κρατικά ομόλογα και το κόστος δανεισμού για την Ισπανία θα παραμένει υψηλό. Εάν λοιπόν η ισπανική κυβέρνηση δεν μπορεί να ανακτήσει την εμπιστοσύνη στις αγορές τότε θα αναγκαστεί να ζητήσει χρηματοδότηση, όπως ακριβώς έκανε και η Ιρλανδία. Αλλά εδώ υπάρχει και η μεγαλύτερη διαφορά μεταξύ των δυο χωρών: η έκταση!
Η Ιρλανδία είναι μια μικρή χώρα που μπορεί να ζητήσει για δεύτερη φορά τη στήριξη από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Ισπανία δεν μπορεί. Υπάρχουν αρκετά χρήματα στα ταμεία της ΕΕ και του ΔΝΤ για να βοηθήσουν την Ισπανία μια φορά. Εάν η Ισπανία χρειαστεί περαιτέρω χρηματοδότηση τότε θα έρθουμε αντιμέτωποι με ένα δυσεπίλυτο πρόβλημα για την παγκόσμια ανάπτυξη