Ξέρετε, πάντα ήθελα να κάνω την ερώτηση \”γιατί πολιτεύεσθε;\” προς κάθε πολιτεύομενο. Και αν τα χρόνια τα παλιά οι πιο πιθανές απαντήσεις θα ήταν του στυλ, \”Για να προσφέρω στο λαό\”, ή \” για να δει η χώρα καλύτερες μέρες\”, εκτιμώ οτι στην παρούσα συγκυρία οι πολιτεύομενοι αν δεν έχουν ήδη αλλάξει \”τροπάριο\” θα πρέπει πάραυτα να το κάνουν.

Οι λόγοι είναι προφανείς.

Όπως θυμόμαστε, λίγο καιρό πριν ένα από τα κριτήρια που έθεταν τα κόμματα για να συμπεριλάβουν κάποιον στο ψηφοδέλτιό τους ήταν η αναγνωρισιμότητα κάθε μορφής.

Δεν αρκούσε να είναι κάποιος γνωστός π.χ. στον ακαδημαϊκό ή επιστημονικό χώρο αλλά και στις τέχνες, τη σόου μπιζ, τη δημοσιογραφία, τον αθλητισμό και κάθε άλλο κοινωνικό πεδίο.

Δεν ισχυρίζομαι βέβαια οτι ένας ηθοποιός ή μοντέλο μπορεί να τα καταφέρει χειρότερα από ένα δικηγόρο ή γιατρό αλλά θα ήθελα πολύ να μάθω ποιά είναι τα κίνητρα και οι προσδοκίες των κομμάτων αν στο ψηφοδέλτιο συμπεριληφθεί κάποιος που τα πάει καλά στην τηλεόραση, στο θέατρο ή τον αθλητισμό ή αν είναι αγρότης, επιτηδευματίας ή άνεργος (όπως είδα σε ένα ψηφοδέλτιο).

Είναι προφανές οτι όσοι εκλεγούν θα έχουν μπροστά τους ένα απίστευτα δύσκολο έως τιτάνιο έργο που ονομάζεται \”εθνική ομοψυχία και δουλειά\”. Οι εποχές των δημοσίων σχέσεων και της επένδυσης στην πολιτική πρακτικά έχουν τελειώσει.

Τώρα οι βουλευτές καλούνται να ψηφίζουν επαχθή νομοσχέδια που η χώρα έχει συμφωνίσει με τους δανειστές της ή να βρούν τρόπους για το πως θα χειριστούν την επόμενη μέρα αν υποστηρίξουν το \”αντιμνημονιακό\” μέτωπο και την επιστροφή της χώρας στη δραχμή.

Εννοείται πως όσοι ισχυρίζονται οτι θα πάνε κόντρα στα ίδια τους τα κόμματα αν τεθούν προς ψηφοφορία αντιλαϊκά μέτρα πλανώνται πλάνην οικτράν και εκτός από τους εαυτούς τους, εμπαίζουν και το σύμπαν. Άν με ρωτήσετε προσωπικά, ούτε ψύλλος στον κόρφο όσων δηλώνουν έτοιμοι για \”μάχη\”.

Τα κόμματα που ζητούν την ψήφο μας όμως και παρόλο το ρίσκο των επερχόμενων εκλογών εξακολουθούν να γεμίζουν το \”καλάθι\” των υποψηφίων τους με άτομα υψηλής αναγνωρισιμότητας επειδή προσδοκούν ψήφους και όχι επειδή υποχρεωτικά ο υποψήφιος έχει ιστορικό εθνικής προσφοράς, είναι υπολογίσιμος στους διαδρόμους των Βρυξελλών ή έχει ειδικά προσόντα διαπραγματευτή επί των οικονομικών ή πολιτικών ζητημάτων.

Διότι, ας με συγχωρέσουν κάποιοι, τα μετάλλια, οι επιτυχίες στο σινεμά, το θέατρο ή το πάλκο και τα νούμερα της AGB ελάχιστη αξία έχουν στην εποχή μας και στο άγριο \”παζάρι\” που θα λάβει χώρα τους επόμενους μήνες για το μέλλον της Ευρωζώνης.

Βέβαια, υπάρχει και το επιχείρημα οτι οι επιτελείς των κομμάτων απλά χρησιμοποιούν την εκάστοτε προσωπικότητα ως μαγνήτη ψήφων και τα υπόλοιπα τα αναλαμβάνουν οι \”παλιοσειρές\”, έμπειροι πολιτικοί.

Ίσως και να ισχύει αυτό. Απλά δεν ξέρω αν θα άρεσε στον Πύρρο Δήμα να εισπράττει καθημερινά γιαούρτια και νεράντζια επειδή μάζεψε αρκετές ψήφους για να ψηφιστούν χειρότερα νομοσχέδια τα οποία και ο ίδιος πρέπει δυστυχώς να ψηφίσει.

Μια τέτοια κατάληξη δεν θα του άξιζε.

Αλλά πάλι, το πολιτεύεσθαι στην Ελλάδα θα παραμείνει μυστήριο ανεξιχνίαστο.

Μανόλης Μπουχαλάκης
Εκπαιδευτικός-Δημοσιογράφος

Ακολουθήστε το flashnews.gr στο Google News και την σελίδα μας στο Facebook