Οι πυρηνικοί σταθµοί θα µοιάζουν µε υποβρύχια. Θα έχουν κυλινδρικό σχήµα µε µήκος 100 µέτρα. Η διάµετρός τους θα φθάνει τα 12 µε 15 µέτρα και το βάρος τούς 12.000 τόνους. Οι µονάδες παραγωγής πυρηνικής ενέργειας θα ποντίζονταισε βάθος 100 µέτρων και η καθεµία εξ αυτών θα έχει δυναµικότητα 50 µε 250 megawatts. Αντιστοίχως, η δυναµικότητα ενός πυρηνικού αντιδραστήρα στην ξηρά ανέρχεται περίπου στα 1.650 megawatts.
Σύµφωνα µε το πρακτορείο Ρόιτερ, τους υποθαλάσσιουςπυρηνικούς σταθµούς θα κατασκευάσει ένα κονσόρτιουµ εταιρειών αποτελούµενο από την υπό κρατικό έλεγχο DCNS που κατασκευάζει υποβρύχια, την Areva που φτιάχνει αντιδραστήρες, την EDF που είναι παραγωγόςπυρηνικής ενέργειαςκαι τον γαλλικό Οργανισµό Τεχνολογικών Ερευνών CEA.
Μέσα στα επόµεναδύο χρόνια οι εταιρείες αυτές θα εκπονήσουν µια µελέτη βιωσιµότητας τουσχεδίου αυτού και θα εξετάσουν κατά πόσο οι σταθµοί µπορούν να λειτουργήσουν µε ασφάλεια στον πυθµένα της θάλασσας, µεταδίδοντας απόεκεί την ηλεκτρική ενέργεια στην ξηρά µε υποθαλάσσια καλώδια.
«Είµαι πεπεισµένοςότι το σχέδιο µπορεί να πετύχει», ανέφερε στο Ρόιτερ ο Αντρέ Κολµάγιερ από την DCNS. «Εξω στους ωκεανούς υπάρχουν περίπου 150 πυρηνικά υποβρύχια που περιφέρονται σ’ ολόκληρο τον κόσµο. Εποµένως το να ποντίσουµε στον βυθό έναν πυρηνικό σταθµό δεν αποτελεί καινοτοµία».
Σύµφωνα µε τον Α. Κολµάγιερ, αυτοί οι πυρηνικοί σταθµοί – που θα ονοµάζονται Flexblue – θα µοιάζουν µε υποβρύχια, αλλά δεν θα διαθέτουν προωθητικές µηχανές ούτε θα µπορούν να εγκαθίστανται σε βάθη που προσεγγίζουν τα υποβρύχια.
∆εν θα είναι εφοδιασµένοι µε συστήµατα ανίχνευσης ήχων, συσκευές αντι-ραντάρ ή θωράκιση απέναντι σε στρατιωτικό χτύπηµα.
Ωστόσο, σύµφωνα µε τον ίδιο ειδικό, οι πυρηνικοί σταθµοί θα είναι λόγω της θέσης τους λιγότερο ευάλωτοι σε τροµοκρατικές επιθέσεις ή σε φυσικές καταστροφές απ’ ό,τι οι αντίστοιχοι σταθµοί στην ξηρά.
Το θέµα της ασφάλειας των Flexblue είναι στο επίκεντρο των µελετών που διενεργούν οι εταιρείες και, όπως επισηµαίνεται, το βάθος στο οποίο θα τοποθετούνται οι σταθµοί θα τους προστατεύει από ενδεχόµενη συντριβή αεροπλάνου, κεραυνό ή τσουνάµι. Επιπλέον, ένα µεταλλικό δίχτυ περιµετρικά τους θα αποτρέπει την προσβολή τους από τορπίλη. Οι υποθαλάσσιοι σταθµοί θα τοποθετούνται στον πυθµένα κατά οµάδες, σε απόσταση από 5 έως 15 χιλιόµετρα από την ακτή, θυµίζοντας αιολικό πάρκο. Θα µπορούν να τροφοδοτούν µε ρεύµα πόλεις που έχουν πληθυσµό έως 100.000 ανθρώπους ή ένα εκατοµµύριο ανθρώπους σε αναπτυσσόµενες χώρες. Το κόστος του ρεύµατος θα είναι φθηνότερο από εκείνο που προέρχεται από έναν αντίστοιχο σταθµό στην ξηρά.
«Η αγορά στην οποίαστοχεύουµε και η οποία θα µπορούσε να απορροφήσει 100 έως 300 τέτοιες µονάδες είναι κυρίως οιαναπτυσσόµενες χώρες, όπου η φτωχήενεργειακή τους υποδοµήδεν µπορεί να υποστηρίξει έναν µεγάλο σταθµό πυρηνικής ενέργειας».
Πάντως, η προοπτική αυτή έχει προκαλέσει αντιδράσεις σε περιβαλλοντικές οργανώσεις στη Γαλλία, οι οποίες χαρακτηρίζουν το σχέδιο «εξωφρενικό» και επισηµαίνουν ότι σε περίπτωση ατυχήµατος η ραδιενέργεια θα διαδιδόταν ευκολότερα στο νερό απ’ ό,τι στον αέρα και θα εξέλειπαν τα µέσα αντιµετώπισής της.
tanea