Ως συνήθως, οι διάφοροι \”αναλυτές\”, οικονομολόγοι και ειδήμονες έκαναν πάλι το θαύμα τους. Πριν καλά καλά \”σβήσει\” ο απόηχος των προηγούμενων εκλογών, οι απανταχού \”προφήτες\” άρχισαν τις πομπώδεις και σπαρακτικές αναλύσεις για το αν η Ελλάδα θα βγει από το Ευρώ ή όχι.

Αρκετά ΜΜΕ και ιστοσελίδες μάλιστα δημοσιεύουν και σενάρια τρόμου και ερέβους στα οποία η Ελλάς θα μεταμορφωθεί εν μια νυκτί σε Βοσνία-Ερζεγοβίνη με διακοπές ρεύματος, ελλείψεις βασικών ειδών, κατάρρευση της αστυνόμευσης και επανεμφάνιση ενδεχομένως των σερίφηδων της Άγριας Δύσης και του Τζιμ Άνταμς.

Ας μην ασχοληθούμε για λίγο με τα σενάρια αυτά και τις απανταχού \”Κασσάνδρες\”. Άλλωστε τα 2/3 των Ελλήνων έχουν εκφραστεί θετικά για την παραμονή στο Ευρώ. Αυτό δε γίνεται επειδή τρέφουν αισθήματα λατρείας προς το άχαρο αυτό νόμισμα (σχεδιαστικά και κυριολεκτικά) αλλά διότι ακόμα και με τη λογική ενός αγράμματου βοσκού, δραχμή ίσον υποτίμηση βίαια και απώλεια αποταμιεύσεων με ταυτόχρονη επιστροφή στη δεκαετία του \’70 από μισθολογικής πλευράς.

Αξίζει όμως κανείς να ασχοληθεί με τη γενικότερη φιλοσοφία που υπάρχει πίσω από το χρήμα γενικότερα. Ας ξεχάσουμε για λίγο την πιθανότητα να μένουμε στο Ευρώ (και οτι η Ισπανία δεν θα \”τινάξει τα πέταλα\” σύντομα ώστε να βγούμε κι εμείς δια της πλαγίας οδού) και ας σκεφτούμε για λίγο πως διαχειριστήκαμε το Ευρώ ως Ελλάδα από το 2002 όταν μπήκε στη ζωή μας.

Πρώτον, επήλθε αύξηση στις τιμές σχεδόν στα πάντα. Από π.χ. 30 δραχμές ο μαϊντανός πήγε εν μια νυκτί στα 30 λεπτά (100 δρχ.). Οι στρογγυλοποιήσεις προς τα πάνω δεν έγιναν από τη Μέρκελ, το Σόϊμπλε ή τη Λαγκάρντ. Έγιναν από τους εγχώριους εμπόρους και παραγωγούς μαϊντανού. Όπου μαϊντανός βάλτε μερικές χιλιάδες προϊόντα και θα ανακαλύψετε πράγματα και θαύματα.

Δεύτερον, το \”φτηνό ευρώ\” οδήγησε στην τερατώδη ανάπτυξη των τραπεζών και στην άνευ προηγουμένου υπερχρέωση του συνόλου σχεδόν της Ελληνικής κοινωνίας. Δεν είναι μακριά οι ημέρες που οι τράπεζες εξέδιδαν \”προεγκεκριμένες\” πιστωτικές κάρτες με όρια των 3,4,5 και άνω χιλιάδων ευρώ. Κάθε οικογένεια μπορεί να είχε 10,20 ή και άνω πιστωτικές κάρτες. Και όλη αυτή η πίστωση σε ανθρώπους που έβγαζαν-δεν έβγαζαν 800-900 ευρώ. Επόμενο είναι οτι με τέτοιο μισθό δεν μπορείς να αποπληρώσεις χρέος 200.000 ευρώ, εκτός κι αν εργάζεσαι για 120 χρόνια.

Τρίτον, η πλήρης ψευδαίσθηση της ευμάρειας που ενισχύθηκε από δεκάδες έντυπα \”λαϊφ-στάϊλ\” και επίδειξη δανεικού πλούτου, οδήγησε την Ελληνική κοινωνία σε μια δεκαετία αποχαύνωσης, ωχαδερφισμού και \”ότι φάμε, ότι πιούμε\”. Τα παιδιά που γεννήθηκαν σε αυτό το διάστημα παρ\’ολίγον και θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν cyborgs με τη γκατζεταρία που προσγειώθηκε στα κεφάλια τους.

Από \”διαστημικά\” κινητά τηλέφωνα και mp3 players μέχρι τις τελευταίες παιχνιδομηχανές και τα smartphones και tablets. Σε αυτό αξίζει να προστεθεί και η εισαγωγή στα (μικρά) σαλόνια πολλών συμπολιτών μας τηλεοράσεων 60 ιντσών με home cinema , τρισδιάστατη προβολή και αν συνεχιζόταν η ροπή προς την τεχνολογία, πομποδέκτη για επικοινωνία με το Διεθνή Διαστημικό Σταθμό.

Με τη σειρά της, η νωχελική και ανέμελη αλλά με ξένο χρήμα διαβίωση έθρεψε και χιλιάδες γηγενών επιχειρηματιών που βρήκαν τη χρυσή ευκαιρία να πλουτίσουν επενδύοντας στην καταναλωτική και γαλαντόμα φύση του Έλληνα. Ακόμα και σήμερα σε πολλά καφέ ένας απλός καφές κοστίζει 4 ευρώ και σε αρκετά εστιατόρια η (χοιρινή) μπριζόλα τιμάται προς 8 και 10 ευρώ (για μα μη μιλήσουμε για τα γκουρμέ και τα χλιδάτα).

Σταχυολογώντας, θα μπορούσε κανείς να πει οτι στην Ελλάδα κάναμε κάκιστη χρήση του Ευρώ σπεύδοντας οι μεν να κερδοσκοπήσουν και οι δε να καταναλώσουν. Λάθος και από τις δύο πλευρές. Τώρα βέβαια πληρώνουμε τα σπασμένα και τα δράματα πάσης φύσης είναι σε άνθηση.

Τι μένει λοιπόν; Θα τολμούσα να συνοψίσω την επιθυμία μου με μια απλή φράση. Νερό στο κρασί σας και στο κρασί μου. Σοφή διαχείρηση των χρημάτων μας. Ο παλιός λαός έλεγε, \”όπου φτάνει το χέρι σου να κρεμάς και το καλάθι σου\”. Άν το καλάθι το προσομοιάσουμε με το μπάσκετ, εμείς ως λαός νομίσαμε οτι με ύψος 1.60 μπορούμε να καρφώσουμε στο καλάθι σαν το Γιάο Μίνγκ. Τουλάχιστον ας μάθουμε από το πάθημά μας. Και ας γίνουμε σοφότεροι. Και ίσως λίγο πιο απλοί και γνήσιοι ως άνθρωποι.

Ως γνωστόν, δε, ένας απλός, προσγειωμένος άνθρωπος μπορεί να μεγαλουργήσει είτε έχει στα χέρια του δραχμές είτε ευρώ. Κι αν το ευρώ μας κουνήσει μαντήλι σε λίγο, πάλι αν θέλουμε μπορούμε να ξαναστήσουμε την Ελλάδα, έστω και με (υποτιμημένες) δραχμές.

Μανόλης Μπουχαλάκης
Εκπαιδευτικός – Δημοσιογράφος

Ακολουθήστε το flashnews.gr στο Google News και την σελίδα μας στο Facebook