Είναι μια πολιτική επιλογή μνημονιακής έμπνευσης με στόχο τον «ακρωτηριασμό» των δημόσιων υπηρεσιών υγείας και τη δραστική περικοπή όχι της σπατάλης αλλά των εντελώς απαραίτητων λειτουργικών δαπανών στα νοσοκομεία και τα Κέντρα Υγείας όλης της χώρας.
Στην πραγματικότητα «θυσιάζουν» το ΕΣΥ την ώρα που το έχει ανάγκη η κοινωνία , για να «εξευμενίσουν» την τρόικα και να ικανοποιήσουν τους «εθνικούς εργολάβους» της Υγείας που καιροφυλακτούν.
Αυτοί που έχουν ακέραια την πολιτική ευθύνη για τις στρεβλώσεις και τον ανορθολογισμό στη διάταξη και οργάνωση των μονάδων υγείας, για την ανοχή και συγκάλυψη της συναλλαγής , της προκλητής ζήτησης , της σπατάλης και της διαφθοράς στο ΕΣΥ, σήμερα έχουν το θράσος να παριστάνουν τους «εξυγειαντές» του Συστήματος και τους τιμητές όσων από θέση αρχής υπερασπίζονται το καθολικό δικαίωμα σε δωρεάν περίθαλψη ποιότητας .
Σε μια περίοδο που επίκειται «κοινωνικό κράχ» , η επιλογή κατεδάφισης και των τελευταίων υπολειμμάτων του ΕΣΥ και του Κοινωνικού Κράτους έχει πολύ σαφή ταξική στόχευση : θα πλήξει «θανάσιμα» τους αδύναμους, τους μακροχρόνια άνεργους, τους ανασφάλιστους που είναι πια πάνω από το 30% του πληθυσμού, τους αποκλεισμένους από κάθε πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη , τους ανθρώπους που πέρα από την ανέχεια είναι και τελείως ανοχύρωτοι απέναντι στην αρρώστια.
Το σχέδιο των συγχωνεύσεων στο ΕΣΥ δεν έχει καμιά σοβαρή επιστημονική βάση ούτε στηρίζεται σε μια αξιόπιστη αξιολόγηση των μονάδων υγείας. Άλλωστε και η Εθνική Σχολή Δημόσιας Υγείας, που είναι γνωστό think tank του νεοφιλελεύθερου εκσυγχρονισμού , φρόντισε να αποστασιοποιηθεί από το σχέδιο αυτό μιλώντας για «αντικρουόμενα αποτελέσματα στην επίδοση των νοσοκομείων».
Τα δεδομένα πάνω στα οποία στηρίχθηκε η αξιολόγηση των νοσοκομείων είναι αναξιόπιστα αφού τα περισσότερα αφορούν το 2009 δηλαδή την εποχή πριν την εκρηκτική αύξηση της ζήτησης στο ΕΣΥ . Δεν υπάρχει ουσιαστικός έλεγχος ποιότητας της περίθαλψης που παρέχεται , αλλά χρησιμοποιούνται αποκλειστικά ποσοτικοί δείκτες που δεν απεικονίζουν την πραγματική λειτουργία και την ιδιαιτερότητα κάθε νοσοκομείου.
Άλλωστε τι είδους αξιολόγηση μπορεί να γίνει σε μονάδες υγείας που αναστέλλουν ή περιορίζουν τις δραστηριότητες τους λόγω των καθημερινών ελλείψεων σε χρηματοδότηση, υλικά, φάρμακα, εξοπλισμό και κυρίως εξειδικευμένο ανθρώπινο δυναμικό ;
Αυτή η εμμονή στη «συρρίκνωση» του ΕΣΥ αναδεικνύει τον ιδεολογικό δογματισμό της νεοδεξιάς που συγκυβερνά με «ολίγη» από το καθεστωτικό ΠΑΣΟΚ και τη «χρήσιμη» ΔΗΜΑΡ, καθώς και τη βαθύτερη αποστροφή της σε κάθε τι που αντίκειται στην κυριαρχία της ελεύθερης αγοράς. Θεωρούν τη δημόσια περίθαλψη και το κοινωνικό κράτος δημοσιονομικό «βαρίδι» που όσο νωρίτερα το ξεφορτωθούν τόσο καλύτερα. Είναι χαρακτηριστικό ότι μιλούν για τα νοσοκομεία με όρους πληρότητας κλινών , δηλαδή με όρους ξενοδοχειακής αγοράς .
Η πολιτική των συγχωνεύσεων χωρίς να υπάρχει Χάρτης Υγείας με καταγεγραμμένες τις πραγματικές υγειονομικές ανάγκες των πολιτών σε συνθήκες ανθρωπιστικής κρίσης, χωρίς να λαμβάνεται υπ’ όψιν η γεωμορφολογία της χώρας , χωρίς σύγχρονα επιδημιολογικά δεδομένα , χωρίς στήριξη των νοσοκομείων , συνιστά μια εγκληματική πολιτική , μια «ανθυγιεινή» επιλογή που θα δώσει τη χαριστική βολή σε μια κοινωνία σε απόγνωση, που ήδη δοκιμάζεται σκληρά από την ανεργία , τη φτώχεια και την αναξιοπρέπεια.
Γι’ αυτό και η υπεράσπιση της ύπαρξης και εύρυθμης λειτουργίας των σημερινών μονάδων υγείας δεν έχει καμιά συντεχνιακή ή τοπικιστική λογική , αλλά είναι μια πολιτική θέση κοινωνικής ευθύνης για την κάλυψη υπαρκτών και διογκούμενων αναγκών ζωτικής σημασίας για την επιβίωση του λαού μας.
Αν κάτι χρειάζεται να «συγχωνευθεί» , είναι η συλλογική αντίσταση στη διάλυση της δημόσιας της περίθαλψης με τις πρωτοβουλίες κοινωνικής αλληλεγγύης ( κοινωνικά ιατρεία-φαρμακεία) που ξαναϋφαίνουν το «δίχτυ ασφαλείας» που ξήλωσε το μνημονιακό κράτος.
Ανδρέας Ξανθός
Βουλευτής Ρεθύμνου
Επικεφαλής της Επιτροπής Κοινοβουλευτικού Ελέγχου Υπουργείου Υγείας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ