Προφανώς το τραγικό και αποτρόπαιο περιστατικό με τον Πακιστανό κακοποιό που επιτέθηκε στο 15χρονο κορίτσι δεν είναι (δυστυχώς) το μοναδικό ή το τελευταίο. Παρόμοια περιστατικά γίνονται σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης από όλες τις εθνικότητες. Μόλις λίγα χρόνια πριν ένας γηγενής Αυστριακός κρατούσε ένα κορίτσι για 8 χρόνια έγκλειστο στο σπίτι του και όταν αυτό κατάφερε να δραπετεύσει, ο δράστης αυτοκτόνησε.

Με αφορμή όμως το περιστατικό της 15χρονης στην Πάρο, διαπιστώθηκε για άλλη μια φορά ο βαθύτατος (κι επικίνδυνος) διχασμός της Ελληνικής κοινωνίας καθώς και η επιτακτική ανάγκη για σωστή μεταναστευτική πολιτική.

Από κοινωνικής πλευράς, εκτός των παραδοσιακών εθνικοφρόνων, εξανέστησαν και πολίτες ήπιων πολιτικών φρονημάτων που ψυχολογικά έχουν πιεστεί τα τελευταία χρόνια από την εθνική υποβάθμιση λόγω της κρίσης. Από την άλλη, τα αντανακλαστικά τμημάτων της αριστερής διανόησης και πολιτικής για άλλη μια φορά χτύπησαν σε λάθος τέμπο και θεώρησαν τις επιχειρήσεις – σκούπα στην Αθήνα και αλλού ως προοίμιο σαπουνοποίησης των μεταναστών και εκτελέσεως αυτών σαν να κυβερνούσε τη χώρα ο Ίντι Αμίν Νταντά.

Αναμφισβήτητα και σύμφωνα και με το Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στα άρθρα 4 και 6, απαγορεύονται τα βασανιστήρια και η εξευτελιστική μεταχείρηση κάθε ανθρώπου. Είναι επίσης ιστορικά βεβαιωμένο οτι μια κοινωνία που αρχίζει να είναι εχθρική προς κάθε τι διαφορετικό και το δείχνει εμπράκτως και συνήθως με βίαιο τρόπο, βαδίζει ήδη στα χνάρια του φασισμού και του ακραίου εθνικισμού.

Είναι από την άλλη καλώς γνωστό οτι οι ΗΠΑ και πολλές χώρες είναι προϊόν μεταναστών. Οι κυβερνήσεις που αξιοποιούν στο έπακρο το ανθρώπινο δυναμικό με σεβασμό στην πολυ-πολιτισμικότητα αλλά και με την επιβολή στους μετανάστες να σέβονται τη χώρα που τους φιλοξενεί, βγαίνουν πάντα κερδισμένες.

Όμως, όλα τα σοβαρά κράτη πρέπει επίσης να φροντίσουν για την εθνική και κοινωνική τους ασφάλεια. Για αυτό εναπόκειται στις κυβερνήσεις να προβούν σε κάθε νόμιμη ενέργεια χωρίς βιαιότητες για να κρατήσουν την ισορροπία στο τεράστιο ζήτημα της μετανάστευσης.

Για την Ελλάδα η χάραξη νέας μεταναστευτικής πολιτικής πρέπει να περιλαμβάνει καταρχάς την όσο γίνεται μεγαλύτερη αποτροπή εισόδου απελπισμένων και ρακένδυτων μεταναστών που απλά θέλουν να πάνε όπου μπορούν και να κρυφτούν σε μια κοινωνία μήπως και βρουν καμιά δουλειά. Σπάνια αυτοί οι άνθρωποι έχουν κάτι να προσφέρουν στην κοινωνία. Τουναντίον, γίνονται παραβάτες κάθε φύσης και οδηγούνται σε εγκληματικές ενέργειες είτε από απελπισία ή ηθελημένα.

Εν συνεχεία πρέπει να ληφθεί μέριμνα για όσους ζουν εδώ χρόνια, έχουν κάνει παιδιά που μιλούν Ελληνικά και πηγαίνουν σε Ελληνικά σχολεία και σπουδάζουν σε Ελληνικά Πανεπιστήμια. Είναι φανερό οτι αυτοί οι άνθρωποι έχουν να προσφέρουν σε μια χώρα της οποίας ο πληθυσμός μειώνεται επικίνδυνα και που έχει ανάγκη από νέο \”αίμα\” στα ασφαλιστικά της ταμεία. Βέβαια, δεν μπορείς να κάνεις με τη βια Έλληνα κανένα, όμως μπορείς να του μεταδώσεις τις αξίες στις οποίες στηρίζεται το έθνος μας και να τον αφήσεις ελεύθερο να επιλέξει αν θα τις ενστερνιστεί.

Κατόπιν πρέπει να τονιστεί σε όσους μένουν στην Ελλάδα νομίμως ή είναι καθ\’ οδόν να νομιμοποιηθούν οτι αν αναζητούν ίση μεταχείρηση, την ίδια θα έχουν και απέναντι στο νόμο. Ο Πακιστανός που επιτέθηκε στην κοπέλα στην Πάρο θα διωχτεί ποινικά με την ίδια αυστηρότητα όσο αν ο δράστης ήταν Έλληνας. Και αυτό δεν σηκώνει παρερμηνείες ούτε ακτιβιστές της Γκρινπις, της Διεθνούς Αμνηστίας ή των οργανώσεων για την προστασία της καρέτα-καρέτα. Όπως παρομοίως δε σηκώνει και την εμφάνιση της Κου Κλουξ Κλαν και διαφόρων παρεμφερών ρατσιστικών οργανώσεων.

Με μια ορθή και ισορροπημένη μεταναστευτική πολιτική λοιπόν με δραστικό περιορισμό των αφίξεων απελπισμένων και άπορων μεταναστών, με σωστή επένδυση σε αυτούς που ήδη διαβιούν έντιμα και νόμιμα και με την επιβράβευση από την κοινωνία όσων συνεισφέρουν στη χώρα αλλά και την καταδίκη όσων παρανομούν χωρίς ελαφρυντικά και υπερασπιστές εκεί που δε σηκώνει, τα πράγματα μπορούν να γίνουν καλύτερα και η κοινωνία να αποφύγει μια μελλοντική διχαστική σύγκρουση.

Χρειάζεται όμως υπομονή, επιμονή και να μην ακούει κανείς τους ακραίους και των 2 παρατάξεων οι οποίες θέλουν οι μεν τους μετανάστες σταυρωμένους ανάποδα και οι δε ελεύθερους κι ωραίους κι ας είναι παραβάτες και παράγοντες κοινωνικής αποσταθεροποίησης.

Μανόλης Μπουχαλάκης
Εκπαιδευτικός-Δημοσιογράφος

Ακολουθήστε το flashnews.gr στο Google News και την σελίδα μας στο Facebook