Άν αναλογιστεί κανείς και το ογκούμενο κύμα κοινωνικής οργής και διαμαρτυρίας που σχηματίζεται και στα άλλα κράτη όπως στην Ισπανία, την Πορτογαλία και την Ιταλία, η Μέρκελ φαίνεται οτι θέλει να προλάβει τυχόν ντόμινο κοινωνικών εκρήξεων που θα έθεταν σε κίνδυνο τις μεταρρυθμίσεις που έχει στο μυαλό της για τα υπερχρεωμένα κράτη για να μην διαλυθεί η Ευρωζώνη.
Από τη δική μας σκοπιά, δεν πρέπει να βλέπουμε τη Μέρκελ ούτε ως δήμιο μα ούτε βέβαια και ως σωτήρα. Το δημοσιονομικό εκτροχιασμό τον φέραμε οι ίδιοι στα κεφάλια μας με τις κυβερνήσεις που μας βόλευαν και που ικανοποιούσαν την ανάγκη μας για χρήμα και διορισμούς. Προφανώς σε αυτό η Μέρκελ δεν έχει ουδένα μερίδιο ευθύνης. Επίσης εμείς επιλέξαμε να \”ανήκομεν εις την Δύσιν\” αφού η εθνική στρατηγική εδώ και 50 χρόνια είναι οτι καλύτερα με μια ομάδα κρατών που συνεργάζεται ειρηνικά παρά ως παρίες της Ευρώπης και έρμαια της Ρωσίας, των ΗΠΑ ή της παρανοϊκής έχθρας και μίσους μεταξύ των Βαλκανικών κρατών και των απειλών της Τουρκίας.
Δήμιος λοιπόν η Μέρκελ δεν είναι αφού εμείς δεσμευτήκαμε να βάλουμε σε τάξη τη χώρα για να συνεχίσουμε να ανήκουμε στην Ε.Ε. και να μετέχουμε των προνομίων (που υπάρχουν) αλλά και των υποχρεώσεων (που επίσης υπάρχουν) της Ευρωπαϊκής οικογένειας. Αυτό που μπορεί να καταλογίσει κάποιος στην Καγκελάριο είναι η μετά φανατικού ζήλου εμμονή της στην οικονομική κάθαρση και μάλιστα σε σύντομο χρονικό διάστημα για να μην αρπάξουν τον \”πυρετό\” και άλλες χώρες. Αυτή η σπουδή της που αυξάνεται και με τις πιέσεις της Γερμανικής κοινής γνώμης αλλά και συνεργατών της όπως ο ανθέλληνας Ρέσλερ, ενδέχεται να έχει το εντελώς αντίθετο αποτέλεσμα. Για αυτό θα πρέπει να περιμένουμε να δούμε μήπως ερχόμενη στην Ελλάδα κομίσει ένα πιο ανθρώπινο μήνυμα συμπαράστασης.
Από την άλλη η χώρα μας δεν μπορεί να βλέπει την κ. Μέρκελ ως σωτήρα επειδή θα συνδράμει να μας δώσουν τη δόση των 31 δις ευρώ για την οποία διακαώς παρακαλεί ο κ. Σαμαράς.
Λόγω της υπερβολής των οικονομικών μέτρων που έχουν απαιτηθεί σε αντάλλαγμα των διάφορων \”δόσεων\” των πακέτων στήριξης, έχει επέλθει φτώχεια και καθίζηση σε ευρύτατα κοινωνικά στρώματα και έχει σμπαραλιαστεί η καταναλωτική \”σπονδυλική στήλη\” της Ελλάδας αυξάνοντας κατακόρυφα τα ποσοστά ανεργείας και ανέχειας.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο και για να μην αυξηθεί η αντιπάθεια μέρους της Ελληνικής κοινής γνώμης απέναντί της, η Μέρκελ οφείλει να συννενοηθεί με το ΔΝΤ, τη Λαγκάρντ και τους Αμερικανούς που είναι πίσω από το ΔΝΤ και να βρουν μια φόρμουλα για να μη συνεχιστεί η επιδείνωση του βιοτικού επιπέδου της χώρας μας.
Είναι ευνόητο οτι η εμμονή σε μέτρα και πάλι μέτρα στο τέλος θα φέρει τα αντίθετα αποτελέσματα σε πολλές χώρες με \”επικίνδυνα\” οικονομικά στατιστικά, και οι οποίες βλέποντας τα παθήματα της Ελλάδας, θα ενστερνιστούν τον εθνικισμό για να απαλλαγούν από την εθνική τους ταπείνωση, κάτι που θα σήμαινε το τέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Επειδή λοιπόν ενδεχομένως η ζημιά στην εικόνα του Ευρωπαϊκού οικοδομήματος έχει ήδη γίνει και ίσως είναι και μη αναστρέψιμη, όταν και αν η κρίση χρέους περάσει, θα πρέπει να μπουν νέα θεμέλια στην Ε.Ε. και να αναστραφεί πλήρως η εικόνα των \”τεμπέληδων και γλεντζέδων του Νότου\”. Μόνο έτσι υπάρχουν ελπίδες για μελλοντική περαιτέρω ενοποίηση.
Αλλιώς, προφανώς δεν έχει νόημα να συγκατοικούν οι δουλευταράδες με τους τεμπέληδες και οι οικονόμοι με τους σπάταλους. Κι αν το δούμε από την πλευρά του Νότου, οι φιλόξενοι με τους αφιλόξενους και οι συναισθηματικοί με τους ψυχρούς λογικούς. Για να μη φτάσουμε όμως εκεί θα πρέπει πρωτίστως η κ. Μέρκελ να μην δει τον εαυτό της ούτε δήμιο ούτε σωτήρα, αλλά απλά ως εκπρόσωπο μιας μεγάλης Ευρωπαϊκής δύναμης που θέλει το καλό του οικοδομήματος από το οποίο και η ίδια αυτή χώρα επωφελείται με δισεκατομμύρια Ευρώ.
Μανόλης Μπουχαλάκης
Εκπαιδευτικός – Δημοσιογράφος