Πρέπει να γίνει κατανοητή από όλους μας μια απλή αλήθεια. Οι επίσημες ευρωπαϊκές συναντήσεις, κατά κανόνα, περιέχουν ελάχιστα δραματικά στοιχεία.. Είτε σε επίπεδο κορυφής. Είτε σε επίπεδο υπουργών. Η ενδεχόμενη διαπάλη μεταξύ διαφορετικών θέσεων ή συμφερόντων διεξάγεται σε άλλους χώρους. Με πρωταγωνιστές υψηλού επιπέδου τεχνοκράτες και χαμηλών τόνων πολιτικούς. Κι αν δεν τα καταφέρουν, τότε η τελετή της επίσημης συνάντησης παρατείνεται, διακόπτεται, αναβάλλεται.
Ο χρόνος καθίσταται πολιτικός. Τα ρολόγια σταματάνε να δουλεύουν στις Βρυξέλλες. Μέχρι την τελική λύση. Στην θεσμικά οργανωμένη Ευρώπη οι ρήξεις δεν είναι οριστικές. Ούτε μοιραίες.
Έπρεπε να ήταν πεντακάθαρο στην ελληνική κυβέρνηση ότι τα δημοσιονομικά νούμερα και τα μεγέθη των εθνικών λογαριασμών και του δημόσιου χρέους δεν έβγαιναν. Και έπρεπε να προετοιμάσει το εσωτερικό της στρατόπεδο και την κοινή γνώμη για το αληθινό περιεχόμενο των διαφορών μεταξύ των συνομιλητών της και των εταίρων μας. Δεν είναι το Δ.Ν.Τ. κακό τη μια μέρα και καλό την επομένη. Δεν είναι πιο κοντά μας το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης από όσο η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Δεν είναι πιο νεοφιλελεύθερο το Δ.Ν.Τ. και τα στελέχη του. Αφού όλοι γνωρίζουμε πως εξαρτώνται τεχνικά και ιδεολογικά από το Υπουργείο Οικονομικών των Η.Π.Α. Ελπίζω ότι όλοι έχουμε κατανοήσει ότι ο Μπάρακ Ομπάμα ανανέωσε τη θητεία του ως Προέδρου των Η.Π.Α. για άλλη μια τετραετία. Και κανείς δεν τον θεωρεί νεοφιλελεύθερο στη θεωρία και στην πράξη.
Δεν μας είναι γνωστά τα ακριβή στοιχεία της διαφοράς μεταξύ Δ.Ν.Τ. και Βρυξελλών. Χρειαζόμαστε 10 δισεκατομμύρια ευρώ για να καταστεί το δημόσιο χρέος βιώσιμο; Είναι περισσότερα ή λιγότερα; Πάντως, κάποιος πρέπει να σβήσει τη διαφορά.. Θα περιορίσει τα κέρδη της η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα; Αυτό, μάλλον, επιδιώκει το Δ.Ν.Τ. Ή θα πληρώσουν κάτι παραπάνω οι φορολογούμενοι των κρατών μελών της ευρωζώνης; Κάτι που δεν θέλουν να σκέπτονται η Γερμανία και ορισμένα άλλα ευρωπαϊκά κράτη ενόψει και των δικών τους εκλογών.
Λύση, πάντως, θα βρεθεί. Μπορεί να έχει ήδη χαρτογραφηθεί και να μην ανακοινώνεται. Κάποιο Eurogroup σε κάποια συνεδρίασή του θα την υπογράψει. Ακόμα και χωρίς να συναντηθούν μεταξύ τους οι υπουργοί οικονομικών της ευρωζώνης. Γιατί πρέπει να είμαστε βέβαιοι ότι η μεγάλη πολιτική απόφαση για την παραμονή της χώρας μας στη ζώνη του ευρώ είναι δεδομένη. Η Γερμανία χρειάζεται την Ενωμένη Ευρώπη για μακρύ πολιτικό και ιστορικό χρόνο, ακόμη. Έστω και αν αυξάνονται στους κόλπους της οι ευρωσκεπτικιστές.
Να σοβαρευτούμε.
Οι συζητήσεις για τη βιωσιμότητα του δημόσιου χρέους έχουν μερική χρησιμότητα. Κανένα χρέος δεν είναι βιώσιμο, αν η Χώρα δεν είναι βιώσιμη. Η πολιτεία και η κοινωνία μας δεν αντέχουν τα θηριώδη ποσοστά ανεργίας, όπως αυτά μας ανακοινώνονται. Οι ταλαντούχοι νεολαίοι μας, που αναθρέψαμε, εκπαιδεύσαμε και καταστήσαμε ικανούς για τη συμμετοχή τους στην πραγματική παραγωγική διαδικασία, φεύγουν από την Ελλάδα. Και το πιο οδυνηρό; Καταφεύγουν σε άλλες χώρες με ριζωμένη την πικρία τους για μια χώρα που τους εγκατέλειψε.
Βιώσιμη χώρα σημαίνει βιώσιμοι και αυτάρκεις θεσμοί
Βιώσιμη χώρα προϋποθέτει πολίτες που εμπιστεύονται τη γνησιότητα του αντιπροσωπευτικού πολιτικού συστήματος. Και πιστεύουν σε αυτό. Η βιώσιμη χώρα έχει την ανάγκη μιας ελεύθερης και ανοικτής κοινωνίας που δεν «βιάζεται» από τις πολιτικές και τεχνοκρατικές αποφάσεις. Πρέπει να το ομολογήσουμε. Και τα τρία μνημόνια, ανεξάρτητα από την επιτακτικότητα της σύνταξης και έγκρισής τους, στέλνουν την κοινωνία επί των ποταμών της Βαβυλώνος της εξαθλίωσης.
Αντώνης Ν. Βγόντζας
Εφημερίδα Πρώτο Θέμα, Κυριακή 25.11.2012