Το ότι όλα τα κοινωνικά ζώα και ειδικά τα ανώτερα θηλαστικά αντιδρούν με εξαιρετική ευχαρίστηση στο χάδι, ήταν κάτι που το γνωρίζαμε εδώ και …μερικές χιλιάδες χρόνια. Από τον άνθρωπο και τα κατοικίδιά του μέχρι χιμπατζήδες και ελέφαντες, το χάδι αποτελεί μια απίστευτη πηγή ηρεμίας αλλά και ένα θαυμάσιο «εργαλείο» ψυχοσυναισθηματικής εξισορρόπησης.
Εκείνο όμως που μέχρι σήμερα δεν γνωρίζαμε, ήταν το γιατί συμβαίνει αυτό.
Για πρώτη φορά λοιπόν τώρα, η απίστευτα αναπτυσσόμενη στις ΗΠΑ επιστήμη της βιονευρολογίας, με πρώτη ερευνήτρια την ελληνίδα μάλιστα μεταδιδακτορική επιστήμονα κ. Σοφία Βρόντου, εντόπισε και ενεργοποίησε τεχνητά τα ειδικά νεύρα που εξηγούν γιατί προκαλείται αυτό το ευχάριστο αίσθημα.
Οι ερευνητές, υπό την καθοδήγηση του καθηγητή βιολογίας Ντέηβιντ Άντερσον του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Καλιφόρνια (Caltech), που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό \”Nature\”, σύμφωνα με το \”Science\” και το \”New Scientist\”, χρησιμοποίησαν γενετικά τροποποιημένα ποντίκια και εντόπισαν μια ειδική κατηγορία αισθητήριων κυττάρων (νευρώνων) στο δέρμα, που αντιδρούν στο απαλό άγγιγμα, όχι όμως στο τσίμπημα ή στο χτύπημα, δηλαδή στα εξωτερικά ερεθίσματα που προκαλούν πόνο.
Η ανακάλυψη μπορεί να οδηγήσει στην ενεργοποίηση παρόμοιων νεύρων στους ανθρώπους, μέσα από την ανάπτυξη φαρμάκων ή λοσιόν για το δέρμα που θα παρέχουν έξτρα ευχαρίστηση κατά το μασάζ ή που θα ανακουφίζουν από τον πόνο και το στρες.
Το δέρμα των ανθρώπων και των ζώων είναι γεμάτο από νευρικές απολήξεις που αντιδρούν στα διάφορα ερεθίσματα και μεταφέρουν τα αντίστοιχα μηνύματα στον εγκέφαλο. Όμως μέχρι σήμερα οι επιστήμονες έχουν ανακαλύψει κυρίως νεύρα που αντιδρούν στον πόνο, ενώ γνωρίζουν πολύ λιγότερα πράγματα για τους νευρώνες που μεταφέρουν ευχάριστα αισθήματα.
Είναι ξεκάθαρο πως, όσο η βιονευρολογία αναπτύσσεται, τόσο περισσότερο το όποιο μαγικά ακαταννόητο και λογικά ανερμήνευτο των συναισθημάτων μας, θα δίνει τη θέση του σε έννοιες περισσότερο τεχνικές, αφού, μιλώντας για νευρώνες, στην ουσία δεν αναφερόμαστε σε τίποτε άλλο παρά σε αγωγούς ηλεκτρικών ρευμάτων. Και λέξεις κι έννοιες όπως η αγάπη, η τρυφερότητα, η στοργή, το πάθος, δεν θα αποτελούν τίποτε περισσότερο από κωδικοποιημένα λειτουργικά πακέτα.
Φυσικά το ποτάμι της επιστήμης σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να σταματήσει, αλλά από την άλλη μεριά, ένας κόσμος που αντιλαμβάνεται τα πάντα ως ένα πληκτικό αποτέλεσμα βιοχημικών διεργασιών, ένας κόσμος δηλαδή όπου ακόμη και ο έρωτας θα γίνει «τεχνικά ερμηνεύσιμος» barcode, μάλλον είναι ένα βήμα πριν τον απόλυτο εφιάλτη. (ή ίσως κι ένα βήμα μετά).
zougla.gr