Τους επιτρέπεται ακόμα και να δηλώνουν περήφανες για τη δράση των παιδιών τους. Να τη δικαιολογούν.
Να την υπερασπίζονται. Να την προτείνουν, μάλιστα, στη νέα γενιά ως υπόδειγμα συμπεριφοράς και αντίδρασης. Να λένε ό,τι θέλουνε. Ό,τι τους επιτρέπει να νοιώθουν προσωπικά αθώες.
Ό,τι τις ισορροπεί. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις πρέπει να βιώσουμε μέσα μας ένα βασικό νόμο της φύσης. Η μάνα προστατεύει τα πλάσματά της με κάθε θυσία. Ακόμα και με βία. Χωρίς αστερίσκους. Χωρίς επιφυλάξεις. Χωρίς υποσημειώσεις.
Όλα αυτά τα κατανοώ. Και τα υπερασπίζομαι. Χωρίς προσχήματα. Τους θεμελιώδεις κανόνες της Φύσης δεν επιτρέπεται να τους παρακάμπτουμε. Δεν μπορούμε να ενθαρρύνουμε την προδοσία τους στην πράξη. Από την άλλη, δεν συμμερίζομαι, με τίποτα, εκείνους που προτείνουν τα λόγια των μανάδων ως υπόδειγμα για όλους μας. Δεν μπορούμε να απευθυνθούμε στη νέα γενιά απερίσκεπτα, αστόχαστα και με κίνδυνο να την καταστρέψουμε ιδεολογικά και συναισθηματικά.
Δεν μπορούμε να υποθάλπουμε, με μισόλογα, χονδροειδείς υποκρισίες και φαντασιώσεις, την ψευδή γνώση και την ανιστόρητη αντίληψη πως υπάρχει ιδεολογία, ιδέες, αρχές, και κανόνες που δικαιολογούν τη βία που εκφράζουν και χρησιμοποιούν οι ληστές. Τη βία που σκοτώνει και καταστρέφει. Τη βία που προσβάλλει τον πυρήνα της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Τη βία που ακυρώνει όλες τις κατακτήσεις μας μέσα από μακρόχρονους αγώνες για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Τη βία ως εργαλείο κοινωνικών αλλαγών.
Πρέπει να εξηγήσουμε στα νέα παιδιά πως η τρομοκρατία απέτυχε ιστορικά να κτίσει καινούριες, ελεύθερες, ανοιχτές και δίκαιες κοινωνίες. Πρέπει να βοηθήσουμε τη νέα γενιά να αποδεχθεί πως δημοκρατία και τρομοκρατία είναι έννοιες που δεν συναντώνται ποτέ. Δημοκρατία και τρομοκρατία είναι αιώνια αντίπαλες ιδέες.
Η Δημοκρατία απαρτίζεται από δύο απλές αρχές. Η πλειοψηφία, που δεν είναι μόνιμη, αποφασίζει και η μειοψηφία ελέγχει και προσδοκά. Και όλοι οι άνθρωποι απολαμβάνουν όλες τις ελευθερίες στο πλαίσιο ενός κράτους δικαίου. Η τρομοκρατία αρνείται αυτές τις δύο αρχές. Τις πολεμάει.
Όσοι τρομοκράτες έχουν καταγραφεί στην ιστορία και στην πρόσφατη μνήμη μας, πίστευαν, πρέσβευαν και διακηρύττουν πως οι μειοψηφίες (κατά κανόνα ελάχιστες και μικρόσωμες) αυτές έχουν την αποκλειστική αρμοδιότητα και το απόλυτο δικαίωμα να επιβάλλουν τη βούλησή τους στους πολλούς. Σαν να έχουν εντολές από ένα σαλεμένο θεό της ιστορίας, που μόνον εκείνοι τις παρέλαβαν σε αιματοβαμμένες πλάκες ακατανόητης γραφής.
Η ανθρώπινη αξία, άλλωστε, αποτελεί το θεμελιώδη κανόνα μιας δημοκρατικής ανθρωποκεντρικής πολιτείας. Απ’ αυτήν απορρέουν όλες οι ελευθερίες μας. Και ρητά απαγορεύει τη μετατροπή κάθε ανθρώπου σε μέσο. Με οποιουσδήποτε στόχους. Η τρομοκρατία χτυπά αθώους συνανθρώπους μας. Για να αποστείλει το οποιοδήποτε φρικώδες μήνυμά της. Μέσο και εργαλεία της είναι η κατεστραμμένη ζωή και το αίμα αθώων. Αυτό δεν ανέχεται η Δημοκρατία. Αυτό αποδοκιμάζουν οι βασικοί και κυρίαρχοι κανόνες της.
Αυτά ισχύουν και για όσους υπηρετούν στο κράτος και στο δημόσιο τομέα. Ο κάθε κρατούμενος είναι υποκείμενο όλων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η σωματική τους ακεραιότητα είναι απολύτως σεβαστή. Η προσωπικότητά τους απαραβίαστη. Η δημοκρατική κοινή γνώμη ανησυχεί και αγωνιά, όσο δεν έχουμε δικαστική κρίση για το τι συνέβη, πράγματι, στη σύλληψη και στα κρατητήρια της Κοζάνης. Και μόνο για αυτό.
Αντώνης Ν. Βγόντζας
Εφημερίδα Πρώτο Θέμα, Κυριακή 10.2.2013