Οι δημοσιογράφοι, ακόμα και αυτοί της πρώτης γραμμής, όπως μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, βρέθηκαν με νέα στενάχωρα οικονομικά δεδομένα να καλούνται να επιβιώσουν.
Συνήθως η προσωπική δυσκολία του καθενός μας κρύβεται, αποσιωπείται η γίνεται ένα κοινό μυστικό που συζητιέται με κεφάλια να κούνιουνται όλο κατανόηση.
Στην περίπτωση της Ειρήνης Νικολοπούλου η ειλικρίνεια της και η αξιοπρέπεια της είναι αξιοθαύμαστες όπως φαίνονται στην συνέντευξη που έδωσε στο περιοδικό ΕΓΩ και στο Γιάννη Βίτσα.
«Κάποια μέρα ξύπνησα κι εγώ και πούλησα το σπίτι μου» λέει η κ. Νικολοπούλου, «που είχα πάρει με δάνειο και βρέθηκα μετά από τριάντα χρόνια δουλειάς να μην έχω αγοράσει ούτε ένα μικρό διαμερισματάκι με τη δουλειά μου.
Ούτε το αυτοκίνητό μου κράτησα. Δεν είναι τρομερό μετά από τόσα χρόνια εργασίας -υποτίθεται στην πρώτη γραμμή- να μην μείνει τίποτα;. Πούλησα το σπίτι την εποχή που ξεκινούσε η μεγάλη κρίση, το 2010, τρεις μήνες μετά το θάνατο της μητέρας μου.
Μάλιστα, θυμάμαι, μου έλεγε χαρακτηριστικά: «Περίμενε να το πουλήσεις όταν θα φύγω». Μπορώ να σας πω ότι είμαι ευχαριστημένη και περήφανη γιατί δεν έκανα καλύτερη διαχείριση να κρατήσω κάτι; Όχι! Από την άλλη, χαίρομαι που κάνει καλές σπουδές η κόρη μου! Και αυτό είναι μία πολύ μεγάλη επένδυση…».
newpost.gr