ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ \”ΚΗΠΟΣ\”
‘Ώρα έναρξης : 20.45 και 23.00
Χορεύοντας στο σκοτάδι
Σκηνοθεσία Λαρς φον Τρίερ
Παίζουν: Μπιόρκ, Κατρίν Ντενέβ, Πέτερ Στόρμαρε, Ντέιβιντ Μορς, Ούντο Κίερ, Στέλαν Σκάρσγκορντ, κ.ά.
Διάρκεια : 140\’
Είσοδος : 5 €
Δωρεάν εισιτήρια σε : Ανέργους με κάρτα ανεργίας-ΑΜΕΑ (με επίδειξη της κάρτας)-Κοινωνικούς φορείς (με παροχή εισιτηρίων από την ΚΕΠΠΕΔΗΧ – ΚΑΜ)-Παιδιά κάτω των 15 ετών-Ενήλικες άνω των 65 ετών
Τα χολιγουντιανά μιούζικαλ συνήθως είναι εντυπωσιακά, εκθαμβωτικά και χαρούμενα. Η μουσική τους είναι τέτοια που σφηνώνεται, αυτόματα σχεδόν, στη μνήμη και συνήθως καταλήγουν σε χάπι εντ. Ο Λαρς φον Τρίερ, φυσικά, κάνει το αντίθετο. Αντιστρέφει τους όρους, επιχειρώντας έτσι αποδόμηση του είδους. Αναθέτει στην, αφοπλιστικής αλήθειας υποκριτική της Μπιορκ, τον ανυπόφορο, σχεδόν θρησκευτικά βλακώδη πρωταγωνιστικό γυναικείο ρόλο της ταινίας, την πλήρη ενσάρκωση του έντιμου, ανίσχυρου «μικρού ανθρώπου». Της αναθέτει επίσης και τη μουσική κάλυψη του φιλμ, παρά το γεγονός ότι πρόκειται για μια από τις πιο γκρινιάρικες φωνές του ροκ και για υπερεκτιμημένο συνθετικό ταλέντο. Τα μουσικοχορευτικά ιντερμέδια εισβάλλουν και εντάσσονται ομαλά στη ροή της ταινίας ως όνειρα της Σέλμα για κάποια άλλη, θετική έκβαση μιας ενίοτε πιεστικής και μίζερης πραγματικότητας με την οποία η ίδια βρίσκεται αντιμέτωπη.
Ο φον Τρίερ τοποθετεί την ιστορία της νεαρής μετανάστριας από την Τσεχοσλοβακία στα μέσα της δεκαετίας του \’60, σε περιβάλλον μουντό, στερημένο και θλιβερό στις παρυφές μιας αμερικάνικης κωμόπολης, που μόνο ο κινηματογράφος, η βιομηχανία των ονείρων είναι ικανή να εξωραΐσει. Η Σέλμα πάσχει από σπάνια, κληρονομική, ασθένεια που την οδηγεί στην τύφλωση, ασθένεια που κληροδότησε στο γιο της Τζιν. Δουλεύει σαν σκυλί σε εργοστάσιο ελασμάτων της περιοχής και αποταμιεύει έως το τελευταίο της σεντ για να πληρώσει την εγχείρηση του γιου, να γιατρευτεί από το κακό που η ίδια, εν γνώσει της, του μετέδωσε. Αυτό είναι το μεγάλο της μυστικό που σε στιγμή αδυναμίας αποκαλύπτει στο φιλικό αστυνομικό που όμως φευ είχε ανάγκη από λεφτά. Εδώ χαράζεται η αφετηρία όλων των κακών. Ο φον Τρίερ σχολιάζει τις συνθήκες εργασίας των προλετάριων εργατών, ψελλίζει κάτι για τις σχέσεις των ανθρώπων μεταξύ τους στο διάστημα της παραγωγής. Αναλύει την αιτιότητα κάθε κίνησης, κάθε κατάστασης, χωρίς να λογαριάζει το χρόνο. Χρησιμοποιεί πολλές και διαφορετικές ψηφιακές κάμερες, τις περισσότερες φορές στον ώμο, πολλές από τις λήψεις θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν «ανορθόδοξες», επιμένει στα κοντινά και τα πολύ κοντινά πλάνα, επιμένει να ψαχουλεύει τις λεπτομέρειες που φωτίζουν το όλο. Τα αφηγηματικά στοιχεία ενταγμένα όλα με τρόπο οργανικό στη δραματουργική επεξεργασία χαρακτήρων και καταστάσεων, η ιστορία κυλά χωρίς να υπάρχει η παραμικρή τρύπα απ\’ όπου η κατασκευή του θα μπορούσε να μπάσει νερά και να μπατάρει. Δέκα χρόνια μετά το «Χορεύοντας στο σκοτάδι» με την απόλυτη ερμηνευτική παρουσία της Μπιορκ, τη γερή ιστορία που καθηλώνει και το τραγικά δυνατό της τέλος διαλύει επιμέρους ενστάσεις κι αντιρρήσεις θεματικής ή αφηγηματικής χροιάς ή μήκους της ταινίας, διατηρεί αναλλοίωτη την αυθεντικότητα, την πρωτοτυπία και την αξία του.
Διεθνές το καστ των ηθοποιών με κοινό παρονομαστή τη γνώση της αγγλικής. Τα γυρίσματα πραγματοποιήθηκαν ως επί το πλείστον στις παρυφές της σουηδικής πόλης Trollh\’ttan. Στην πραγματικότητα η ταινία ξεχειλίζει από σκανδιναβική λουθηρανή αισθητική και ηθική. Ισλανδή η Μπιορκ Γουντμουνσντότιρ, Σουηδοί πολλοί από τους κύριους συντελεστές και Δανός ο δημιουργός … Κυρίως αυτό!