Σύμφωνα με την βιογραφία, με τον τίτλο «Nicholson», του Marc Eliot, ο 76χρονος σήμερα ηθοποιός, «ξεκίνησε να παίρνει ναρκωτικά κάνοντας χρήση LSD, στις αρχές της δεκαετίας του΄60».
Μάλιστα, στην βιογραφία ισχυρίζεται πως «η εμπειρία του με τα ναρκωτικά, του άλλαξε τη ζωή. Πίστευε, πως αφότου πήρε ναρκωτικά για πρώτη φορά, είδε το πρόσωπο του θεού».
Και συνεχίζει, λέγοντας πως το σενάριο για την ταινία «The Trip», το 1967, γράφτηκε από τον ηθοποιό, ενώ εκείνος ήταν κάτω από την απόλυτη επήρεια ναρκωτικών. Το ίδιο, συνέβη και την επόμενη χρονιά, καθώς έγραφε το σενάριο για την ψυχεδελική περιπέτεια «The Monkees Head».
To ότι ο Jack ήταν βουτηγμένος στα ναρκωτικά, το έχουν ομολογήσει και οι ηθοποιοί με τους οποίους συνεργαζόταν εκείνο το διάστημα, μιας και όπως είπαν, είχαν συνεχή παρουσία στη ζωή του.
Τον εθισμό του, παραδέχτηκε και ο ίδιος αργότερα, λέγοντας πως «το να είμαι “φτιαγμένος”, με βοήθησε δημιουργικά στο να γράφω τα σενάρια και να έχω έμπνευση. Είναι πιο εύκολο έτσι να διασκεδάζεις πνευματικά τον εαυτό σου».
Πολλές φορές, ο ηθοποιός έπαιρνε κοκαΐνη για να τον βοηθήσουν να βγάλει τις δύσκολες σκηνές, όπως αυτή στην ταινία του 1970, «Five Easy Pieces».
Και δεν ήταν μόνο η κοκαΐνη και το LSD τα οποία αγαπούσε, αλλά εξίσου εθισμένος ήταν και στη μαριχουάνα:
«Στην ταινία «The Last Detail» του 1973, κάπνιζε μαριχουάνα για να τον κρατά ζεστό και κεφάτο».
Το 1980, σε συνέντευξη που έδωσε στο περιοδικό «People», ο Jack Nicholson παραδέχτηκε, πως «ακόμα μ΄αρέσει να φτιάχνομαι, περίπου 4 μέρες την εβδομάδα».
Μάλιστα τόνισε, πως με αυτό που κάνω, «δεν στηρίζω κάτι. Απλά επιλέγω να το λέω για να είμαι ειλικρινής. Άλλωστε, δεν θεωρώ πως το να παίρνεις ναρκωτικά είναι κάτι το φοβερό ή το σπουδαίο. Μπορείς να καταστρέψεις τον εαυτό σου με αυτά, όπως και με οτιδήποτε άλλο!»
Ο εθισμός του Jack στα ναρκωτικά, σταμάτησε όταν άρχισε να χάνει πολλούς φίλους του, συνειδητοποιώντας πως «αυτό ήταν κακό για την καριέρα μου».
Σε συνέντευξη του 2011, ο Nicholson είχε μιλήσει στη Daily Mail για το φόβο του θανάτου, λέγοντας πως «ένα από τα σκληρότερα πράγματα στη ζωή είναι να χάνεις αγαπημένα σου πρόσωπα,. Αρχικά γίνεται σταδιακά, έπειτα σχεδόν κάθε μήνα, και δεν μπορείς να μην σκεφτείς “πότε θα έρθει η σειρά μου”.Νιώθεις μια ανάσα από το θάνατο. Είναι τρομακτικό. Ποιος θέλει να συναντήσει το Θεό και αυτό το άσπρο φως; Εγώ σίγουρα δεν το θέλω. Ακόμα».
govastileto.gr