Τέτοιες περιπτώσεις, εντάσσονται στο ευρύτερο πλαίσιο της παιδικής εκμετάλλευσης, η οποία αποτελεί μορφή παιδικής κακοποίησης, όπως έχω, ήδη, αναφέρει σε προηγούμενο άρθρο στο flashnews.gr (δείτε εδώ).
Οι εκφάνσεις ενός πολύπλευρου θέματος, όπως αυτό, είναι πολλές και σχετίζονται με φαινόμενα παιδικής επαιτείας, σεξουαλικής εκμετάλλευσης, παιδικής εργασίας και κάθε είδους πράξη που τελείται με κίνητρα οικονομικής φύσεως από τη πλευρά του ενήλικου ατόμου.
Όμως, εκτός των άλλων, έχουμε και γεγονότα που οι ίδιοι οι γονείς μεταχειρίζονται το παιδί ως «εμπόρευμα», καθιστώντας την ανθρώπινη του υπόσταση σε «αντικείμενο» αγοραπωλησίας (λαμβάνοντας, ορισμένες φορές, και προεκτάσεις οργανωμένου κυκλώματος παράνομων υιοθεσιών).
Ειδικότερα, εμφανίζονται περιπτώσεις όπου άνθρωποι οι οποίοι συνδέονται με γονική σχέση με το παιδί, να προχωρούν σε «παράδοση» του παιδιού σε άλλες οικογένειες έναντι αμοιβής ή περιπτώσεις που συνυπάρχει το στοιχείο της αρπαγής του παιδιού από τη φυσική του οικογένεια, με σκοπό την εκμετάλλευση του για την επίτευξη κέρδους.
Η διαδικασία της «αγοραπωλησίας» παιδιών και παράνομων υιοθεσιών αφορά ένα εκτεταμένο φαινόμενο ανά την επικράτεια (σύμφωνα με στοιχεία των εισαγγελιών εφετών), με αρκετές δικογραφίες και στη περιοχή της Κρήτης, ενώ η μεθοδολογία που εξυπηρετεί την ακολουθία των παράνομων υιοθεσιών (ή την παράνομη είσπραξη επιδομάτων) είναι η σύνταξη ληξιαρχικών πράξεων γέννησης με ψευδείς υπεύθυνες δηλώσεις.
Σαφέστατα, πρόκειται για μία αξιόποινη πρακτική, η οποία διώκεται από το νόμο και συγκεκριμένα, υπάγεται, στο άρθρο 323 του Ποινικού Κώδικα περί εμπορίας ανθρώπων και στο άρθρο 324 του Π.Κ. περί αρπαγής ανηλίκων.
Επιπροσθέτως, με τη «δραστηριότητα» αυτή, καταπατείται κάθε αρχή και δικαίωμα περί προστασίας της ζωής και προσωπικότητας του παιδιού και απουσιάζει, παντελώς, ο στοιχειώδης σεβασμός απέναντι στην ύπαρξη της οντότητας ενός ατόμου που δεν είναι σε θέση να υπερασπίσει τον εαυτό του και ούτε κατέχει τη πολυτέλεια της επιλογής.
Οι άνθρωποι που συνδέονται με πράξεις παιδικής εκμετάλλευσης, χαρακτηρίζονται ως άτομα χωρίς αναστολές και όρια και δεν διστάζουν να επιβουλευτούν ή να εμπορευτούν τα ίδια τους τα παιδιά, προκειμένου να εξυπηρετήσουν ιδιοτελή συμφέροντα.
Οι συγκεκριμένοι, δεν έχουν γονεϊκή συνείδηση και δεν ταυτίζονται με τα στοιχεία που συνθέτουν το γονεϊκό ρόλο αλλά, εν αντιθέσει, ενεργούν από πρόθεση σε βάρος του παιδιού. Ακόμα, η σχέση τους με το παιδί διακατέχεται από συναισθηματική απροσφορότητα και αρνητικό κλίμα.
Η συμπτωματολογία της παιδικής εκμετάλλευσης, φανερώνει μία δυσλειτουργική κατάσταση η παθογένεια της οποίας συνιστά ένα κακοποιητικό περιβάλλον για το ανήλικο παιδί, με διατάραξη της υγιούς κοινωνικής και ψυχολογικής του ανάπτυξης και αρμονικής εξέλιξης.
Η μέριμνα που χρειάζεται να υπάρξει από τους εντεταλμένους φορείς και υπηρεσίες του κράτους, έγκειται σε:
α) εντατικοποίηση των ελέγχων από τις αρμόδιες αστυνομικές και εισαγγελικές αρχές,
β) κοινοτικές παρεμβάσεις από ειδικούς κοινωνικούς επιστήμονες, με χαρακτήρα υποστηρικτικό ή, όπου κριθεί απαραίτητο, εισαγωγή του παιδιού σε ασφαλές υποστηρικτικό πλαίσιο παιδικής προστασίας που θα αναλάβει τη φροντίδα του
γ) αλλαγή του νομικού καθεστώτος που επιτρέπει να καταχωρούνται γεννήσεις παιδιών με υπεύθυνες δηλώσεις.
Τέλος, απαιτείται να συνειδητοποιήσουμε κάτι που θεωρείται βαρύνουσας σημασίας: όταν πέφτει στην αντίληψη μας, οποιοδήποτε, γεγονός παιδικής εκμετάλλευσης και μένουμε αδρανείς, τότε, αυτομάτως, γινόμαστε συνεργοί στο έγκλημα κατά της παιδικής αθωότητας και έχουμε, ακούσια, συμμετοχή στην «εμπορευματοποίηση» της ανθρώπινης ζωής…
Γιώργος Σαριδάκης
Κοινωνικός Λειτουργός