Από την οικονομία σε Ευρώπη και ΗΠΑ έως και τις εξελίξεις στην εύθραυστη Μέση Ανατολή, όπως κάθε χρονιά, έτσι και τη νέα, η Υφήλιος είναι έτοιμη για γεγονότα που είναι πολύ πιθανό να σημαδέψουν τα επόμενα έτη.
Fed, ευρωζώνη και «φούσκες» ακινήτων
Μεγάλα στοιχήματα για την επόμενη χρονιά αποτελούν οι νομισματικές πολιτικές που θα ακολουθήσουν οι μεγαλύτερες κεντρικές τράπεζες του κόσμου, η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ (Fed) και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ), εν μέσω λεπτών ισορροπιών, που προκαλεί η αδυναμία πραγματικής ανάκαμψης των Ηνωμενών Πολιτειών και της ευρωζώνης.
Το 2014 θα υπάρξει αλλαγή φρουράς στην ηγεσία της Fed με την Τζάνετ Γιέλεν να αναμένεται να διαδεχθεί τον Μπεν Μπερνάνκι. Μπορεί οι δύο πρώτοι στην ιεραρχία της Κεντρικής Τράπεζας να ασπάζονται το ίδιο δόγμα περί συνέχισης της χαλαρής νομισματικής πολιτικής και νομισματικής χαλάρωσης (QE – Quantitative Easing) των χαμηλών επιτοκίων, όμως από τον Μάιο, ο Μπερνάνκι έχει προαναγγείλει την σταδιακή περιστολή και τελικά διακοπή της συγκεκριμένης πολιτικής (γνωστή ως tapering). Αυτό αναμένεται σταδιακά να συμβεί στις αρχές του χρόνου με την αντίδραση των αγορών να είναι αβέβαιη.
Η εν λόγω εξέλιξη, φυσικά αναμένεται να επηρεάσει και την ευρωζώνη δεδομένων των συγκοινωνούντων δοχείων της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας, με την ΕΚΤ να εκφράζει ανησυχία σε σχετική έκθεσή της στα τέλη Νοεμβρίου. Απομένει να δούμε εάν η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα πάρει νέα δραστικά μέτρα -με αρνητικά επιτόκια- δεδομένης της αστάθειας στην οικονομία της ευρωζώνης.
Η φετινή χρονιά θα είναι κομβική για τη νομισματική ένωση, αφού θα τεθεί επί τάπητος το ζήτημα του ελληνικού χρέους, το εάν η Πορτογαλία βγει στις αγορές και το τι μέλλει γενέσθαι με τους δύο μεγάλους «ασθενείς» την Ιταλία αλλά και τη Γαλλία.
Στον οικονομικό τομέα φυσικά, υπάρχει ακόμα μία μεγάλη απειλή, το να σκάσει μία «φούσκα» ακινήτων, με τον κίνδυνο να ελλοχεύει για αγορές όπως της Βρετανίας, της Γαλλίας, της Κίνας, της Τουρκίας, μεταξύ άλλων.
Οι σημαντικότερες εκλογές της χρονιάς
Η φετινή χρονιά περιλαμβάνει και αρκετές σημαντικές εκλογικές αναμετρήσεις. Οι ευρωεκλογές του Μαΐου (22-25 του μήνα) με δεδομένη την άνοδο του ευρωσκεπτικισμού και των ακροδεξιών κομμάτων, οι προεδρικές εκλογές της Τουρκίας (τον Αύγουστο) με μεγάλο ερώτημα το εάν θα είναι υποψήφιος ο πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και της Βραζιλίας (5 Οκτωβρίου) με το στοίχημα να είναι η επανεκλογή της Ντίλμα Ρούσεφ, είναι μερικές εκ των πιο σημαντικών.
Στις 4 Νοεμβρίου είναι προγραμματισμένες οι εκλογές στις ΗΠΑ για την ανάδειξη των μελών του Κογκρέσου που επηρεάζει άμεσα την εφαρμογή των προεδρικών πολιτικών. Παράλληλα, στις 5 Απριλίου θα στηθούν κάλπες για την ανάδειξη προέδρου στο Αφγανιστάν, στις 30 του ίδιου μήνα θα πραγματοποιηθούν βουλευτικές εκλογές στο Ιράκ. Τον Απρίλιο ή τον Μάιο οι Ινδοί θα εκλέξουν τα μέλη του κοινοβουλίου τους, όπως και οι Νοτιοαφρικανοί (το διάστημα από Απρίλιο έως και Ιούνιο). Προεδρικές εκλογές θα πραγματοποιηθούν και σε Κολομβία (25 Μαΐου) και Ινδονησία (9 Ιουλίου).
Στις 18 Σεπτεμβρίου είναι προγραμματισμένο και το ιστορικό δημοψήφισμα στη Σκωτία που θα κρίνει εάν η χώρα θα εγκαταλείψει το Ηνωμένο Βασίλειο για πρώτη φορά μετά το 1707.
Το ζοφερό μέλλον της Συρίας
Tα δεδομένα είναι, πάντως, ρευστά και σε γεωπολιτικό επίπεδο. Το 2013 μας άφησε με τη Συρία πιο διχασμένη από ποτέ. Ο εμφύλιος που γνώρισε μια απότομη κλιμάκωση βρίσκεται και οι μάχες μεταξύ του καθεστώτος Άσαντ, των ανταρτών της κοσμικής αντιπολίτευσης και των ακραίων ισλαμιστικών ομάδων βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη.
Κάπως έτσι αναμένεται να εξελιχθεί και η φετινή χρονιά, μιας και είναι λίγοι είναι αυτοί που πιστεύουν ότι η ειρηνευτική διάσκεψη στη Γενεύη που αρχίζει στις 22 του μήνα, θα παράξει ουσιαστικά αποτελέσματα.
Μέσα σε όλα αυτά, οι ισλαμιστικές ένοπλες ομάδες που έχουν δεσμούς με την αλ Κάιντα, έχουν πολλαπλασιαστεί, όπως και οι μαχητές που στρατολογούνται στις τάξεις τους, πλέον πολεμούν για δικό τους λογαριασμό και όχι για την αντιπολίτευση, ενώ κατέχουν ήδη κατέχουν ένα σημαντικό μέρος της επικράτειας.
Εξίσου εφιαλτική αναμένεται η επόμενη ημέρα, αφού σύμφωνα με τον πρώην διευθυντή της CIA Μάικ Χέιντεν, το πιο πιθανό και ζοφερό ενδεχόμενο είναι η διάλυση της χώρας, αφού σε περίπτωση που στο τέλος κερδίσει η αντιπολίτευση τον εμφύλιο, οι φατρίες που τη συγκροτούν θα συγκρουστούν μεταξύ τους για μεγαλύτερη νομή της εξουσίας.
Η εύθραυστη συμφωνία Ιράν – Δυτικών
Στο μέτωπο του Ιράν, η ιστορική -πλην όμως προσωρινή- συμφωνία με τις έξι μεγάλες δυνάμεις που επετεύχθη στις 24 Νοεμβριου για το πυρηνικό πρόγραμμα, αφήνει χαραμάδες αισιοδοξίας για τη μεταστροφή των σχέσεων της Τεχεράνης με τους Δυτικούς.
Ο δρόμος για τις οριστικές αποφάσεις είναι βέβαια μακρύς, κυρίως όμως στρωμένος με… νάρκες που ρίχνουν οι δυσαρεστημένοι σύμμαχοι των ΗΠΑ, Ισραήλ και χώρες του Περσικού Κόλπου, οι οποίοι είναι και οι κύριοι ανταγωνιστές του Ιράν στην περιοχή.
Προς το παρόν ο Χασάν Ροχανί πήρε μία μεγάλη ανάσα, αφού δεν προβλέπονται κυρώσεις προς τη χώρα στο άμεσο μέλλον, γεγονός το οποίο μόνο να ωφελήσει μπορεί την οικονομία του Ιράν, ωστόσο η καχυποψία με τους δυτικούς είναι αμοιβαία και οι διαπραγματεύσεις μπορούν να «παγώσουν» ανά πάσα στιγμή.
newpost.gr