Η λέξη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ έχει ως ρίζα τον ΔΗΜΟ όχι ως ανοργάνωτο πλήθος, αλλά ως πολιτικό σώμα. Αν σκεφτούμε, λοιπόν, ότι η ελληνική ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ επινοήθηκε ως πολίτευμα εξ αρχής ως σύνθεση επιμέρους δημοκρατικών συνόλων, η κρατική εξουσία δομήθηκε από κάτω προς τα πάνω, δεν υπήρξε, δηλαδή, μια εξουσία που κατακερματίστηκε σε τοπικές, αλλά τοπικές εξουσίες που συνετέθησαν σε κράτος.
Συνάγεται, λοιπόν, αβίαστα ότι η Αυτοδιοίκηση είναι θεσμός άσκησης αρχέτυπης λαϊκής εξουσίας, ο εγγύτερος προς τον πολίτη.
Ως εκ τούτου, η ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ είναι ο σημαντικότερος παράγοντας διαφύλαξης της δημοκρατικότητας των τοπικών κοινωνιών και κατ΄ επέκταση των κοινοβουλευτικών πολιτευμάτων.
Τα παραπάνω έρχονται σε ευθεία αντίθεση, με τον ρόλο που επιφυλάσσουν στην ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ κάποιοι που επιθυμούν, σε τοπικό επίπεδο, να διεκδικήσουν δημαρχιακά αξιώματα.
Οι δηλώσεις στην τηλεόραση του κ. Κουρούση, μας δίνουν με σαφήνεια και δωρική αυστηρότητα, την ηθικογραφία των επίδοξων δημοτικών αρχόντων που τους σκεπτόμενους πολίτες τους θέλουν ανεγκέφαλους πολίτες.
«Κάποιοι, ανεμίζοντας σαν λάβαρο τους 3.000 ψήφους που πήραν στις περασμένες δημοτικές εκλογές, περιέρχονται από πόρτα σε πόρτα για να εκβιάσουν και να αποσπάσουν πολιτική στήριξη.»
Αυτό είναι ένα μέρος των δηλώσεων του κ. Κουρούση.
Και για όσους «παροικούν στην Ιερουσαλήμ» – θα προσθέσω εγώ – για να συνάψουν ανίερες και επικίνδυνες συμμαχίες υλοποιώντας έτσι, σε τοπικό επίπεδο, την θεωρία των ΔΥΟ ΑΚΡΩΝ.
Πολιτική είναι να προσεγγίσεις το ανέφικτο και να το κάνεις εφικτό. Να δίνεις νόημα και περιεχόμενο στη Δημο-κρατία με ιδέες, οράματα, στόχους, προσανατολισμούς,
ελευθεριότητα λόγων και έργων, μακριά από εξαναγκασμούς και χαλιναγωγήσεις, αμοραλισμούς και δογματισμούς.
«Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε» για κάποιους από τους επίδοξους δημοτικούς άρχοντες που κραδαίνοντας ως τρόπαιο και ως ρομφαία τον κατάλογο με τους σταυρούς προτίμησης μοιάζουν να μας απειλούν : «Εγώ και τούρκικο φέσι να βάλω οι ψηφοφόροι μου θα με ψηφίσουν».
Αλλοίμονο, στον τόπο που γεννήθηκε η Δημο-κρατία γεννήθηκε και ο πολιτικός φονταμενταλισμός, η φαυλότητα, η πολιτική αμετροέπεια. Που να φανταζόταν ο Κλεισθένης ότι κάποιοι γυρολόγοι της πολιτικής θα «παζάρευαν στην αγορά του Αλ Χαλίλι» τους σταυρούς προτίμησης ως περιουσιακό τους στοιχείο με αποκλειστική νομή και διάθεση χωρίς να ρωτήσουν και εν τέλει να λάβουν την έγκριση των ψηφοφόρων. Αυτοί οι επίδοξοι δημοτικοί άρχοντες, με την αμφίεση του χαμαιλέοντα, μιλούν για Δημο-κρατία και δημοκρατικούς θεσμούς, για ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟΥΣ πολίτες, για την κοινωνία των πολιτών.
Και πάλι αλλοίμονο: Η Δημοκρατία για αυτούς «ανοίγει» την ημέρα των εκλογών και τελειώνει την επομένη που θα ανακοινωθεί το εκλογικό αποτέλεσμα. Δημοκρατία πάλι μετά από τέσσερα χρόνια!!!
Ανδρέας Σπανουδάκης