Η Μαρία Κλάδου δεν είναι μία ακόμα υποψήφια που κατεβαίνει στις εκλογές για να συμπληρώσει ένα ψηφοδέλτιο.
Ούτε κατέρχεται για να διακριθεί με την εντυπωσιακή εμφάνισή της. Είναι νέα, έχει έντονη επιχειρηματική δραστηριότητα και ξεχωρίζει μέσα από τη διοίκηση ενός ομίλου επιχειρήσεων.
Παράλληλα έχει σχέδια, όραμα και προτάσεις, που στοχεύουν στον άνθρωπο και στην επίλυση βασικών προβλημάτων της καθημερινότητάς του.
Είναι υποψήφια με τον συνδυασμό «Κρήτη Μπορούμε» μ’ επικεφαλής το Σεραφείμ Τσόκα και έχει προτάσεις που μπορούν να εφαρμοστούν από την επομένη κιόλας των εκλογών.
Η ενδιαφέρουσα συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα \”Πατρίς\”, έχει ως εξής:
Ένα νέο κορίτσι με μια έντονη επιχειρηματική δραστηριότητα και μάλιστα από διευθυντικές θέσεις, πως αποφασίζει ν’ ασχοληθεί με τα κοινά;
Προέρχομαι από πολιτική οικογένεια. Ο Γιώργος Κλάδος είναι θείος μου και ο πατέρας μου, Κωνσταντίνος Κλάδος, είχε υπηρετήσει τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Ρεθύμνου, ως αιρετός. Και θα σας πω και κάτι το οποίο δεν γνωρίζουν πολλοί. Ο πατέρας μου είχε παλέψει για την αιρετή Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση. Μάλιστα σε μια συνάντηση που είχε γίνει πρωτοστάτησαν μαζί με το Γιάννη Γαρεφαλάκη και είχαν συγκρουστεί τότε με κρατικούς λειτουργούς. Τελικά η ζωή απέδειξε ότι είχαν δίκιο. Έχοντας λοιπόν τέτοιες παραστάσεις από το οικογενειακό μου περιβάλλον, δεν ήταν δύσκολο να μπολιαστώ από νεαρή ηλικία.
Το νεαρό της ηλικίας σας δικαιολογεί την για πρώτη φορά ενασχόλησή σας με τα κοινά. Γιατί επιλέξατε να ξεκινήσετε από την αυτοδιοίκηση του δευτέρου βαθμού;
Αποφάσισα ν’ ασχοληθώ με την Περιφέρεια, διότι τα οράματα και οι σκέψεις που έχω μπορούν να εφαρμοστούν μόνο μέσα στο πλαίσιο της περιφερειακής αυτοδιοίκησης.
Τα οράματα των νέων είναι αναγκαία για την κοινωνία και την κρίσιμη φάση που περνά. Το δικό σας όραμα, που στοχεύει;
Μα στον άνθρωπο φυσικά και κυρίως στην αντιμετώπιση των προβλημάτων της καθημερινότητάς του. Η κοινωνία έχει καταβαραθρωθεί, πολύς κόσμος είναι στην εξαθλίωση, αλλά κανείς δεν αναλαμβάνει την ευθύνη. Κανείς δεν δίνει την πραγματική διέξοδο και κυρίως κανείς δεν επαναφέρει το χαμόγελο στα χείλη των απογοητευμένων ανθρώπων. Έχουμε 6.000 αυτοκτονίες στην Ελλάδα της κρίσης και κανείς δεν μιλά γι’ αυτό. Ο επιχειρηματικός κόσμος μαστίζεται και όλοι αδιαφορούν. Οι διαστάσεις της απόγνωσης δεν ξέρει κανείς μέχρι που μπορεί να φτάσουν; Εγώ θα κάνω μια υπόθεση εργασίας και θ’ αναρωτηθώ, φαντάζεστε οι μισοί από αυτούς που είχαν αυτοκτονήσει να το έκαναν έχοντας ζωστεί εκρηκτικά; Το σενάριο μπορεί να είναι εφιαλτικό και ενδεχομένως υπερβολικό, πλην όμως κανείς δεν ξέρει που θα οδηγήσει ο πόνος του άλλου που είναι μπλεγμένος μέσα σ’ ένα οικονομικό κυκεώνα.
Πως μπορεί να ξεκινήσει η αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος από την Περιφέρεια για παράδειγμα;
Έχω συγκεκριμένη πρόταση που μπορεί να φαντάζει απλή μα δεν είναι. Προτείνω λοιπόν και το έχω μεταφέρει και στον κ. Τσόκα, από την επομένη των εκλογών να λειτουργήσουν δύο διαφορετικές διευθύνσεις, σε όλες τις έδρες των Περιφερειακών Ενοτήτων (πρώην Νομαρχίες). Η πρώτη είναι η Διεύθυνση Διευθέτησης Προβλημάτων του Πολίτη. Θα έχει 24ωρη λειτουργία, θα είναι στελεχωμένη με νομικούς και θα μεσολαβεί για την επίλυση των προβλημάτων του πολίτη με τις υπηρεσίες, ενώ παράλληλα θα δίνει την πραγματική ερμηνεία του νόμου. Σήμερα οι πολίτες πάνε στις κρατικές υπηρεσίες και οι υπάλληλοι τους λένε μόνο για τις υποχρεώσεις του, κανείς δεν τους ενημερώνει για τα δικαιώματά τους.
Και η δεύτερη διεύθυνση ποια θα είναι;
Η Διεύθυνση Προγραμματισμού, που θα σχεδιάζει το μέλλον της Κρήτης, λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη τις προτάσεις που θα καταθέτουν τεκμηριωμένα οι πολίτες. Οι προτάσεις αυτές θα περνούν από επεξεργασία και θα υλοποιούνται. Με τον τρόπο αυτό κάνουμε συμμέτοχο τον πολίτη στις μεγάλες αποφάσεις και παράλληλα τον βάζουμε στη διαχείριση των προβλημάτων αλλά και του γενικότερου σχεδιασμού για το νησί μας. Είναι μεγάλο πράγμα για τον πολίτη να ξέρει ότι όταν έχει μια σωστή πρόταση, αυτή μπορεί να υλοποιηθεί. Έτσι του δίνουμε κίνητρα να συμμετέχει.
Μα και οι πολιτικοί τα ίδια πράγματα λένε και ποτέ δεν υλοποιούνται.
Εγώ δεν είμαι πολιτικός και πιστεύω ακράδαντα ότι πρέπει να ξεφύγουμε από τους στερεότυπους λόγους και την ξύλινη γλώσσα του παρελθόντος. Όλα αυτά είναι ξεπερασμένα και καταδικασμένα από την κοινωνία και όλοι βλέπουμε που μας οδήγησαν. Αν δεν αλλάξουμε τώρα, πότε θ’ αλλάξουμε.
Πως θ’ αλλάξουμε δηλαδή;
Λέγοντας την αλήθεια στον κόσμο και εξηγώντας του παράλληλα πως θα υλοποιήσουμε αυτό που λέμε. Θα σας πω ένα παράδειγμα, που έχει να κάνει για τον τουρισμό της Κρήτης. Όλοι μιλάνε για αναγκαιότητα ανάπτυξης του τουρισμού, όλοι μιλάνε για ρεκόρ αφίξεων. Πως θα γίνουν όμως όλα αυτά όταν οι πύλες εισόδου του νησιού είναι κορεσμένες; Πως θα έρθουν περισσότεροι τουρίστες από αυτούς που έρχονται τώρα όταν τους καλοκαιρινούς μήνες οι πληρότητες των ξενοδοχείων πλησιάζουν στο 100%; Ας γίνει επιτέλους το νέο αεροδρόμιο και μετά θα γίνουν ποιο πειστικά, πιο πραγματικά τα ρεκόρ αφίξεων.