Ας δούμε όμως λίγα στοιχεία του βίου του.
Γεννήθηκε στα μέσα με τέλη του 3ου αιώνα μ.Χ. στην Αίγυπτο. Οι γονείς του τον μεγάλωσαν σε ένα ειδωλολατρικό περιβάλλον, όντας και οι δύο ειδωλολάτρες. Ο Άγιος Μηνάς όμως από την εφηβική του ακόμα ηλικία
ασπάστηκε τον χριστιανισμό.
Μετά τα εφηβικά του χρόνια εισήλθε στις τάξεις του Ρωμαϊκού στρατού και πιο συγκεκριμένα σε ένα τάγμα ιππικού με έδρα το Κοτυάειον της Μικράς Ασίας (η πόλη αυτή στις μέρες μας ονομάζεται Κιουτάχεια). Οι αρχές του 4ου αιώνα τον βρήκαν να διάγει μια λαμπρή πορεία στις τάξεις του Ρωμαϊκού στρατού λόγω της ανδρείας που τον χαρακτήριζε.
Εκείνο τον καιρό όμως, έφτασαν αυτ οκρατορικές διαταγές σύμφωνα με τις οποίες ο στρατός έπρεπε να συλλαμβάνει τους χριστιανούς και να τους κάνει να αλλάξουν πίστη με κάθε μέσο. Αυτό ήταν φυσικά κάτι που δεν μπορούσε να πράξει ο Άγιος Μηνάς και έτσι έθεσε τέλος στην στρατιωτική του καριέρα και κατέφυγε σε ένα βουνό της περιοχής.
Στον άγριο αυτό τόπο ασκήτευσε αφιερώνον τας τον χρόνο του στην προσευχή και στην νηστεία. Έτσι έζησε για ένα αρκ ετά μακρύ χρονικό διάστημα, έως ότου άφησε τον τόπο που ασκήτεψε και επανήλθε κοντά στους ανθρώπους. Επέλεξε μάλιστα να βρεθεί κοντά τους την ημέρα μιας ειδωλολατρικής εορτής. Στην γιορτή αυτή μίλησε και ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό με αποτέλεσμα να συλληφθεί και να οδηγηθεί στον διοικητή της πόλης. Στον Πύρρο, έτσι ονομαζόταν ο διοικητής, ομολόγησε για άλλη μια φορά την χριστιανική του πίστη, φανέρωσε το όνομα του καθώς και όσα είχαν προηγηθεί στην ζωή του. Επειδή όπως είπαμε ήταν ημέρα γιορτής, ο Πύρρος διέταξε τη φυλάκιση του Αγίου Μηνά αναβάλλοντας την εξέταση της υποθέσεως για την επομένη ημέρα.
Οι ώρες πέρασαν και ο Άγιος βρέθηκε πάλι ενώπιον του διοικητή με τις κατηγορίες της λιποταξίας από τον Ρωμαϊκό στρατό και την εξύβρισης των θεών (των ειδωλολατρών). Ο Πύρρος στην αρχή προσπάθησε με υποσχέσειςκαι όμορφα λόγια να κάνει τον Άγιο Μηνά να απαρνηθεί την χριστιανική πίστη.
Κατόπιν πέρασε στις απειλές και τέλος, βλέποντας ότι ο Άγιος δεν υποχωρεί, διέταξε τον άγριο βασανισμό του. Ο Άγιος με την βοήθεια του Χριστού, υπέμεινε φρικτά βασανιστήρια αρνούμενος να αλλαξοπιστήσει. Μην έχοντας πλέον σε κάτι χειρότερο να τον υποβάλει, ο Πύρρος διέταξε τον αποκεφαλισμό του Αγίου Μηνά που έλαβε χώρα στις 11 Νοεμβρίου. Μετά τον αποκεφαλισμό, το σώμα του Αγίου ρίχτηκε στην φωτιά. Από αυτήν μερικοί χριστιανοί έσωσαν ότι πρόλαβαν από το άγιο σώμα του και το έθαψαν κοντά στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, όπως τους είχε ζητήσει ο Άγιος λίγο πριν θανατωθεί. Στον τόπο που ενταφιάστηκε χτίστηκε ναός, ενώ με την πάροδο των ετών 2 δημιουργήθηκε εκεί μία μικρή πόλη αφού πλήθος χριστιανών επισκέπτονταν τον Άγιο για να ζητήσουν την βοήθεια του. Πριν αναφέρουμε ένα δυο από τα χιλιάδες θαύματα του Αγίου Μηνά, αξίζει να σημειώσουμε ότι ο Άγιος παρουσιάζεται στις εικόνες καβάλα σε άλογο και φορώντας στρατιωτική ενδυμασία.
Ένα θαύμα του Αγίου Μηνά έλαβε χώρα το 1826 στο Ηράκλειο. Το 1821, μετά την έκρηξη της μεγάλης Ελληνικής Επανάστασης εναντίον των Τούρκων, οι κατακτητές προχώρησαν σε σφαγές χιλιάδων αμάχων σε πολ λές περιοχές. Από τους πρώτους που πλήρωσαν με το αίμα τους την επανάσταση ήταν και οι κάτοικοι της Κρήτης. Μεταξύ των χιλιάδων θυμάτων ήταν ο Μητροπολίτης Κρήτης, οι Επίσκοποι Χανίων, Κνωσού, Χεροννήσου, Λάμπης, Σητείας κ.α. οι οποίοι εσφάγησαν, την 24η Ιουνίου 1821, στον περίβολο του Μητροπολιτικού Ναού του Ηρακλείου. Μάλιστα ο ιερουργών ιερέας εσφάγη πάνω στην Αγία Τράπεζα!
Πέντε χρόνια αργότερα, το 1826, οι Τούρκοι του Ηρακλείου σχεδίαζαν να προβούν σε σφαγή των Χριστιανών, και πάλι στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Μηνά, στις 18 Απριλίου, ημέρα του Πάσχα, την ώρα της Αναστάσιμης Θείας Λειτουργίας για να πιάσουν τους Χριστιανούς απροετοίμαστους. Για αντιπερισπασμό έβαλαν φωτιά σε διάφορα απομακρυσμένα σημεία της πόλης, ενώ οπλισμένα στίφη είχαν συγκεντρ ωθεί έξω από το ναό, περιμένοντας την ώρα της αναγνώσεως του Ευαγγελίου για να εισβάλουν και να αρχίσουν την σφαγή.
Μόλις όμως άρχισε η ανάγνωση εμφανίσθηκε ένας ασπρομάλλης ηλικιωμένος ιππέας που έτρεχε γύρω από το ναό κραδαίνοντας το ξίφος του και κυνηγώντας τους επίδοξους σφαγείς οι οποίοι τράπηκαν πανικόβλητοι σε φυγή. Έτσι σώθηκαν οι πολύπαθοι Χριστιανοί του Ηρακλείου από τον φοβερό κίνδυνο.
Οι Τούρκοι νόμισαν ότι ο καβαλάρης ήταν μουσουλμάνος πρόκριτος απεσταλμένος από τον Διοικητή της πόλης για να ματαιώσει την σφαγή. Όταν διαμαρτυρήθηκαν στον Διοικητή, αυτός τους διαβεβαίωσε ότι δεν γνώριζε τίποτε και μάλιστα διαπιστώθηκε ότι ο συγκεκριμένος πρόκριτος δεν είχε βγει καθόλου από το σπίτι του. Κατάλαβαν τότε οι Τούρκοι ότι επρόκειτο για θαύμα του Αγίου Μηνά, κοινοποίησαν το γεγονός στους Έλληνες και από τότε οι Mουσουλμάνοι ηυλαβούντο πολύ τον Άγιο, προσφέροντας μάλιστα και δώρα στο ναό του. Το θαύμα αυτό του Αγίου Μηνά καθιερώθηκε να τιμάται στο Ηράκλειο την Τρίτη της Διακαινησίμου, οπότε και εκτίθεται σε προσκύνηση, κατά τον εσπερινό, λείψανο του Αγίου.
Ένα άλλο θαύμα που θα αναφέρουμε, έχει ως εξής: Κάποτε ένας χριστιανός έταξε να προσφέρει σε ένα ναό του Αγίου Μηνά έναν ασημένιο δίσκο. Όντας ευκατάστατος, παρήγγειλε στο εργαστήριο αργυροχοΐας δύο δίσκους– ένα για τον Άγιο και ένα για τον εαυτό του. Όταν παρέλαβε τους δίσκους λοιπόν, ξεκίνησε το ταξίδι του με πλοίο γ ια να πάει να παραδώσει τον δίσκο που είχε τάξει. Παρατήρησε όμως ότι ο δίσκος που προοριζόταν για τον ναό, ήταν πιο λαμπερός και σκέφτηκε να τον κρατήσει για τον εαυτότου. Έτσι έδωσε εντολή στον νεαρό υπηρέτη του να σερβίρει το φαγητό στον όμορφο και λαμπερό δίσκο. Όταν όμως μετά το φαγητό, ο υπηρέτης πήγε να πλύνει τον δίσκο, εκείνος του έπεσε μέσα στην θάλασσα. Φοβούμενος τότε εκείνος την τιμωρία του αφεντικού του, βούτηξε να τον πιάσει και έτσι χάθηκαν στα νερά τόσο ο ασημένιος δίσκος όσο και ο νεαρός υπηρέτης.
Ο χριστιανός μαθαίνοντας τι συνέβη κατάλαβε ότι τιμωρήθηκε για την απληστία του και άρχισε να προσεύχεται στον Άγιο Μηνά και να τον παρακαλεί να βρεθεί η σωρός του υπηρέτη του. Το πλοίο έφτασε στον προορισμό του ενώ ο χριστιανός συνέχιζε τις προσ ευχές του. Μία δυο μέρες μετά και ενώ συνέχιζε τις προσευχές ο Άγιος έκανε το θαύμα του. Ο νεαρός υπηρέτης εμφανίστηκε. Και όχι μόνο αυτό. Δεν ξεβράστηκε η σωρός του στην ακτή αλλά εμφανίστηκε να βγαίνει από την θάλασσα ζωντανός, κρατώντας μάλιστα τον ασημένιο δίσκο στα χέρια του. Τον ρώτησαν τι συνέβη και τους είπε ότι όταν έπεσε στην θάλασσα, εμφανίστηκαν μπροστά του τρεις ανθρώπινες μορφές. Αυτές τον συνόδευσαν περπατώντας στον βυθό μαζί του μέχρι την στιγμή που βγήκε στην παραλία. Η μία μορφή, δε, φορού σε στρατιωτικά ρούχα. Όλοι κατάλαβαν ότι ο ένας από τους τρεις ήταν ο Άγιος Μηνάς. Οι άλλοι δύο ήταν ο Άγιος Βίκτωρ και ο Άγιος Βικέντιος που εορτάζουν μαζί με τον Άγιο Μηνά στις 11 Νοεμβρίου.
Τέλος ένα ακόμα θαύμα που θα αναφέρουμε, έλαβε χώρα το 1942 στο Ελ Αλαμέιν. Τον Οκτώβριο του έτους αυτού και λίγο πριν την έναρξη της μάχης στην οποία ηττήθηκε ο Ρόμελ, εμφανίστηκε ένας στρατιωτικός καβάλα σε ένα άλογο στο στρατόπεδο των συμμάχων και εμ ψύχωνε τους στρατιώτες. Ο Aγιος Μηνάς είχε σταθεί για άλλη μια φορά στο π λευρό αυτών που μάχονταν για τα δίκαια. Είχε δε σταθεί και άλλες φορές στο πλευρό των Ελλήνων και κυρίως στο Ηράκλειο της Κρήτης όπου και είναι ο Πολιούχος και Προστάτης της πόλης και των κατοίκων της. Η εκκλησία μας εορτάζει την μνήμη του Αγίου Μηνά στις 11 Νοεμβρίου.