Μια ακόμη αποκαρδιωτική διάκριση για την Ελλάδα.Ένας ακόμη “αρνητικός πρωταθλητισμός” που οδηγεί σε απογοήτευση τους Έλληνες οικογενειάρχες και αποτρέπει συνάμα τα νέα ζευγάρια να κάνουν παιδιά.
Ο φόρος και οι ασφαλιστικές εισφορές που καλείστε να πληρώσετε είναι οι υψηλότεροι μεταξύ των 34 χωρών μελών του ΟΟΣΑ, όπως δείχνει μελέτη του Οργανισμού από την οποία προκύπτει επίσης ότι ο έχων οικογένεια στην Ελλάδα υφίσταται μεγαλύτερο φορολογικό–ασφαλιστικό βάρος από τον εργένη ακόμα και μετά τον συνυπολογισμό των οικογενειακών επιδομάτων.
Τα ευρήματα της μελέτης είναι εντυπωσιακά. Φόροι και ασφαλιστικές εισφορές εργοδοτών και εργαζομένων «τρώνε» το 43,4% της αμοιβής ενός παντρεμένου μέσου εργαζόμενου με δύο παιδιά στην Ελλάδα, όταν στις χώρες του ΟΟΣΑ ο αντίστοιχος μέσος όρος είναι μόλις 26,9%.
Με απλά λόγια, από τα 1000 ευρώ αμοιβής ενός οικογενειάρχη με δύο παιδιά στην Ελλάδα, τα 430,4 ευρώ φεύγουν πριν καν μπουν στην τσέπη του -όντας μισθωτός η παρακράτηση γίνεται στην πηγή τόσο για το φόρο, όσο και για τις ασφαλιστικές εισφορές- και πηγαίνουν απευθείας στα ασφαλιστικά ταμεία και στην εφορία. Την ίδια στιγμή, σε μέσα επίπεδα, στις χώρες του ΟΟΣΑ, η αντίστοιχη επιβάρυνση είναι 260,9 ευρώ στα 1000.
Την ίδια ώρα τα χαμηλότερα ποσοστά σημειώνονται στη Νέα Ζηλανδία (3,8%), στη Χιλή (7%), στην Ελβετία (9,8%) και στην Ιρλανδία της κρίσης (9,9%).
Το θέμα βέβαια εκτός από το πόσους φόρους και ασφαλιστικές εισφορές πληρώνουμε,είναι και το τι,το κράτος σου επιστρέφει σε όρους παροχών και κοινωνικής πολιτικής (γι αυτά που πληρώνουμε)
Ας δούμε τώρα τι πρακτικά σημαίνει αυτό για το μέλλον της Ελληνικής κοινωνίας και πολιτείας.
Κατ αρχήν τα επόμενα χρόνια θα ζούμε σε μια χώρα γερόντων,κάτι που μεταξύ άλλων συνεπάγεται την πλήρη,ολοκληρωτική,και απόλυτη κατάρρευση του ασφαλιστικού και συνταξιοδοτικού μας συστήματος.Γιατί πολλοί απλά οι ελάχιστοι που θα εργάζονται δεν θα μπορούν να συντηρήσουν τους υπερβολικά πολλούς που θα πρέπει να ζήσουν ως συνταξιούχοι.
Και βέβαια τότε,για τους πολιτικούς του μέλλοντος,ο βαθμός ανάταξης του μεγάλου αυτού προβλήματος θα είναι εξαιρετικά δύσκολος,δαπανηρός,και αβέβαιος για τα αποτελέσματα του.
Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι πάντα το “Προλαμβάνειν” έχει χαμηλότερο κόστος του “Θεραπεύειν”.
Ο Κωνσταντίνος Γ. Συλιγάρδος είναι δημοσιογράφος