Του Βασίλη Τσιτωνάκη
Η τσιμεντοποίηση των αστικών κέντρων, το νέο διεθνές κίνημα των «locavores», αυτών δηλαδή που καταναλώνουν τρόφιμα του τόπου τους, αλλά και οι σύγχρονες κοινωνικό-οικονομικές συνθήκες είναι οι κυριότεροι λόγοι που οδήγησαν στην δημιουργία των Δημοτικών Λαχανόκηπων. Μιά ιδέα πολύ διαδεδομένη σε πόλεις της Αμερικής και της Ευρώπης.
Κάθε Δήμος αφιερώνει από 10 έως 50 στρέμματα και διαθέτει περίπου 50-100 τ.μ. στους δημότες που επιθυμούν να καλλιεργήσουν. Είναι μια νέα τάση που διαμορφώνει νησίδες συλλογικότητας, ενώ βοηθάει στην οικονομική ενίσχυση των Δημοτών.
Περιβόλια μέσα στις πόλεις !! Μια ιδέα που κερδίζει υποστηρικτές. Φρέσκα
ή και βιολογικά προϊόντα στη σκιά των πολυκατοικιών . Καλαμπόκι, μανταρίνια,
πατάτες και λαχανικά ! Σιγά τα λάχανα θα μου πείτε. Kι όμως, η συγκεκριμένη πρακτική, εκτός από σωτήρια γι αυτούς που συμπληρώνουν το εισόδημά τους , εμφανίζει και μια νέα πολιτιστική αντίληψη για την πόλη και τη σχέση της με τη φύση και αξίζει την προσοχή μας.
Η δημιουργία Δημοτικών λαχανόκηπων είναι μια δράση χαμηλού κόστους, που μπορεί να αποφέρει έσοδα στο Δήμο και αποτελεί ιδανική λύση για προσωρινή εκμετάλλευση ελεύθερων χώρων διαμορφώνοντας «πράσινες γωνιές».
Συνεισφέρει στο να ανακαλύψει ξανά ο άνθρωπος της πόλης και κυρίως τα νέα παιδιά, ότι υπάρχει γη, η οποία μπορεί να καλλιεργηθεί και να αποδώσει τροφές, τόσο διαφορετικές από εκείνες «τις πλαστικές» των φαστ φουντ.
Η οργάνωση και η λειτουργία τους μπορεί να ανατίθεται σε ιδιώτες επενδυτές, έναντι μισθώματος , οι οποίοι με τη σειρά τους μπορούν να προσφέρουν υπηρεσίες στους χρήστες, ( συμβουλές, οργάνωση, ενοικίαση εργαλείων. φύλαξη, οργώματα, συστήματα αυτομάτου ποτίσματος, σπόρους , φυτά, κλπ) έναντι αμοιβής.
Στους Δημοτικούς λαχανόκηπους μπαίνουν κανόνες για τη διάσωση των ντόπιων ποικιλιών, οι οποίες δεν έχουν μεγάλες απαιτήσεις σε νερό και θρεπτικά συστατικά, ενώ έχουν χρώμα, άρωμα, σχήμα και γεύση. Αποτελούν δε φυσική ασπίδα στην εξάπλωση των ασθενειών γιατί έχουν μεγάλη ποικιλία γονιδίων και είναι ένα ζωντανό κομμάτι της πολιτιστικής μας κληρονομιάς
Οι καλλιεργητές, όταν δεν κινητοποιούνται κυρίως από βιοποριστική ανάγκη, καλλιεργούν οργανικά προϊόντα και συμμετέχουν ενεργά στο κίνημα για την παραγωγή βιολογικών τροφίμων. Τα σχολεία επίσης μπορούν να συμμετέχουν και αυτά υλοποιώντας εκπαιδευτικά προγράμματα.
Οι χώροι του παλαιού νοσοκομείου (όταν κατεδαφιστεί) και μέρος του στρατοπέδου Μαρκοπούλου (όταν αποδοθεί στον Δήμο), αποτελούν μια ιδανική περίπτωση πιλοτικής εφαρμογής της πρωτότυπης αυτής ιδέας.