Μεγάλες παλάμες, μακριά δάχτυλα. Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ένας από τους εκατομμύρια μεξικανούς εργάτες που ζουν παράνομα στις Ηνωμένες Πολιτείες και περιφέρονται όλη μέρα αναζητώντας ένα, όποιο, μεροκάματο για να επιβιώσουν. Μόνο τα μάτια του που με αγωνία ανιχνεύουν τον κίνδυνο μπορούν να προδώσουν πώς τόσα χρόνια κέρδιζε τα «προς το ζην»: επί 20ετία προσέφερε τις υπηρεσίες του στο καρτέλ ναρκωτικών Χουάρες ως επαγγελματίας δολοφόνος.

Ηταν από τους «ταλαντούχους» σικάριο – έτσι αποκαλούν τους πληρωμένους φονιάδες στην πιάτσα. Στο βιογραφικό του περιλαμβάνονται εκατοντάδες φόνοι, απαγωγές, βασανισμοί. Κάποια στιγμή όμως έκανε το μοιραίο λάθος: έβαλε χέρι στα χρήματα του αφεντικού του και το \’βαλε στα πόδια. Τώρα, καθώς είναι επικηρυγμένος για 250.000 δολάρια, μια σφαίρα στο κεφάλι του μπορεί να εξασφαλίσει σε κάποιον άλλον σικάριο ένα χρυσό συμβόλαιο.

Κλειδαμπαρωμένος στο δωμάτιο 164, μ\’ ένα μαύρο μαντίλι να καλύπτει ολοσχερώς το πρόσωπό του, αποκαλύπτει στους δημοσιογράφους του «Ιντιπέντεντ» ανατριχιαστικές λεπτομέρειες από τις μέρες που μεσουρανούσε στη Χουάρες, μία από τις μεγαλύτερες εγκληματικές οργανώσεις που διακινούσε ναρκωτικά από το Μεξικό προς την προσοδοφόρα αγορά των ΗΠΑ μέσω του πιο εμπορικού δρόμου, του οποίου επί μακρόν είχε τον αποκλειστικό έλεγχο. Δεν είναι η πρώτη φορά που φιλοξενείται στο συγκεκριμένο δωμάτιο. Το 164 τού είναι πολύ οικείο: εκεί κρατούσε ομήρους και ενίοτε κακοποιούσε τόσους και τόσους κατά παραγγελία των ανωτέρων του.

«Η Χουάρες είναι νεκροταφείο» λέει. Πόσους έχει μόνον ο ίδιος σκοτώσει; «Δεν μπορώ να απαντήσω σ\’ αυτό το ερώτημα, λόγω των ναρκωτικών και του αλκοόλ» εξηγεί αναφερόμενος στην ανεξέλεγκτη χρήση που έκανε εν ώρα υπηρεσίας. Θυμάται ωστόσο να έχει θάψει τουλάχιστον 250 ανθρώπους για λογαριασμό της συμμορίας και βεβαίως η δράση του ήταν πλούσια σε πολλές πολιτείες του Μεξικού.

Μιλά για την προηγούμενη ζωή του και τις μεθόδους που χρησιμοποιούσε στη δουλειά του με ωμότητα που σοκάρει. Ανακαλεί στη μνήμη την – πολύ μεγάλη – περίοδο που σε ημερήσια διάταξη έπρεπε να βασανίσει τα θύματά του καίγοντάς τους το δέρμα, βουτώντας τους σε βαρέλια με βραστό νερό, κόβοντάς τους τα δάχτυλα ή ακρωτηριάζοντας ακόμη και ολόκληρο το χέρι αναλόγως το «αδίκημα» και την τιμωρία που έπρεπε να υποστούν… «Είναι τόσο φρικτό να κακοποιείς μια γυναίκα, να γίνεσαι μάρτυρας του βιασμού της» παραδέχεται. Το έκανε όμως.

Η σταδιοδρομία του στον υπόκοσμο άρχισε όταν ήταν ακόμη έφηβος. Γνώριζε πολύ καλά από ποιους στρατολογήθηκε. Οι ίδιοι ρύθμισαν και την εισαγωγή του στην αστυνομική ακαδημία, απ\’ όπου ως δόκιμος αξιωματικός έπαιρνε έναν μικρό μισθό. Και αν τότε δεν το είχε ακόμη συνειδητοποιήσει, σήμερα γνωρίζει καλά πως έβαλε τη ζωή του ενέχυρο στη βιομηχανία των ναρκωτικών∙ πως είναι ένας ζωντανός νεκρός: αργά ή γρήγορα, θα πέσει στα χέρια των πρώην συναδέλφων του.

tanea