(1) Η Ιταλία έχει καθαρό ποσοστό κατοχής από ξένους του χρέους μόλις 21% του ΑΕΠ (σε σχέση με το ποσοστό 80%-110% του Α.Ε.Π. που αναλογεί στις υπόλοιπες περιφερειακές χώρες της Ευρωζώνης, ήτοι τις Ελλάδα, Πορτογαλία, Ισπανία, Ιρλανδία). Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει απλά, ότι σε περίπτωση που η Ιταλία εγκατέλειπε το ευρώ, δεν θα υπήρχε ανάγκη χρεοκοπίας. Το ποσοστό ξένου χρέους της θα αυξάνονταν, αλλά σε επίπεδα που θα ήταν σχετικώς χαμηλά.
(2) Η Ιταλία έχει χαμηλό ποσοστό δανείων προς καταθέσεις, με την αναλογία ΔΑΝΕΙΑ/ΚΑΤΑΘΕΣΕΙΣ να αγγίζει το 120%. Συγκεκριμένα μόνο 41 δισ. ευρώ προέρχονται από χρηματοδότηση από την ΕΚΤ (σε αντίθεση με το 45% του ΑΕΠ που αγγίζει η χρηματοδότηση στις ελληνικές τράπεζες από την ΕΚΤ). Αυτό σημαίνει ότι εάν η Ιταλία έφευγε από το ευρώ δεν θα γίνει μεγάλη ζημιά στα περιουσιακά στοιχεία των ιταλικών τραπεζών, όπως αλλού στην περιφέρεια.
(3) Περισσότερο από όλα όμως, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΔΝΤ, η Ιταλία παρουσιάζει πρωτογενές πλεόνασμα που αγγίζει το 0,2% του ΑΕΠ, ενώ σύμφωνα με τις απαιτήσεις του ΔΝΤ σε κυκλικά προσαρμοσμένη βάση το ανεβάζουν (βελτιώνοντας το) σε 1,7% του ΑΕΠ. Στις υπόλοιπες περιοχές της περιφέρειας υπάρχουν μεγάλα πρωτογενή ελλείμματα.
Τα υπόλοιπα θετικά για την Ιταλία είναι:
* Η Ιταλία δεν πλήττεται από ‘φούσκες’ ακινήτων ή πιστωτικές ‘φούσκες’. Πιο συγκεκριμένα, η αύξηση των πιστώσεων στον ιδιωτικό τομέα την τελευταία δεκαετία, είναι η μισή σε σχέση με την Ισπανία, ενώ ο συνολικός μοχλευμένος δανεισμός, τόσο του ιδιωτικού όσο και του δημόσιου τομέα, είναι αρκετά χαμηλός, κατατάσσοντας την Ιταλία στην 3η λιγότερο δανεισμένη χώρα στην Ευρώπη.
* Το έλλειμμα στο τρέχον ισοζύγιο πληρωμών είναι σχετικά χαμηλό, μόλις (2,7% του ΑΕΠ).
* Η μέση ωρίμανση του χρέους της Ιταλίας είναι μία από τις μεγαλύτερες στην Ευρώπη (περίπου 7 έτη), ενώ το 50% του κρατικού χρέους κατέχεται από εγχώριους φορείς (από τα μεγαλύτερα ποσοστά στην Ευρώπη). Συνολικά, η ‘κύρια’ Ευρώπη διακατέχει 211δισ. δολ. σε κεφάλαια στην Ιταλία (έναντι 717 δισ. δολ. στο υπόλοιπο της Ευρωζώνης και 372 δισ. δολ. στην Ισπανία, ήτοι η ‘κύρια’ Ευρώπη είναι 57% λιγότερο εκτεθειμένη σε Ιταλικό χρέος σε σχέση με το Ισπανικό χρέος.
Πιστεύουμε ότι ο λόγος που ‘στοχοποιήθηκε’ η Ιταλία από τους κερδοσκόπους την περασμένη εβδομάδα και χθες 12/7/2011 ήταν:
(α) Η πολιτική απόφαση για σύσφιξη κατά 40 δισ. ευρώ της νομισματικής πολιτικής, αλλά και αυτό μετά το πέρας των εκλογών του Μαρτίου το 2013 (σε μεγάλο βαθμό).
(β)οι επενδυτές προσπαθούν να καλυφθούν έναντι της πιθανής ‘κατάρρευσης του ευρώ’, αλλά επειδή τα CDS (ανταλλαγές πιστωτικού κινδύνου) έχουν αποκτήσει τελευταία ειδικές γραφειοκρατικές ρυθμίσεις, ή είναι ακριβά όπως τα ελληνικά, προτίμησαν να πουλήσουν Ιταλικά ομόλογα.
(γ) Η υπόθεση της Finivest (της εταιρίας του πρωθυπουργού) που αρνείται να πληρώσει το επιβληθέν πρόστιμο, μειώνει την αξιοπιστία της κυβέρνησης και της χώρας.
(δ) η απουσία αποφασιστικότητας από την συνάντηση του Eurogroup της 11/7/2011.
Βασικά θεωρούμε ότι η Ιταλία χρησιμοποιείται από τους κερδοσκόπους ως μία χώρα με μείζον πρόβλημα ρευστότητας, η οποία θα ‘αποσταθεροποιηθεί’ εύκολα σε περίπτωση διάσπασης της Ευρώπης. Όμως εμείς προτείνουμε την αγορά Σουηδικών ομολόγων για επενδυτές σταθερού εισοδήματος με πώληση γαλλικών ομολόγων, καθώς η Σουηδία δεν ανήκει στο ευρώ, έχει ποσοστό χρέους ως προς ΑΕΠ μόλις 50%, σχεδόν ισοσκελισμένο προϋπολογισμό και καθαρό ξένο χρέος που αγγίζει μόλις 15% ως προς το ΑΕΠ. Επιπλέον, έχει ‘φθηνό’ νόμισμα σε βάση αγοραστικής δύναμης ισοδύναμης αξίας, ενώ η Γαλλία είναι στο ευρώ και: α) πληρώνει το λογαριασμό της περιφέρειας και β) έχει χειρότερα οικονομικά στοιχεία.
Εναλλακτικά μπορούν οι τολμηροί επενδυτές που ανησυχούν να αγοράσουν σουηδική ή νορβηγική κορώνα έναντι του ευρώ, δηλαδή πουλώντας το ευρώ μέσω της καλύτερης στην αγορά πλατφόρμας μας (της NUNTIUS) νομισμάτων, με ελάχιστα spreads, με μόχλευση που μπορεί να είναι από 1 μέχρι 50 φορές αναλόγως του επιπέδου, του προφίλ και της καταλληλότητας του κάθε επενδυτή.
Προβλέπω ότι η λύση της κρίσης (με τις ανάλογες ευκαιρίες για επενδυτές) θα πρέπει να περιλαμβάνει:
(1) Μία μορφή ποσοτικής χαλάρωσης από την ΕΚΤ (όπως και εάν το ευρώ κατέρρεε, όπου η ΕΚΤ θα ‘τύπωνε’ πιθανότατα χρήμα, (ώστε να οδηγηθεί σε αναδιάρθωση η ίδια), περίπου 300 δισ. σε ρέπο από το περιφερειακό χρέος της Ευρωζώνης και περίπου άλλα 75 δισ. ευρώ για την ίδια. Εάν η Ευρώπη, είναι υποχρεωμένη να τυπώσει χρήμα σε περίπτωση κατάρρευσης του ευρώ, προφανώς και θα κάνει κάτι τέτοιο, για να προστατεύσει το ευρώ. Σε αυτή την περίπτωση ενδείκνυται η αγορά ομολόγων και νομισμάτων χωρών που παράγουν εμπορεύματα (Αυστραλία, Καναδάς, κ.τ.λ.). Επίσης ενδείκνυται η αγορά στο NYSE μέσω της NUNTIUS, ETF’s εμπορευμάτων, χρυσού, κ.τ.λ. καθώς και η πώληση ομολόγων χωρών υψηλού πληθωρισμού και υψηλού ποσοστού χρέους προς ΑΕΠ.
(2) Κάποιας μορφής σχέδιο Brady. Θα μπορούσε το ΕSFS να αποκτήσει μεγαλύτερους πόρους, ώστε να αγοράσει χρέος χωρών από τη δευτερογενή αγορά σε τιμές που πλησιάζουν τις τιμές αγοράς και έπειτα, να εκδόσει ένα νέο ΑΑΑ ομόλογο για την χώρα που αφορά το χρέος; Θα μπορούσε και το ΔΝΤ/Η.Π.Α να συμβάλλουν σε αυτό. Η αγορά για παράδειγμα όλου του ελληνικού χρέους σε τιμές τρέχουσας αγοράς, θα μείωνε αυτό το ονομαστικό κατά 50%.
(3) Περισσότερο αποπληθωρισμό μέσω εσωτερικής υποτίμησης στην περιφερειακή Ευρώπη, ώστε να αποκατασταθεί η ανταγωνιστικότητα. Στην Ελλάδα ολόκληροι κλάδοι που έχουν πολιτική ισχύ αποφεύγουν μετά από 18 μήνες την αναγκαία εσωτερική αυτή υποτίμηση σε βάρος της χώρας, με ευθύνη της Κυβέρνησης.
(4) Στο μέλλον, ένα πιο ασθενές ευρώ, που θα βοηθήσει τις ευρωπαϊκές οικονομίες. Σε αυτή την περίπτωση (εκτός των άλλων) ενδείκνυται η απόκτηση θέσεων αγοράς νομισμάτων χωρών που έχουν: α) υψηλά επιτόκια, β) κάτω από 50% χρέος/ΑΕΠ και γ) υψηλό ρυθμό αύξησης ΑΕΠ.
(5) Μεγαλύτερη δημοσιονομική ολοκλήρωση στην Ευρώπη, δηλαδή ένα ευρωπαϊκό Υπουργείο Οικονομικών.
Πιστεύουμε ότι η ‘κύρια Ευρώπη’ στο τέλος θα διασώσει την περιφερειακή Ευρώπη, αφού το κόστος του να μην πράξει έτσι, είναι τουλάχιστον το διπλό (υπολογίζουμε το άμεσο κόστος της χρεοκοπίας θα ήταν 0,5 τρισ. ευρώ έναντι 0,23 τρισ. ευρώ της διάσωσης), ενώ το έμμεσο κόστος της χρεοκοπίας είναι ακόμα μεγαλύτερο (δυσθεώρητη ανατίμηση του Γερμανικού μάρκου, εμπορικός πόλεμος, +20% μεγαλύτερη πτώση στο Ελληνικό και Πορτογαλικό ΑΕΠ, αφού η ΕΚΤ δεν θα συνέχιζε να τις χρηματοδοτεί). Επιπλέον, πιστεύουμε ότι η Ισπανία, όπως και η Ιταλία, δεν χρειάζονται μία χρεοκοπία, αλλά αναθεώρηση του συνολικού Ευρωπαϊκού χρέους ως προς το ΑΕΠ από το 83% στο 100%, που είναι στις ΗΠΑ (και που μάλιστα δεν υπάρχει σχέδιο μείωσης του ελλείμματος). Πιστεύουμε, ότι μία πραγματική χρεοκοπία στην περιφέρεια θα καθυστερήσει μέχρι το ESM/ESFS επικυρωθεί (ή ένα πλάνο brady bonds εμφανισθεί και τα stress των τραπεζών συμπληρωθούν).
Πόσο χρόνο θα χρειαστεί η Τρόϊκα για να εμφανισθεί με όλες τις κατάλληλες προϋποθέσεις, είναι ένα θέμα ακόμα ανοικτό, αλλά σίγουρα η ιδέα ενός ελληνικού σχεδίου ‘στο τέλος του καλοκαιριού’ δεν φαίνεται ρεαλιστική και ανεκτή από τις αγορές. Προφανώς, μία ολοκληρωμένη κίνηση πρέπει να γίνει άμεσα, εάν όχι πολύ άμεσα, δηλαδή χθες. «Οι καιροί ου μενετοί».
Σπουδαία σημείωση: Εξυπακούεται ότι οι παραπάνω προτάσεις πρέπει να περάσουν από το τεστ καταλληλότητος του κάθε επενδυτή. Είναι απαραίτητο οι επενδυτές πριν ενεργήσουν αν ενεργήσουν να έρθουν σε επαφή μαζί μας, ή με πιστοποιημένο σύμβουλο.
capital.gr