Το γεγονός πως λίγες μόνον ώρες νωρίτερα, ο εκπρόσωπος της γερμανικής κυβέρνησης Στέφεν Ζάιμπερτ είχε δηλώσει ότι \”μια σύνοδος κορυφής θα ήταν δικαιολογημένη μόνο όταν οι χώρες της ευρωζώνης θα έχουν συμφωνήσει για τον τρόπο στήριξης της Αθήνας\”, αυτομάτως μπορούσε πια να εκληφθεί ως προαναγγελία αυτής της λύσης, καθώς σε αντίθετη περίπτωση η ανακοίνωση του κυρίου βαν Ρομπαι θα στερείτο βάσης.
Τι μεσολάβησε όμως για να φτάσουμε σε αυτή την \”επίσπευση\” των εξελίξεων; Οι περισσότεροι αναλυτές εκτιμούν πως τα αποτελέσματα των ευρωπαϊκών τραπεζικών stress tests σε συνδυασμό με την πρόοδο (;) στις διαπραγματεύσεις μεταξύ των τραπεζιτών και του ΙΙF στη Ρώμη ενδεχομένως καταλήγουν σε μια λύση, σωστότερα σε ένα συνδυασμό δράσεων, που απαντά σε πολλαπλά ερωτήματα!
Για να έχουμε μια πλήρη εικόνα των γεγονότων του τελευταίου 24ωρου πρέπει να ξεκινήσουμε από το πρωί της Παρασκευής, όταν το περιοδικό Economist παρουσίασε μια \”εναλλακτική πρόταση\” για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους στην Ευρώπη.
Μια πρόταση που περιλαμβάνει τις εξής παραμέτρους: Μείωση του χρέους για της υπερχρεωμένες χώρες, επανακεφαλαιοποίηση των ευρωπαϊκών τραπεζών που θα αντιμετωπίσουν προβλήματα από την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους και υιοθέτηση μιας πολιτικής που θα αποτρέψει την μετάσταση της κρίσης από τις υπερχρεωμένες χώρες στις υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης. Ουσιαστικά ο Economist παρουσίαζε την τελική πρόταση που είχε τεθεί προς διαπραγμάτευση στη Ρώμη και στις συζητήσεις του IIF με τις ευρωπαϊκές τράπεζες.
Εκεί για δεύτερη ημέρα ο Τσαρλς Νταλάρα του IIF προσπαθούσε να αποσπάσει από τους τραπεζίτες μια συναίνεση σε ένα σχέδιο επαναγοράς του ελληνικού χρέους, χωρίς να αποκλείει μια παράλληλη υιοθέτηση ριζοσπαστικότερων μέτρων όπως η πρόταση της γερμανικής Commerzbank για haircut 30% στα υφιστάμενα ομόλογα και ανταλλαγή των εναπομείναντων τίτλων με νέους, 30ετους διάρκειας.
Την κατάσταση ξεκαθάρισαν τα αποτελέσματα των stress test που αποκάλυψαν και το μέγεθος της βοήθειας που είναι απαραίτητη στον ευρωπαϊκό τραπεζικό κλάδο γενικότερα αλλά ΚΑΙ την έκθεση των τραπεζών στο ελληνικό χρέος.
Και μπορεί αρκετοί να μιλούν για ανάγκη κάποιου τύπου αναδιάρθρωσης και για την Πορτογαλία και για την Ιρλανδία, το ζητούμενο όμως για την Ελλάδα είναι άλλο: από τις 91 τράπεζες που συμμετείχαν στα τεστ αποκαλύφθηκε ότι στο σύνολο του ελληνικού χρέους που κυκλοφορεί ΣΗΜΕΡΑ, το 67% βρίσκεται στα χαρτοφυλάκια ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ, το 8% σε γαλλικές τράπεζες και το 9% σε γερμανικές! Με πιο απλά λόγια κάθε συζήτηση για συμμετοχή ξένων ομολογιούχων σε ROLL OVER έχει μάλλον περιορισμένο αν όχι μηδενικό αποτέλεσμα!
Παράλληλα ο κίνδυνος απομείωσης των κεφαλαιακών θέσεων των ξένων τραπεζών σε περίπτωση ενός ελληνικού \”πιστωτικού γεγονότος\” μοιάζει τώρα πια μικρότερος των αρχικών προβλέψεων!
Και κάπου εδώ επανερχόμαστε στα πρωινά σενάρια του Economist που υποστηρίζει ότι η Ευρωζώνη θα πρέπει να βοηθήσει τις μεσογειακές χώρες, είτε αγοράζοντας ομόλογα μέσω της ΕΚΤ, είτε εκδίδοντας ευρωομόλογα.
Στην πραγματικότητα για να … \”περπατήσει\” η λύση της επαναγοράς ελληνικού χρέους, ΠΡΕΠΕΙ να πουλήσει ομόλογα η ΕΚΤ στην τρέχουσα, αγοραία τιμή τους. Η οποία από τα collateral των ελληνικών τραπεζών αλλά και από τις διαδοχικές παρεμβάσεις της στη δευτερογενή αγορά έχει συγκεντρώσει ελληνικά ομόλογα πολλών δεκάδων δις ευρώ με μέση τιμή κτήσης στο 75% με 78% της ονομαστικής τους αξίας. Άρα στο υποθετικό σενάριο της επαναγοράς χρέους απευθείας από την ΕΚΤ η Ελλάδα υπολογίζεται ότι με μια κίνηση θα μειώσει το χρέος της κατά 15 με 17 δις ευρώ!!!
Το σενάριο έχει πολλαπλά οφέλη για όλους: πρώτον, η επαναγορά χρέους ΔΕΝ συνιστά πιστωτικό γεγονός, άρα ΔΕΝ δίνει χώρο και αφορμές στους οίκους αξιολόγησης! Δεύτερον, η ΕΚΤ δεν χάνει κεφάλαια (αφού πρακτικά πουλά περίπου στις τιμές και στο discount που έχει προμηθευτεί τα ομόλογα), τρίτον η Ελλάδα μειώνει αρκετά το χρέος της και τέταρτον οι ιδιωτικές τράπεζες-ομολογιούχοι ΔΕΝ εγγράφουν στα βιβλία τους ζημίες από πωλήσεις ομολόγων σε τιμές μικρότερες αυτές της αρχικής τους κτήσης!
Προφανώς και στο τραπέζι της Συνόδου θα πέσει και μια εναλλακτική, η οποία πιθανότατα θα είναι ένα σχέδιο για rollover, μια επιμήκυνση για τους ιδιώτες ομολογιούχους που θα θελήσουν να μπουν στη διαδικασία. Είναι γεγονός πως αυτή η λύση ισούται – και αξιολογείται – ως selective default από τους οίκους αξιολόγησης ωστόσο οι Ευρωπαίοι πολιτικοί θεωρούν ότι αυτή η \”βαθμολόγηση\” δεν θα έχει μεγάλη χρονική διάρκεια, όχι μεγαλύτερη από 3 μήνες. Χρόνος ικανός να δώσει στην ΕΕ \”ανάσες\” για να προχωρήσει σε πιο συνολική \”αλλαγή πολιτικής\”.
3 μήνες είπαμε; Ιούλιος, Αύγουστος, Σεπτέμβριος. Κάτι τέτοιο δεν έλεγε ευθύς εξαρχης και ο χερ Σόιμπλε …;
Σε κάθε περίπτωση υπό αυτό το πρίσμα ΕΧΕΙ νόημα και ενδεχομένως και αιτία η σύγκληση της Συνόδου Κορυφής την Πέμπτη. Στο βαθμό που ΙΣΩΣ και να προκρίθηκε η λύση για την Ελλάδα. Μια λύση που σίγουρα άργησε αλλά πρέπει να βρεθεί τώρα, προτού \”σκάσει\” εντελώς και η Ιταλία.
Γιατί σίγουρα θορυβήθηκαν πολύ οι Ευρωπαίοι από την παραδοχή των … stress tests ότι οι γαλλικές τράπεζες για παράδειγμα έχουν ΣΗΜΕΡΑ έκθεση άνω των 300 δις ευρώ στο εξωτερικό χρέος της Ιταλίας και της Ισπανίας! Η Ιταλία \”βράζει\” ήδη.
Καιρός να \”κλείσει\” το μέτωπο της Αθήνας; Ιδωμεν …
Πρώτο Θέμα